Τυχαία σκόνταψε στο βλέμμα μου η παρακάτω εικόνα. Είναι από επίσημη έκθεση του ΟΟΣΑ, η οποία κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους. Προφανώς, όλοι διαβάσαμε την έκθεση τότε αλλά δεν δώσαμε σημασία στα διαγράμματα.

Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε από τώρα αν και πόσο θα προχωρήσει η κυβέρνηση στην απελευθέρωση των υπηρεσιών σε πρώτη φάση, των κλειστών επαγγελμάτων και αγορών σε δεύτερη ή και τρίτη. Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση έχει πει πολλά και διάφορα από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία (ακόμη και πριν την αναλάβει), αλλά τελικά ή δεν έκανε τίποτα απολύτως ή τα έκανε λάθος, ή τέλος, άλλα εννοούσε όταν δεσμευόταν και όχι αυτά που νόμιζε ότι καταλάβαινε όλος ο κόσμος. Παραδείγματα, η περιβόητη «επανίδρυση του κράτους» και η καταστροφική «απογραφή».

Η πρόσφατη εξέγερση των κατοίκων του Γραμματικού και της Κερατέας μας αφορά όλους. Το θέμα τους δεν είναι τοπικιστικό άλλα άπτεται ενός σοβαρότατου ζητήματος που απασχολεί ή θα απασχολήσει λίαν συντόμως τη μισή Ελλάδα για έναν και μοναδικό λόγο. Η μισή Ελλάδα κατοικεί στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου η Αθήνα όσο και οι πέριξ αυτής δήμοι παράγουν εκ. τόνους σκουπιδιών.

Ο Χρήστος Αλεξάκος έγραψε προχθές άρθρο περί ημιϋπαίθριων χώρων (αμφίβολο αν σε άλλες χώρες υπάρχει το θέμα ως έννοια και ως λέξη, αλλά εδώ είμαστε Ελλάδα…) και προκάλεσε την αντίδραση αναγνωστών από την Κοζάνη που έσπευσαν να τοποθετηθούν με ερωτήματα που απαιτούν απάντηση, αφού είναι τόσο προβλέψιμη. Ναι, όλοι ευθύνονται!

Εφόσον στόχος του ΓΟΚ ήταν ο περιορισμός της δόμησης για να είναι οι πόλεις πιο ανθρώπινες, να μη σκοτεινιάσουν οι δρόμοι από κτίρια-θηρία και η διατήρηση του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα της κάθε περιοχής, πείτε μου σε τι συμβάλλει το κλείσιμο ή μη του ημιυπαίθριου, αφού ΧΤΙΖΕΤΑΙ! Πρόκειται περί ηλιθιότητας της οποίας η διατήρηση ωφελεί μόνο όσους χρηματίζονται για να χάνονται οι «καταγγελίες» των κακόβουλων γειτόνων και των καλοθελητάδων που έρχονται για έλεγχο από τις υπηρεσίες.