Το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας, σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόγραμμα Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Είναι ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε μια μικτή οικονομία με ενισχυμένο κοινωνικό κράτος, και με ενισχυμένο δημόσιο τομέα.

Όπως εξελίσσεται η κατάσταση, η χώρα μετά τις εκλογές θα είναι μη κυβερνήσιμη, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος. 

Απο τη μεταπολίτευση και μετά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έφτιαξαν ένα πελατειακό κράτος. Έφτιαξαν επίσης και ψηφοφόρους – πελάτες.

Το πιθανότερο είναι οτι απο την άλλη εβδομάδα θα έχουμε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν εκ των τριών ανώτατων δικαστικών, Ρένας Ασημακοπούλου (Αρειος Πάγος), Παναγιώτη Πικραμμένου (Συμβούλιο της Επικρατείας) και Ιωάννη Καραβοκύρη (Ελεγκτικό Συνέδριο).

 Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η έξοδος απο τη Βουλή της Ντόρας Μπακογιάννη, η κατακόρυφη άνοδος του Τσίπρα, του Καμένου και της ΔΗΜΑΡ και η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, αποδεικνύουν αν μη τι άλλο ένα πράγμα:

Οι συσχετισμοί μεταξύ των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων απο εδώ και πέρα και το πώς θα καταφέρουν να κυβερνήσουν τη χώρα, είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Όμως υπάρχει και ένα ακόμη που επηρεάζει την καθημερινότητα μας πιο άμεσα: Το τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι με τις δόσεις μας όσο εμείς συζητάμε πολιτικά.

Η πιο μικρή προεκλογική περίοδος των τελευταίων αρκετών ετών έφτασε στο τέλος της. Μικρή, συντομότατη, μα από την άλλη έντονη όπως κάθε άλλη, ψυχοφθόρα, κοπιαστική, πολύ συχνά κενή περιεχομένου, και ακόμη συχνότερα με τις συνήθεις κραυγές, τα συνήθη ψέματα, τα μεγάλα, παχιά, ανέξοδα λόγια που χαρακτηρίζουν κάθε τέτοια ημεδαπή περίοδο: λόγια που δε στοιχίζουν, και που γι’ αυτό εκστομίζονται απροκάλυπτα, αφειδώς — και χωρίς αιδώ.