Τους προσέφεραν προσλήψεις στο Δημόσιο, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, προαγωγές, μεταθέσεις, ρουσφέτια κάθε είδους, αργομισθίες, προνομιακά δικαιώματα, επιδόματα ακόμη και για την έγκαιρη προσέλευση στην εργασία τους. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κέρδιζε όποιος προσέφερε τα περισσότερα.
Οι «μετακινούμενοι» ψηφοφόροι μετακινούντο απο και προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ανάλογα με το αν θεωρούσαν οτι κάποιο κόμμα θα τους έδινε περισσότερα.
Παράλληλα τα δυο κόμματα έφτιαξαν και επιχειρηματίες - πελάτες. Όλες ανεξαιρέτως οι μεγάλες επιχειρήσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα έναν βασικό πελάτη έχουν: Το Δημόσιο. Οι επιχιερηματίες – πελάτες, κέρδιζαν όλους τους διαγωνισμούς του Δημοσίου, είχαν προνομιακές συνομιλίες με την εκάστοτε κυβέρνηση, διόριζαν τος υπουργούς της αρεσκείας τους, χρηματοδοτούσαν τα κόμματα και υπαγόρευαν τα νομοσχέδια.
Αποτέλεσμα ήταν ένας λαός ολόκληρος, απο τον πιο πλούσιο μέχρι τον πιο φτωχό, να ζεί με λεφτά του κράτους. Λεφτά που υπήρχαν όσο είμασταν με τη δραχμή λόγω του τυπώματος χρήματος απο τον Χολαργό και αργότερα όταν μπήκαμε στο Ευρώ, λόγω δανείων και επιδοτήσεων της Ευρωπαικής Ένωσης.
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε το λάθος τον δεκέμβριο του 2009 να αποκαλύψει την σαθρή εικόνα του δημοσίου ελλείμματος και άνοιξε την κερκόπορτα στους ξένους, τα λεφτά τελείωσαν. Σταμάτησαν τα δάνεια και οι επιδοτήσεις και ήρθε το μνημόνιο, η λιτότητα και η ύφεση.
Ο λαός των πελατών κατάλαβε οτι πλέον λεφτά δεν υπάρχουν, όπως κατάλαβε επίσης οτι τα δυο μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχουν άλλα να του δώσουν. Απελπισμένος, πεινασμένος και μην έχοντας καμία δυνατότητα προσαρμογής στα ευρωπαικά πρότυπα που στηρίζονται στην ανταγωνιστικότητα, την παραγωγή και φυσικά στην σκληρή δουλειά, ο λαός των πελατών, εγκατέλειψε τα δυο μεγάλα πελατειακά κόμματα και αναζήτησε νεόυς χορηγούς.
Τους βρήκε στα πρόσωπα του Τσίπρα και του Καμένου. Κινήθηκε λοιπόν μαζικά ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητους Έλληνες και τιμώρησε τους πρώην χορηγούς που ξέμειναν απο μετρητά και υποσχέσεις. Κανείς δεν σκέφτηκε οτι και τα δυο νέα πελατειακά κόμματα έχουν ένα κοινό πρόβλημα, όπως έχουν και οι παλιοί χορηγοί: Δεν έχουν λεφτά για να συντηρήσουν την πελατειακή σχέση, δεν έχουν λεφτά για να τους δώσουν τις χορηγίες που τώρα υπόσχονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια υποστηρίζει οτι θα διαχειρισθεί αλλιώς το δημόσιο χρήμα και θα καταφέρει να μας κρατήσει μέσα στην Ευρώπη αλλά αποκαθιστώντας όλες τις αδικίες που έγιναν τα τελευταία χρόνια με το Μνημόνιο. Ποιές δηλαδή; Οτι θα δώσει πίσω τα παράλογα επιδόματα, οτι θα διατηρήσει ανοικτές όλες τις άχρηστες υπηρεσίες του δημοσίου, οτι όχι μόνο δεν θα αποκρατικοποιήσει, αλλά και θα επανακρατικοποιήσει ΔΕΗ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή Αεροπορία ( πόσο χαίρεται ο Βγενόπουλος πουθα ξεφορτωθεί την Ολυμπιακή δεν μπορείτε να φανταστείτε κύριε Τσίπρα, όσον αφορά για τον ΟΣΕ που είναι 100% κρατικός και για τη ΔΕΗ που δεν αξίζει πλέον φράγκο, τι ακριβώς θα κρατικοποιήσετε;)
Με τις υπσοχέσεις αυτές, οι δυο νέοι πολιτικοί Τσίπρας και Καμένος, κατάφεραν να κερδίσουν τους ψηφοφόρους – πελάτες. Σύσσωμοι οι δημόσιοι υπάλλληλοι, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και οι τραπεζουπάλληλοι (που θέλουν να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες για να γίνουν και αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι) ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και Καμένο. Το ίδιο φυσικά ψήφισαν και οι επιχειρηματίες – πελάτες πρώην εργολάβοι δημοσίων έργων και προμηθευτές του Δημοσίου που ελλείψει χρήματος έχουν μείνει χωρίς δουλειές και χρωστάνε πολλά δις ευρώ απο τα χαριστικά δάνεια που έπαιρναν τόσα χρόνια. Και παρακαλάνε αυτοί ( το μεγάλο κεφάλαιο της Ελλάδας, να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας πάει στη δραχμή για να σωθούν, να σβήσουν τα χρέη τους και να συνεχίσουν να βασιλεύουν στην ψωροκώσταινα.
Αλλίμονο όμως στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμένο αν έρθουν στην εξουσία με αυτές τις υποσχέσεις. Διότι υποσχέθηκαν πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν. Και οι ψηφοφόροι – πελάτες δεν θα τους το συγχωρήσουν ποτέ. Μην τάξεις σε Έλληνα διορισμό και αύξηση...
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr