Πολλή συζήτηση έχει γίνει για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τις δυνατότητες που της προσφέρει ο κανονισμός της Βουλής, ώστε να παρεμβαίνει στις συζητήσεις με την ιδιότητα της πρώην προέδρου, όποτε θέλει, όπως θέλει και για όσο θέλει. 

Οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες σύντομα θα ξεκινήσουν, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης θα δρομολογηθούν και σύντομα θα δούμε πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση σε αυτήν την, κατά πάσα βεβαιότητα, αλλοπρόσαλλη Βουλή. 

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν ήταν τελικά και κάτι το συγκλονιστικό ή πάντως και το τόσο διαφορετικό, έχει όμως κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με την όποια σημασία τους. 

Δημοσκόποι και πολιτικά στελέχη συμφωνούν σε ένα σημείο ενόψει των εκλογικών αποτελεσμάτων της Κυριακής: Το ενδιαφέρον δεν είναι τόσο με τι διαφορά θα κερδίσει η ΝΔ, όσο τι ποσοστό θα λάβουν τα μικρά κόμματα, πόσα από αυτά θα μπουν στη Βουλή και πόσα θα μείνουν απ’ έξω. 

Δεν θέλει και πολύ για να διαπιστώσει κάποιος ότι στο ΣΥΡΙΖΑ αναμένουν την προσεχή Κυριακή μάλλον με διάθεση μοιρολατρική, παρά αγωνιστική όπως προσπαθεί να διακηρύξει σχεδόν ξέπνοα ο Αλέξης Τσίπρας. 

Το ενδιαφέρον της επόμενης Κυριακής στρέφεται κατά μείζονα λόγο στο ποσοστό της ΝΔ, στη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έχει ουσιαστική σημασία) και στο τι θα γίνει «στα χαμηλά», δηλαδή πόσα και ποια κόμματα θα περάσουν το όριο του 3% και θα μπουν στη Βουλή. 

Οι περισσότεροι θα θυμούνται εκείνη την ιστορική επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 2016, για διαφορετικούς λόγους.