Οι διάφορες εκδοχές της μη αναγνώρισης της ήττας από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και από την ίδια την ηγεσία του, δείχνουν πολλά. Είναι και αυτή μία άλλη πτυχή του ηθικού πλεονεκτήματος, αλλά τελικά ίσως και να είναι μάταιο να αναμένει κανείς κάτι από κάποιον που δεν είναι σε θέση να το προσφέρει.

Αυτά είναι τα άσχημα.

Όταν χάνεις κανείς δεν σε θέλει, ακόμη και εκείνοι που σε αγάπησαν τόσο πολύ και τόσο παθιασμένα - ή έστω κάποιοι και κάποιες...

Εχει ενδιαφέρον το πώς ο καθένας μετά τις εκλογές και κυρίως οι χαμένοι ερμηνεύουν τα αποτελέσματα.

Μετά την παταγώδη αποτυχία των ευρωεκλογών για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα προφανώς και δεν είναι πως ήταν στο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου. Εν όψει εθνικών εκλογών δύσκολα θα εκδηλωθούν τώρα όσοι τα έχουν μαζεμένα στον Τσίπρα και την παρέα του, όμως δεν είναι και τόσο βέβαιο ότι αυτό θα αργήσει να γίνει, αναλόγως και του αποτελέσματος των εθνικών εκλογών.

Με μικρά και εν πολλοίς ασήμαντα διαδικαστικά προβλήματα εξελίσσεται η εκλογική διαδικασία σε όλη την χώρα, αλλά δεν λείπουν και τα ευτράπελα.

Η εμμονική τάση του ΣΥΡΙΖΑ να σχετικοποιεί τα ζητήματα της τρομοκρατίας και των εκπροσώπων της εκδηλώνεται και πάλι με αφορμή την συζήτηση για την χορήγηση άδειας στον Δ. Κουφοντίνα.

Τις τελευταίες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας τα είδε όλα. Είδε άδειες πλατείες, άδεια γήπεδα, παγωμένα χαμόγελα, μουδιασμένους υποψηφίους και την ψαλίδα από την ΝΔ να ανοίγει παρά τα χαρτζιλίκια που μοιράζει και τις επιθέσεις στον Μητσοτάκη για όσα είπε και κυρίως για όσα δεν είπε.