Πως θα μπορούσε η Κίνα να αξιοποιήσει την αύξηση της αγοραστικής της δύναμης

Στις 15 Ιανουαρίου η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας αποφάσισε να σταματήσει την πρακτική που εφάρμοζε από το 2011 με την υπεράσπιση του floor στην ισοτιμία προκειμένου να προστατεύσει το νόμισμά της από την ανατίμηση έναντι του ευρώ, αφήνοντας πλέον το φράγκο να διαπραγματεύεται ελεύθερα. Η θέσπιση του floor είχε στόχο να προστατεύσει τις εξαγωγές, μέτρο που αποδείχθηκε ιδιαίτερα δαπανηρό για την κεντρική τράπεζα καθώς εκτόξευσε τα διαθέσιμά της σε ξένο συνάλλαγμα στα 174δις ευρώ.

Η απόφαση της ΕΚΤ να προχωρήσει σε πρόγραμμα QE θα μπορούσε να οδηγήσει τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες σε αγορές των πλεοναζόντων ευρώ παρά να επιτρέψουν την υποτίμηση του νομίσματος που θα μπορούσε να προκαλέσει αναταράξεις στις αγορές παγκοσμίως. Όπως και στις ΗΠΑ, τα ομόλογα που εκδίδουν οι χώρες-μέλη θα αγοράζονται από την ΕΚΤ με τον ρυθμό των 60δις ευρώ το μήνα, με την επιπλέον ρευστότητα που θα δημιουργηθεί να μειώνει τελικά την αξία του νομίσματος δημιουργώντας ταυτόχρονα το λεγόμενο ‘asset price inflation’, κατά το οποίο οι τιμές σε τομείς όπως τα ακίνητα και τα επενδυτικά προϊόντα (και όχι τόσο τα καταναλωτικά αγαθά) κινούνται με ακαθόριστο τρόπο δημιουργώντας σύγχιση στους επενδυτές. Έχοντας ήδη 174δις σε ευρώ, ένα νόμισμα το οποίο θα μπορούσε δυνητικά να χάσει την αξία του από την υπερβολική ρευστότητα ενός προγράμματος QE, η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας αποφάσισσε να σταματήσει να παρεμβαίνει στην ισοτιμία, καθώς κάτι τέτοιο θα συνεπάγετο ακόμη περισσότερες αγορές ευρώ.

Η μέτρηση του πραγματικού χρέους όπως ορίζεται από τους οικονομολόγους, η διαφορά δηλαδή μεταξύ της σημερινής αποτίμησης των μελλοντικών εσόδων και της σημερινής αποτίμησης των μελλοντικών υποχρεώσεων, έχει δημιουργήσει μη-βιώσιμα ελλείματα  που, εκτός αν υπάρξουν δραστικές αλλαγές σε τομείς όπως η φορολογία, θα οδηγήσουν σε πληθωριστικές οικονομίες και κρίση. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο στην Ευρώπη όπου πολλές χώρες αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Το δίλλημα της Γερμανίας σε αυτή τη συγκυρία είναι μεγάλο καθώς, ως αμιγώς εξαγωγική χώρα, έχει ευνοηθεί από το ενιαίο νόμισμα σε ότι αφορά την εξαγωγική της δραστηριότητα και συνεπώς θα μπορούσε να οφεληθεί από την εξυπηρέτηση και την επιμήκυνση του χρέους των ελλειματικών χωρών, ακόμη και εις βάρος των γερμανών φορολογούμενων.

Η Κίνα από την άλλη πλευρά, προς το παρόν παραμένει απλός παρατηρητής των εξελίξεων στην Ευρωζώνη. Πλούσια η ίδια σε συναλλαγματικά διαθέσιμα, ικανή να ανταπεξέλθει σε προσωρινές ελλείψεις ρευστότητας και με μακροπρόθεσμα επενδυτικά πλάνα, η Κίνα θα μπορούσε να επέμβει σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς φαίνεται να είναι ο μόνος παίκτης που θα μπορούσε να προβεί σε αγορές, να στηρίξει τις τιμές των μετοχών και να επανενώσει  μια κατακερματισμένη Ευρώπη.

Η Κίνα έχει μια προτίμηση προς τις μετοχές και με το ευρώ να χάνει την αξία του από την εφαρμογή του QE οι ενδεχόμενες επενδύσεις της Κίνας θα μπορούσαν να αποδειχθούν συγκριτικά πιο προσοδοφόρες απ’ότι αυτές άλλων κεντρικών τραπεζών, καθώς τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα αποκτούν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Η Κίνα είναι μια χώρα με ενιαίο νόμισμα και ενιαία δυναμική στην οικονομία και την ανάπτυξη, σε αντίθεση με την Ευρωζώνη που ενώ έχει ένα ενιαίο νόμισμα αποτελείται από διαφορετικές οικονομίεσ και αναζητά συνεχώς σημεία ενότητας. Ο χρόνος και οι εξελίξεις είναι που τελικά θα δείξουν αν η Κίνα θα δικαιωθεί για τις πρακτικές που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια.