Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ήταν ευρέως αποδεκτό ότι η Ιαπωνία βρισκόταν σε περίοδο περιορισμένης ανάπτυξης.

Η τιμή του αργού πετρελαίου συνεχίζει να κατρακυλά. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ιαπωνική οικονομία; Για να απαντήσουμε θα πρέπει πρώτα να κάνουμε ξεκάθαρο τον τρόπο με τον οποίο η αγορά πετρελαίου μετέτρεψε τη μεγαλύτερη μεταπολεμική περίοδο ανάκαμψης της Ιαπωνίας (2002-2007) σε περίοδο ανάκαμψης «φάντασμα» όπως την αποκαλούν πολλοί. Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, οι αναδυόμενες οικονομίες βρίσκονταν σε άνθηση και η ανάπτυξη λόγω «φούσκας» στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη οδήγησαν τις εξαγωγές της Ιαπωνίας στα ύψη, δίνοντας ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη.

Στην πραγματικότητα, όμως, όσον αφορά τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που είναι προσανατολισμένες στην εγχώρια ζήτηση, η «χαμένη δεκαετία» της Ιαπωνίας συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, μπορεί το πραγματικό ΑΕΠ της Ιαπωνίας να αυξήθηκε χάρη στις αυξημένες εξαγωγές, δεν υπήρξε όμως κάποια αξιοσημείωτη βελτίωση στο πραγματικό εγχώριο ακαθάριστο εισόδημα της χώρας  λόγω των αυξανόμενων εμπορικών ζημιών. Φυσικά, οι τομείς της χώρας που ήταν προσανατολισμένοι στις εξαγωγές είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται, αλλά το υψηλό κόστος του αργού πετρελαίου που σχετίζεται με την άνθηση των αναδυόμενων αγορών, σήμαινε ότι στην πράξη δεν υπήρξε καμία αύξηση στο πραγματικό εισόδημα των νοικοκυριών και των αντίστοιχων τομέων της οικονομίας που σχετίζονται με τη ζήτηση.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ήταν ευρέως αποδεκτό ότι η Ιαπωνία βρισκόταν σε περίοδο περιορισμένης ανάπτυξης, παρόλο που οι εξαγωγές μεγάλωναν, απλά και μόνο επειδή ο αποπληθωρισμός απέτρεψε τους μισθούς να ανακάμψουν. Αυτή η άποψη οδήγησε σε ποσοτική και ποιοτική χαλάρωση και σε πολιτικές υποτίμησης του γεν οι οποίες αποτέλεσαν και τη βάση του πολέμου κατά του αποπληθωρισμού των Abenomics. Η αλήθεια είναι, όμως, ο αποπληθωρισμός δεν αποτέλεσε εμπόδιο για την ανάπτυξη των πραγματικών μισθών. Αντίθετα, αυτό που συνέβαινε ήταν ότι οι αυξανόμενες τιμές εισαγωγών, ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης της τιμής αργού πετρελαίου, συμπίεζαν τα εταιρικά κέρδη, με αποτέλεσμα χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς. Με άλλα λόγια, επειδή η τιμή των εισαγωγών (αργό πετρέλαιο κτλ) υπερέβαινε σε τεράστιο βαθμό την τιμή των αγαθών και των υπηρεσιών που εξήγαγε η Ιαπωνία, οι επιχειρήσεις συνέχισαν να κόβουν τους μισθούς. Επίσης, η σαφής υποτίμηση του γεν εκείνη τη χρονική στιγμή συνέβαλε σε χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς μεγεθύνοντας την αύξηση των τιμών των εισαγωγών.

Σήμερα, σε περίπτωση που οι τιμές πετρελαίου διατηρήσουν την πτωτική τους τροχιά  θα μπορούσε να συμβεί το αντίστροφο από ότι την περασμένη δεκαετία. Συγκεκριμένα, τα επακόλουθα θετικά αποτελέσματα στους όρους εμπορικού ισοζυγίου της Ιαπωνίας πιθανότατα θα οδηγήσουν σε μία αντίστοιχη αύξηση των πραγματικών μισθών. Και για την Ιαπωνία του σήμερα, η πτωτική τιμή πετρελαίου είναι ένας μόνο από τους πολλούς λόγους που ασκούν ανοδική πίεση στους πραγματικούς μισθούς. Παρόλα αυτά, υπάρχει κάτι που ίσως να αποτρέψει κάτι τέτοιο: η υποτίμηση του γεν που τροφοδοτείται από τη νομισματική χαλάρωση της BoJ δρα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η πτώση της τιμής πετρελαίου θα μπορούσε να βοηθήσει κάπως τα νοικοκυριά μετά την αύξηση του ΦΠΑ τον Απρίλιο, αλλά αυτή η δυνατότητα μειώνεται λόγω της υποτίμησης του γεν. Έχοντας διαγνώσει λάθος το λόγο που οδήγησε σε πτώση τους πραγματικούς μισθούς της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 2000 είχε ως αποτέλεσμα οι ιαπωνικές αρχές να πάρουν λάθος μέτρα κάτι το οποίο θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.