Μία αλλαγή στην τιμή του πετρελαίου (ή οποιουδήποτε άλλου εμπορεύματος) υποδηλώνει μία μεταφορά πλούτου.

Στη θεωρία οι τιμές πετρελαίου θα μπορούσαν να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα στην παγκόσμια ανάπτυξη. Μία αλλαγή στην τιμή του πετρελαίου (ή οποιουδήποτε άλλου εμπορεύματος) υποδηλώνει μία μεταφορά πλούτου. Οι αυξανόμενες τιμές μεταφέρουν πλούτο από τους καταναλωτές προς τους παραγωγούς και οι φθίνουσες τιμές μεταφέρουν πλούτο από τους παραγωγούς προς τους καταναλωτές. Δεν υπάρχει καμία άμεση επίδραση στην παγκόσμια ανάπτυξη από μία τέτοια μεταφορά: ένα μέρος της παγκόσμιας οικονομίας κερδίζει την ίδια στιγμή που ένα άλλο μέρος χάνει.

Φυσικά, η πραγματική ζωή δεν είναι τόσο απλή. Η μεταφορά πλούτου ανά τον κόσμο έχει επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα καθώς στο ανθρώπινο είδος δεν υπάρχει μία τέλεια ομογενειοποίηση. Καθώς υπάρχουν διαφορές στις καταναλωτικές συνήθειες και στα επίπεδα κατανάλωσης στα διάφορα σημεία του κόσμου, η μεταφορά πλούτου θα μεταβάλλει τα αθροιστικά μοτίβα και επίπεδα κατανάλωσης. Αυτό ήταν προφανές στη δεκαετία του ’70 με τις δύο σημαντικές αυξήσεις τιμών πετρελαίου. Οι πετρελαιοπαραγωγικές χώρες είχαν πολύ χαμηλότερα επίπεδα κατανάλωσης και πολύ υψηλότερα επίπεδα αποταμίευσης από τις υπόλοιπες χώρες που καταναλώνουν πετρέλαιο. Με τη μεταφορά πλούτου από τους καταναλωτές πετρελαίου στους παραγωγούς πετρελαίου, οι δύο αυξήσεις τιμών πετρελαίου μείωσαν την παγκόσμια κατανάλωση και αύξησαν τα παγκόσμια επίπεδα αποταμίευσης και επομένως μείωσαν την παγκόσμια ανάπτυξη. Με άλλα λόγια τα χρήματα μεταφέρθηκαν σε ανθρώπους που δεν τα ξόδεψαν.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης το 1973, ο ΟΠΕΚ αρχικά κατανάλωσε μόνο περίπου το 30% των πετροδολαρίων που κέρδισε, αποταμιεύοντας το 70%. Τόσο το χαμηλό επίπεδο κατανάλωσης και το υψηλό επίπεδο αποταμίευσης είχαν σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις. Παρόλα αυτά, από το 1980 και μετά η τάση του ΟΠΕΚ για κατανάλωση αυξήθηκε και ο ρυθμός αποταμίευσης έπεσε. Το 2013, ο ΟΠΕΚ αποταμίευσε λίγο λιγότερο από το 21% των πετροδολαρίων που κέρδισε και η σχέση ανάμεσα σε αποταμίευση και πετροδόλαρα που αποκτήθηκαν έχει εμφανώς μεταβληθεί. Το νέο μοτίβο αποταμίευσης του ΟΠΕΚ προσφέρει δύο μορφές τόνωσης της παγκόσμιας οικονομίας καθώς η τιμή πετρελαίου έχει πέσει.

Είναι προφανές ότι μία φθίνουσα τιμή πετρελαίου θα μεταφέρει πλούτο από τον ΟΠΕΚ στον υπόλοιπο κόσμο και ο υπόλοιπος κόσμος (το μεγαλύτερο μέρος τους) έχει ακόμα χαμηλότερη ροπή προς αποταμίευση και μεγαλύτερη ροπή προς κατανάλωση από ότι ο ΟΠΕΚ. Μία χαμηλότερη τιμή πετρελαίου σημαίνει υψηλότερο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα για τους καταναλωτές οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη τάση να αποταμιεύουν. Όμως κάτι τέτοιο δε θα οδηγήσει σε μία τόνωση της οικονομίας τόσο σημαντική όσο στο παρελθόν. Η ροπή του ΟΠΕΚ για αποταμίευση πετροδόλαρων είναι η μισή σε σχέση με το 2006. Η διαφορά εξοικονόμησης ανάμεσα στον ΟΠΕΚ και τις υπόλοιπες χώρες κατανάλωσης πετρελαίου ήταν μικρότερη στην πρόσφατη αύξηση της τιμής πετρελαίου από ότι ας πούμε τη δεκαετία του ’70. Μία μικρότερη διαφορά ανάμεσα στο ρυθμό αποταμίευσης του ΟΠΕΚ και του υπόλοιπου κόσμου μειώνει το θετικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας που έχει μία χαμηλότερη τιμή πετρελαίου. Στην περίπτωση που η διαφορά ρυθμού αποταμίευσης γίνει μηδέν (όπως στη θεωρία που αναφέρθηκε πρωτύτερα) τότε η παγκόσμια ανάπτυξη θα έμενε ανεπηρέαστη.