Έπειτα ο  Κωνσταντίνος Τασούλας στο Προεδρικό Μέγαρο κατά την παράδοση – παραλαβή από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου δήλωσε τα ακόλουθα:

«Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε, ευχαριστώ για το ευγενικό σας το ανθρώπινο καλωσόρισμα και για τη φιλόφρονα διάθεση που έχετε απέναντί μου τούτη την ώρα της μεγάλης ευθύνης για μένα. Η τύχη, κυρία Πρόεδρε, το έφερε πέντε χρόνια μετά την εκ μέρους μου ανακοίνωση της εκλογής σας, να με υποδέχεστε εσείς στο Προεδρικό Μέγαρο, μετά τη δική μου ορκωμοσία. Στις 22 Ιανουαρίου του 2020, στο γραφείο σας στο Συμβούλιο Επικρατείας σας ανακοίνωσα επίσημα την επάξια εκλογή σας και σας ευχήθηκα για τη θητεία σας. Γι’ αυτό και τώρα θεωρώ χρέος μου να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για την προσφορά σας σε αυτά τα πέντε χρόνια της θητείας σας. Δεν υπήρξατε μόνο η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με όποιο ισχυρό συμβολισμό αυτό περιέχει, καθώς άνοιξε ουσιαστικά αυτός ο συμβολισμός τους ορίζοντες της θεσμοθετημένης ισότητας των φύλων. Και έκανε στο πρόσωπό σας τη θεσμοθετημένη ισότητα επάξια κατακτημένη ισότητα.
στο πιο ψηλό σκαλί δε της πολιτείας.

Ανοίξατε τον θεσμό στην κοινωνία

Κι όχι μόνο αυτό. Με αξιοπρέπεια ασκήσατε τα καθήκοντά σας δίνοντας επιπλέον διακριτικά αλλά και διακριτά τον προσωπικό σας τόνο. Ανοίξατε το θεσμό στην κοινωνία ενισχυτικά για το γόητρό του όπως αυτό αποτυπώνεται και σε μια υπέροχη έκδοση που βγάλατε τελευταία.

Προβάλατε τον πολιτισμό, τις αξίες μιας χώρας που μετέχει ενεργά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αλλά και μια Ελλάδα που μπορεί να είναι ακριτική, αλλά την κάνατε με την παρουσία σας να μην νιώθει και ποτέ ξεχασμένη. Κρατική λειτουργός σε αποστολή υπήρξατε για να δανειστώ τα λόγια σας που τα κάνατε πράξη τηρώντας ευλαβικά τα συνταγματικά σας καθήκοντα και περνώντας όταν χρειαζόταν προς τα έξω το μήνυμα πως η Ελλάδα επιδιώκει την ειρήνη και κατά το Σύνταγμά της άλλωστε, τιμώντας και προστατεύοντας τα δίκαιά της που απορρέουν από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που μόνο αυτοί οι κανόνες αποτρέπουν τη μετατροπή των διεθνών σχέσεων σε ζούγκλα.

Μεγάλες προσκλήσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό μέτωπο

Η σκυτάλη τώρα, κυρία Πρόεδρε, είναι στα χέρια μου. Ο στίβος όμως είναι πλέον άλλος. Γεωπολιτικές παραδοχές παγκόσμιας σημασίας που ισχύουν από το 1945, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δείχνουν να αμφισβητούνται ριζικά. Και η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα δεν απαιτεί μόνο επινοητικότητα διπλωματική, αυτό που λέει ο ποιητής την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών, αλλά και επιτάχυνση της πορείας ενδυνάμωσής μας. Η νέα διεθνής αρχιτεκτονική γίνεται πολύ πιο απαιτητική για τη χώρα μας, που καλείται να θωρακίσει περαιτέρω την εθνική και κοινωνική της συνοχή, μέσα βέβαια στα διεθνή σχήματα που ήδη μετέχει, επηρεάζει και συναποφασίζει, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση την ίδια στιγμή επιτέλους δρομολογεί τη δραστική ενίσχυση της συλλογικής της άμυνας και ασφάλειας, ώστε να αντιμετωπίζει αυτόνομα τις απειλές, κατανοώντας και δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι η άμυνα όλων των χερσαίων, εναέριων και θαλασσίων συνόρων της συμβάλλει στην ασφάλεια της Ευρώπης στο σύνολό της.

Απαιτητικά είναι όμως τα πράγματα και στο εσωτερικό μας μέτωπο. Πέρα από την ανάγκη για προκοπή και κοινωνική προστασία, η απαίτηση για ενδυνάμωση των θεσμών και για αναβάθμιση ουσιαστική της λειτουργίας του κράτους είναι ήδη ηχηρή, κοινή και επιτακτική. Και άλλοτε από πολύ παλιά αυτό υπήρξε αιτούμενο και υπήρξαν βελτιώσεις αλλά και ματαιώσεις στην πορεία μας προς αυτόν τον στόχο. Αλλά τώρα η πρόκληση για ένα κράτος με τους θεσμούς του εφάμιλλους των πιο προηγμένων ευρωπαϊκών κρατών, αυτή η πρόκληση ακριβώς είναι κοινωνική αξίωση, ισχυρότατη, πιεστική, γεμάτη ανυπομονησία, αλλά συχνά και εύλογη δυσπιστία. Και αυτό μπορεί να γίνει σύμμαχος της πολιτείας και του πολιτικού συστήματος που οφείλουν έμπρακτα και ουσιαστικά να ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα.

Απαίτηση για δικαιοσύνη στην τραγωδία των Τεμπών

Με λίγα λόγια, αξιότιμη κυρία Πρόεδρε, έχει ήδη διατυπωθεί μια μεγάλη απαίτηση με αφορμή την προ διετίας εθνική τραγωδία των Τεμπών που συγκλόνισε και συγκλονίζει τη χώρα εκφράζεται και η μεγάλη απαίτηση για απόδοση δικαιοσύνης, τελικά για ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος. Και όταν εκφράζεται μια μεγάλη απαίτηση από την κοινωνία, έρχεται η σειρά, πρέπει να έρθει η σειρά της μεγάλης ανταπόκρισης.

Υπήρξαν και άλλοτε κοινωνικές εγέρσεις μεγάλων απαιτήσεων που τις ακολούθησε η μεγάλη ανταπόκριση. Στην αυγή της μεταπολίτευσης, φερειπείν, πριν 51 χρόνια, η μεγάλη απαίτηση αφορούσε σε μια σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία και πολλοί μαζί εργάστηκαν και πέτυχαν αυτό, παρά αδυναμίες ή πρόσκαιρα πισωγυρίσματα. Αλλά και αρκετά παλιότερα, η περίοδος 1909 – 1915 της θεσμικής και εδαφικής ανασυγκρότησης της χώρας πριν τα χτυπήματα του Μεγάλου Διχασμού, πριν το χτικιό του Μεγάλου Διχασμού, είναι μια περίοδος μιας μεγάλης ανταπόκρισης στο κάλεσμα, μιας μεγάλης απαίτησης που προήλθε και αυτή από την κοινωνία.

Δεν συγχέω ούτε ταυτίζω ιστορικές περιόδους που κάθε μία είναι μοναδική. Απλώς θυμίζω πως μεγάλες απαιτήσεις έχουν ήδη προκαλέσει οι μεγάλες δημιουργικές ανταποκρίσεις, που πιστεύω πως μπορούμε και τώρα να τις πετύχουμε. Να πετύχουμε με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνατότητες που το δημοκρατικό μας πολίτευμα προσφέρει στην Πολιτεία και στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Και βέβαια να μην ξεχνάμε πως η εθνική ομοψυχία επάνω στους μεγάλους μας στόχους δεν είναι ένα κοινότοπο συμπλήρωμα ενός απλοϊκού ευχολογίου, αλλά ιστορικά απαράβατος όρος επιτυχίας αυτών των μεγάλων στόχων.

Κυρία Πρόεδρε, μέσα σε αυτό το τοπίο και αυτές τις προκλήσεις και με καθορισμένες τις αρμοδιότητές μου από το Σύνταγμα, καλούμαι και υποχρεούμαι πρώτον, να υπερασπιστώ την τήρηση του Συντάγματος και την αρμονική και αξιόπιστη λειτουργία των θεσμών. Δεύτερον, να υπερασπιστώ την εθνική ακεραιότητα. Και τρίτον, το γενικό συμφέρον, τα δικαιώματα και την πρόοδο του ελληνικού λαού. Αυτό το τρίπτυχο καθηκόντων του Προέδρου της Δημοκρατίας πηγάζει εκ πρώτης όψεως από το Σύνταγμα και τον όρκο του, αυτόν τον όρκο που έδωσα πριν λίγο. Τα νάματα όμως αυτού του θεσμικού χρέους, τα νάματα και η έμπνευση αυτού του όρκου, έρχονται από παλιά, πολύ παλιά και επιβεβαιώνουν τη διάρκεια, άρα και την προοπτική μας ως έθνους. Η ακεραιότητα της πατρίδας μας έρχεται από τον όρκο των Αθηναίων εφήβων και το απροσμάχητον του Ακάθιστου Ύμνου. Το γενικό συμφέρον και η πρόοδος των Ελλήνων έρχεται από τον όρκο που έγραψε ο ίδιος και έδωσε εν συνεχεία ο Καποδίστριας στην Αίγινα αρχές του 1828, ενώ η προστασία των θεσμών έρχεται από μία μακρά και πείσμονα συνταγματική μας παράδοση.

Σειρά μου αξιότιμη κυρία Πρόεδρε, όμως αυτά να τα τιμήσω καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια ως Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, σε αποστολή ενωτική και ρυθμιστική.

Έχοντας διατυπώσει αυτές τις σκέψεις, επιτρέψτε μου να ευχηθώ τώρα σε εσάς και στους οικείους σας κάθε καλό από εδώ και πέρα και ειδικά σε εσάς κάθε δημιουργικότητα και προσφορά στη νέα πορεία της ζωής σας».