Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση διχάζουν τους εταίρους που όπως καταφάνηκε και στη συνεδρίαση της Δευτέρας του EWG αδυνατούν να συμφωνήσουν. Σύμφωνα με καλά γνωρίζοντες τις διαπραγματεύσεις η κίνηση για εξαγγελίες παροχών έχει δημιουργήσει έντονο προβληματισμό αφενός γιατί παρακάμφθηκαν τα συμφωνηθέντα κανάλια επικοινωνίας κι αφετέρου γιατί φάνηκε για άλλη μια φορά ότι η κυβέρνηση αντί  να μειώνει τις οφειλές προς τους προμηθευτές του δημοσίου εμμένει σε πολιτικές αύξησης των δαπανών.

 

Στο πλαίσιο αυτό οι εκτιμήσεις κύκλων προσκείμενων στους θεσμούς κάνουν λόγο για εμμονή του Βερολίνου και πολλών ακολούθων του σε πολιτικές πίεσης της Αθήνας με κύριο στόχο την αποδοχή της ψήφισης από αυτή τη Βουλή όσων ζητεί το Ταμείο για τα έτη μετά το 2018 (αφορολόγητο, συντάξεις). Μάλιστα δεν αποκλείεται  οι εξαγγελίες Τσίπρα μπουν σε μια ζυγαριά πιέσεων και παζαριών, ώστε να αποδεχτεί η Αθήνα το άνοιγμα του ασφαλιστικού για μετά το 2018 αλλά και μείωση του αφορολόγητου. Αυτά άλλωστε είναι και τα μόνα σχεδόν σημεία διαφωνίας με τους θεσμούς και ειδικά τον ESM και το ΔΝΤ καθώς επηρεάζουν σύμφωνα με εκτιμήσεις τη δημοσιονομική ισορροπία σε βάθος χρόνου.

 

Ουσιαστικά τόσο το Βερολίνο όσο και το ΔΝΤ δε θεωρεί πιθανή την επίτευξη δημοσιονομικών στόχων με μόνη οδό την υπερφορολόγηση και ζητούν βιώσιμο σύστημα με έμφαση στις δαπάνες.

 

Αναπόφευκτα στο φόντο αυτό, κύκλοι του Υπ. Οικονομικών  με αφορμή τη χτεσινή τηλεδιάσκεψη του EWG, ανέφεραν ότι  «ανταλλάχθηκαν απόψεις πάνω στις πιθανές συνέπειες που τυχόν θα έχουν στην εφαρμογή των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος τα πρόσφατα μέτρα που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση. Στη συνεδρίαση εξετάστηκαν οι πιθανές εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να ξεμπλοκάρουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα» τονίζεται χαρακτηριστικά.

 

Οι διαβουλεύσεις θα συνεχίζονται με αιτήματα για γραπτές βεβαιώσεις ότι δε θα ξαναγίνει κάτι αντίστοιχο όπως αυτό με το «πακέτο Τσίπρα» ενώ αναπόφευκτα τίθεται και το ζήτημα του μακροοικονομικού σεναρίου.

 

Γιώργος Αλεξάκης