Ειδικότερα, το ΔΝΤ «βλέπει» για την Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα μόνο 0,1% του ΑΕΠ φέτος (από 0,6% του ΑΕΠ που εκτιμά ο προϋπολογισμός και 0,5% μνημονικού στόχου), 0,7% του ΑΕΠ το 2017 (έναντι 1,8% στόχου στον προϋπολογισμό και 1,75% μνημονικού στόχου) και 1,6% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά (σ.σ. έναντι 3,5% που αναφέρει το μνημόνιο). Μάλιστα από το 2021 και μετά εκτιμά ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα περιοριστεί στο 1,5%.

Σύμφωνα με την έκθεση, η διαφορά μόνο για φέτος φτάνει στα 2,6 δισ. ευρώ, για το 2017 στα 1,92 δισ. ευρώ και για τα επόμενα έτη ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ ετησίως.

Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο μήνυμα του ΔΝΤ προς Ελλάδα και Ευρώπη πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ασφαλώς σηματοδοτεί και τη στάση του ΔΝΤ στο μέλλον, καθώς ακόμη παραμένει αβέβαιο το αν θα παραμείνει εντός διαδικασίας ή όχι.

Παράλληλα, εκτιμά ότι τα έσοδα, ως αναλογία του ΑΕΠ θα μειώνονται διαρκώς από το 48,1% του ΑΕΠ το 2015 στο 47,2% φέτος, στο 46,2% το 2017 και στο 43,2% το 2021 παρά το τεράστιο πακέτο φόρων που φέρνει η κυβέρνηση τον επόμενο χρόνο προεξοφλώντας ότι η απόδοσή τους θα είναι πιο χαμηλή από τον ρυθμό ανάπτυξης.

Και για το χρέος το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα αυξάνεται έως και το 2018, φτάνοντας στο 184,7% του ΑΕΠ για να αρχίσει να μειώνεται στην συνέχεια, όταν η κυβέρνηση στο προσχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει μείωσή του στο 178,9% φέτος (183,4% του ΑΕΠ το υπολογίζει ΔΝΤ) και στο 174,8% του ΑΕΠ το 2018.

Μάλιστα, η έκθεση επισημαίνει ότι η επίτευξη των χαμηλών στόχων προϋποθέτει την «πλήρη εφαρμογή από τις (ελληνικές) αρχές του δημοσιονομικού πακέτου του προγράμματος του ESM».

Να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ στην έκθεση αυτή λαμβάνει υπ' όψιν τις αισιόδοξες χθεσινές προβλέψεις του ΔΝΤ για την ανάπτυξη στην Ελλάδα στις οποίες βασίστηκαν οι δημοσιονομικές προβλέψεις.

Η Ελλάδα στην μεγαλύτερη αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις

Η Ελλάδα βρίσκεται στην μεγαλύτερη αδυναμία να ανταποκριθεί στις οικονομικές/χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις της παγκοσμίως, εκτιμά το ΔΝΤ σε ειδικό τμήμα της έκθεσης. Δείκτης, αποτυπώνει την απώλεια ικανότητας/αξιών στην γενική κυβέρνηση (General Government Net Financial Worth) την περίοδο 2007 – 2015.

Ο δείκτης του ΔΝΤ ουσιαστικά δείχνει την διαφορά των στοιχείων του ενεργητικού(περιουσιακά στοιχεία, διαθέσιμα κλπ) και του παθητικού(δάνεια, υποχρεώσεις κλπ) που έχει μία κυβέρνηση. Δείχνει την ικανότητα που έχει να ανταποκριθεί στις οικονομικές/χρηματοδοτικές υποχρεώσεις της.

ΔΝΤ: Στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ το χρέος!

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, το παγκόσμιο χρέος βρίσκεται σε ιστορικό υψηλό επίπεδο και βαίνει αυξανόμενο.

Συγκεκριμένα, το παγκόσμιο χρέος του μη χρηματοπιστωτικού τομέα - που περιλαμβάνει τις γενικές κυβερνήσεις, τα νοικοκυριά και τις μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες - ανέρχεται στα 152 τρισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί στο 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σχεδόν τα δύο τρίτα αυτού του ποσού, που ανέρχονται περίπου στα 100 τρισ. δολάρια, είναι οι υποχρεώσεις του ιδιωτικού τομέα, οι οποίες όπως έχει τεκμηριωθεί σε εκτεταμένη βιβλιογραφία ενέχουν μεγάλους κινδύνους όταν φτάσουν σε υπερβολικά επίπεδα.

Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν σε κείμενό τους οι Vitor Gaspar και Marialuz Moreno Badia, ο επικεφαλής και ο αναπληρωτής επικεφαλής Δημοσιονομικών Υποθέσεων στο ΔΝΤ αντίστοιχα, έως τώρα δεν είχαμε πλήρη εικόνα για το ύψος του παγκόσμιου χρέους. Η έκθεση Fiscal Monitor του Ταμείου για πρώτη φορά βάζει ένα νούμερο στο μέγεθός του και «η εικόνα που σχηματίζεται δεν είναι ωραία».

Όπως σημειώνει, υπάρχει σημαντική ανομοιογένεια, καθώς δεν βρίσκονται όλες οι χώρες στην ίδια φάση του κύκλου χρέους ούτε αντιμετωπίζουν όλες τους ίδιους κινδύνους. Παρ' όλα αυτά το ΔΝΤ προειδοποιεί ότι το παγκόσμιο χρέος, που συνέχισε να αυξάνεται μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και σήμερα βρίσκεται σε υψηλά όλων των εποχών, θα μπορούσε να προκαλέσει μία άνευ προηγουμένου διαδικασία ιδιωτικής απομόχλευσης η οποία θα μπορούσε να ανατρέψει την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, το ιδιωτικό χρέος είναι υψηλό στις ανεπτυγμένες οικονομίες και σε μερικές συστημικά σημαντικές αναδυόμενες αγορές, αλλά οι τάσεις διαφέρουν σημαντικά από το 2008:

• Οι ανεπτυγμένες οικονομίες, το επίκεντρο της κρίσης, έχουν κάνει απομόχλευση άνισα και σε πολλές περιπτώσεις το ιδιωτικό χρέος συνέχισε να αυξάνεται. Τα επίπεδα του δημοσίου χρέους έχουν επίσης αυξηθεί σε αυτές τις χώρες, εν μέρει ως αποτέλεσμα της ανάληψης των υποχρεώσεων του ιδιωτικού τομέα μέσω τραπεζικών διασώσεων.
• Η εύκολη πρόσβαση σε χρηματοδότηση παγκοσμίως έχει οδηγήσει σε ιδιωτική πιστωτική "έκρηξη" σε κάποιες αναδυόμενες οικονομίες, κυρίως στην Κίνα.
• Σε χώρες χαμηλού εισοδήματος, τα επίπεδα του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους έχουν επίσης αυξηθεί, χάρη στη μεγαλύτερη διαθεσιμότητα και την ευρύτερη πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, καθώς και τη βελτιωμένη πρόσβαση στις αγορές, αλλά η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ σε γενικές γραμμές παραμένει χαμηλή.

Το Ταμείο αναφέρει ότι η απομόχλευση μέχρι στιγμής έχει προχωρήσει με αργούς ρυθμούς μεταξύ των υπερχρεωμένων ανεπτυγμένων οικονομιών, κυρίως λόγω του τεέχοντος περιβάλλοντος στο οποίο οι ρυθμοί ανάπτυξης και ο πληθωρισμός παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα. Η απομόχλευση μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα τοποθετώντας ένα ακόμη εμπόδιο στην οικονομική δραστηριότητα. Τα υψηλά επίπεδα χρέους μπορούν να επιβραδύνουν το ρυθμό της οικονομικής ανάπτυξης για μία σειρά λόγων.

Πρώτον, τα υψηλά επίπεδα ιδιωτικού χρέους αυξάνουν την πιθανότητα των χρηματοπιστωτικών κρίσεων, οι οποίες συνήθως συνοδεύονται από βαθύτερη και πιο παρατεταμένη οικονομική επιβράδυνση από αυτή που σχετίζεται με τις φυσιολογικές υφέσεις. Οι κίνδυνοι δεν περιορίζονται στο ιδιωτικό χρέος, καθώς η είσοδος σε μία χρηματοπιστωτική κρίση με υψηλά επίπεδα δημοσίου χρέους επιδεινώνει τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πολύ περισσότερο στις αναδυόμενες αγορές απ' ότι στις ανεπτυγμένες.

Δεύτερον, τα υπερβολικά επίπεδα χρέους μπορούν να επιβαρύνουν την οικονομική ανάπτυξη ακόμη και αν δεν υπάρχει χρηματοπιστωτική κρίση, καθώς οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες μειώνουν τελικά τις επενδύσεις και την κατανάλωση.

Η σημαντική μείωσή του χρέους απαιτεί δημοσιονομικές πολιτικές που υποστηρίζουν την οικονομική δραστηριότητα και διευκολύνουν την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους και το «συγύρισμα» των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων. Ωστόσο η επίλυση αυτού του προβλήματος υπερβάλλοντος ιδιωτικού χρέους δεν είναι εύκολη στο σημερινό παγκόσμιο περιβάλλον της χαμηλής ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ, αναφέρει το ΔΝΤ.

Όπως τονίζει η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της: πρέπει να υποστηρίζεται από συμπληρωματικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένων των νομισματικών και διαρθρωτικών πολιτικών, που υλοποιούνται εντός συνεπών και αξιόπιστων πλαισίων πολιτικής για να επιτύχουν τον επιθυμητό στόχο.

«Είναι σημαντικό να έχουμε σε ισχύ μέτρα για την αποφυγή της συσσώρευσης υπερβολικού χρέους», αναφέρει ο Vitor Gaspar. Όπως σημειώνει το ΔΝΤ, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση μας δίδαξε ότι είναι πολύ εύκολο να υποτιμηθούν οι κίνδυνοι που σχετίζονται με του υπερβολικό ιδιωτικό χρέος κατά τη διάρκεια ανοδικών τάσεων και υπογράμμισε το κόστος που έχει η αργή αντίδραση σε μία χρηματοπιστωτική κρίση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr