Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
![Reporter.gr on Google News](/images/google%20news/reporter%20news%20300x100.png)
Σύμφωνα με τον κ. Βαρσακέλη, η Ελλάδα μπορεί να επανακτήσει τη βιομηχανία της, αρκεί να επικεντρωθεί σε κλάδους παραγωγής προϊόντων με υψηλή προστιθέμενη αξία, υψηλή εισοδηματική ελαστικότητα και ελαστικότητα ως προς την τιμή, με δυνατότητα δηλαδή άσκησης επιθετικής τιμολογιακής πολιτικής.
Ποιες είναι, όμως, οι προκλήσεις για τις επιχειρήσεις; Πρώτον, το γεγονός ότι ο ρυθμός της αλλαγής έχει αλλάξει και από γραμμικός, έχει γίνει εκθετικός. Οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτό τον ρυθμό. Δεύτερον, ο υπερ-ανταγωνισμός, καθώς το παιχνίδι έχει πλέον "ανοίξει", με την είσοδο χωρών όπως η Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Τουρκία.
"Σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να παίξεις με τους όρους του παιχνιδιού. Είναι σαν αυτό που λέει το τραγούδι "Hotel California" των Eagles: μπορείς να κάνεις "check in" όποτε θέλεις, αλλά δεν μπορείς να φύγεις! Αυτοί που θα επιβιώσουν είναι όσοι αλλάζουν γρηγορότερα από ό,τι αλλάζουν τα πράγματα, έχουν την καινοτομία ως βασικό συστατικό ύπαρξης, ακόμη και αν πουλάνε αγγουράκια και στελεχώνονται από ...Στιβ Τζομπς, ανθρώπους δηλαδή που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, με πάθος για το νέο. Οι μειώσεις των μισθών δεν συμβαδίζουν με αυτό το μοντέλο, αλλά με εκείνο της Κίνας -κι ούτε καν πια", σημείωσε ο κ.Βαρσακέλης.
Η τρίτη πρόκληση για τις ελληνικές επιχειρήσεις είναι ν' αντιληφθούν ότι αυτό που μετράει σήμερα είναι η δημιουργία της γνώσης, "καθώς πια έχουμε φύγει από την Κοινωνία της Γνώσης και έχουμε βρεθεί στην Κοινωνία της Δημιουργίας της Γνώσης", σημείωσε ο καθηγητής.
Από το ίδιο βήμα, ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, Μωϋσής Σιδηρόπουλος, εξέφρασε την πεποίθηση ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και τα λάθη στην "κατασκευή" της καθιστούν δύσκολη -ή και παρεμποδίζουν- την επίλυση της κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Πρόσθεσε ότι τυχόν επιβεβαίωση αυτού του σεναρίου θα μπορούσε να απειλήσει όχι μόνο το μέλλον της χώρας μας, αλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Κατά τον ίδιο, πάντως, αν το ελληνικό ζήτημα επιλυθεί πριν πάρει τις προαναφερθείσες καταστροφικές διαστάσεις, τότε μπορεί να αποδειχτεί τελικά ευεργετικό για την Ευρώπη, διότι η τελευταία φαίνεται ότι μπορεί να προχωράει μέσα απ' τις κρίσεις της, συνειδητοποιώντας τα λάθη που έγιναν. Ένα από τα λάθη "κατασκευής" του ευρώ, που αποκάλυψε η κρίση, είναι -κατά τον ίδιο- η "πλάνη" ότι οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να ενεργήσουν, αγνοώντας την πολιτική διάσταση του ενιαίου νομίσματός τους.
Στο σκηνικό αυτό, πρόσθεσε, δύο επιλογές προσφέρονται στην ελληνική οικονομία: πρώτον, η εγκατάλειψη της ζώνης του ευρώ, που ουσιαστικά δεν αποτελεί επιλογή, γιατί θα προκαλούσε φυγή κεφαλαίων, απώλεια εμπιστοσύνης και απαγορευτικά επιτόκια, εφαρμόζοντας ουσιαστικά μια "θεραπεία χειρότερη από την αρρώστια". Η δεύτερη επιλογή είναι η συνέχιση της "πραγματικής προσαρμογής", που όμως συμβαδίζει με τη λιτότητα. Σύμφωνα με τον κ.Σιδηρόπουλο, η Ελλάδα έχει ήδη δεχτεί για τρία χρόνια πολύ σοβαρή κάθαρση και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Έλληνες είναι απρόθυμοι να συνεχίσουν να "καταπίνουν το χάπι της λιτότητας".
Αισιόδοξος ότι η ελληνική κοινωνία έχει οικονομικό μέλλον, παρά το "αμαρτωλό" παρελθόν, εμφανίστηκε ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, Γρηγόρης Ζαρωτιάδης. Κι αυτό διότι η χώρα διαθέτει, όπως είπε, πόρους φυσικούς, ανθρώπινους, κοινωνικούς και πολιτισμικούς, καθώς και τεχνολογικά επιτεύγματα, ενώ και η γεωστρατηγική της θέση είναι πολύ σημαντική.
Πρόσθεσε ωστόσο ότι χρειάζεται "μια Ελλάδα που θα δουλέψει πάνω στην κοινωνική δημοκρατική επαναθεμελίωση, για την παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότησή της, ουσιαστικά από το μηδέν".
Για να γίνει αυτό, χρειάζονται:
Ωστόσο, συμπλήρωσε, "κάθε εισροή κεφαλαίου δεν συνιστά αναγκαστικά παραγωγική επένδυση, όπως και η έννοια της ιδιωτικοποίησης δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με αυτήν της παραγωγικής επένδυσης".