Σύμφωνα με την έρευνα παράλληλα με μεθοδικές κινήσεις οι εταιρείες διατήρησαν ομαλές τις σχέσεις τους μου τους πληγέντες από την χρηματοπιστωτική κρίση χρηματοδότες τους, Έλληνες και ξένους και με μεθοδικότητα απέδειξαν στο κράτος- ρυθμιστή της αγοράς την αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν στις νέες οικονομικές συνθήκες της οικονομίας.
 
Οι στόχοι ήταν και παραμένουν απλοί:
α) να μπορέσουν να συνεχίσουν να καλύπτουν το θαλάσσιο δίκτυο μεταφορών της νησιωτικής μας χώρας,
β) να αντιμετωπίσουν το δυσθεώρητο και δυσβάσταχτο κόστος καυσίμων
γ) να κερδίσουν χρόνο από τους πιστωτές τους και τέλος
δ) να αποδείξουν στην κοινή γνώμη ότι είναι εδώ να στηρίξουν την οικονομία της χώρας. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που η παγκόσμια αγορά των οχηματαγωγών (Ferry boats) έχει καταρρεύσει σε σημείο που δεν υπάρχουν αγοραστές για πλοία μεταχειρισμένα και βεβαίως αυτά που έχουν μια ηλικία άνω των 10 ετών.

Αυτό το μοναδικό στην νεώτερη ιστορία της παγκόσμιας ναυτιλίας μικρών αποστάσεων φαινόμενο περιόρισε τους ελιγμούς των ελληνικών εταιριών της ακτοπλοΐας που δεν μπορούσαν να ανακεφαλαιοποιησουν τις εταιρίες τους με επιτυχημένες πωλήσεις των πλοίων τους όπως αυτό συνέβαινε στο διάστημα 2002-2007 προ παγκόσμιας κρίσης όπου πουλούσαν κάποια από τα πολλά και νέα πλοία και αντλούσαν σημαντικά κέρδη.

Η συνεχιζόμενη κρίση εχει σαν αποτέλεσμα την αναγκαιότητα εκποίησης μέρος των περιουσιακών στοιχείων τους με πρώτα και καλύτερα τα πιο σύγχρονα πλοία των αδυνάτων σε οικονομικά αποτελέσματα εταιριών.
 
Στην ελληνική ακτοπλοΐα της τελευταίας 15ετιας είχαμε τρεις φάσεις μείωσης του ακτοπλοϊκό στόλου. Η πρώτη φάση, η αποτελεσματικότερη σε οικονομικά αποτελέσματα ήταν οι εκποιήσεις παλαιών πλοίων της περιόδου 2000-2007 τα οποία αντικαταστάθηκαν από τα υπερσύγχρονα πλοία που παραλήφθηκαν από της ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες μέσω νέων κατασκευών σε διάφορα ναυπηγεία του κόσμου και κοσμούσαν το Αιγαίο όλα αυτά τα χρόνια.

Τότε πάνω από 60 πλοία παλαιότερης τεχνολογίας άφησαν το Αιγαίο και πήγαν σε χώρες λιγότερο αναπτυγμένες. Στην δεύτερη φάση της περιόδου 2007-2010 έχουμε τις αποχωρήσεις πλοίων που "έμειναν από καύσιμα" λόγω του ανελέητου ανταγωνισμού που όπως αποδείχθηκε ο ίδιος ο ρυθμιστής είχε επιβάλλει με σκληρό τρόπο και οι μεγάλες εταιρείες τον ακολούθησαν αδικαιολόγητα. Έτσι συναντάμε την κατάρρευση παραδοσιακών ονομάτων του χώρου τύπου Γερασίμου Αγούδημου ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να εκσυγχρονίσει την διαχείριση της εταιρίας του αλλά και νέων σχετικά εταιριών που ποτέ δεν κατάλαβαν τι σημαίνει ιδιωτική ναυτιλιακή εκμετάλλευση πλοίων με γνώμονα την προσφορά δημοσίου έργου. Εκεί έχουμε την εξαφάνιση από τον χάρτη της πτωχυμένης ΣΑΟΣ του Φώτη Μανούση αλλά και άλλων μικρότερων ακτοπλοϊκών σχημάτων.
 
Συνολικά χάνονται, παροπλίζονται η οδεύουν προς τα διαλυτήρια αλλά 20 και πλέον πλοία ενώ πλοία μικρών επενδυτικών σχημάτων αγκαλιάστηκαν από την στρατηγική ναυλώσεων της ΝΕΛ για να παραμείνουν για μικρό χρονικό διάστημα στο Αιγαίο αλλά όχι για πολύ αφού και η ίδια η ΝΕΛ έφτασε στα όρια χρεοκοπίας. Και πλέον εισερχόμαστε στην τελευταία και τωρινή φάση όπου οι εταιρίες αναμένουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων αγορών με σκοπό να πουλήσουν κάποια πλοία τους με γνώμονα κυρίως την αποφυγή συσσωρευμένων αρνητικών αποτελεσμάτων αλλά και περαιτέρω μείωσης του δανεισμού τους από τις τράπεζες.

Η τελευταία πώληση του Superfast 6 δεν επιτρέπει τόσο τα σχέδια της εταιρίας αφού είναι και η μοναδική εταιρία που έχει παραλάβει νεόκτιστα πλοία τα τελευταία 2 χρόνια αλλά βεβαίως μειώνει τις δυνατότητες της σε επέκταση άλλων γραμμών.

Δυστυχώς οι σύγχρονοι έλληνες ακτοπλόοι απέτυχαν παταγωδώς να αναπτυχθούν σε γραμμές εκτός ελληνικών υδάτων όπως έκαναν οι παλαιότεροι και πλέον η έλλειψη διεθνούς υποβάθρου θα τους αναγκάσει να συνεχίσουν τις εκποιήσεις σύγχρονων πλοίων. Στην σκληρή πορεία στον πάτο της αγοράς τ' αποτελέσματα θα είναι να συνεχιστούν οι εκποιήσεις των σύγχρονων πλοίων, να αυξηθεί κατακόρυφα ο μέσος όρος ηλικίας του ακτοπλοϊκού στόλου τα επόμενα έτη, να ολοκληρωθεί η ανθελληνοποιηση των γραμμών της Αδριατικής και συνολικά να επιστρέψουμε στις δεκαετίες του 80 και 90 όταν οι έλληνες αγόραζαν τα πλοία δεκαετίας των Γιαπωνέζων τα μετασκεύαζαν στην Ελλάδα και τα δρομολογούσαν στο Αιγαίο.

Η διαφορά του σήμερα από τότε θα είναι ότι θα αγοράζουν και κινέζικα πλοία αφού και η μεγάλη αυτή ναυτιλία θέλει να εκσυγχρονίσει τον στόλο της και οι έλληνες θα τα μετασκευάζουν εκεί αφού η εδώ ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στη Ελλάδα κατέρρευσε κι αυτή με την σειρά της.

Το βέβαιον είναι ότι έτσι όπως βαδίζουμε είναι πολύ πιθανό να χαθεί το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο των ελληνικών ακτοπλοϊκών εταιριών που είναι ναυτική τέχνη και παράδοση αφού ολοένα πολλές εταιρίες θα είναι αναγκασμένες να μειώσουν τους στόλους τους η και να υψώσουν άλλη σημαία.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr