Ειδικά στην περίπτωση της ηλεκτροπαραγωγής, ο στόχος σημαίνει ότι το 2020 το 35% της κατανάλωσης ηλεκτρισμού κάθε χώρας μέλους (και της Ελλάδας) πρέπει να προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Το κείμενο μάλιστα που υπέγραψαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναφέρει ότι στην πορεία κάθε χώρας προς τους στόχους του 2020 θα υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί. Έτσι, μέχρι το 2011-2012, οι χώρες- μέλη θα πρέπει να έχουν ήδη πετύχει το 20% του τελικού στόχου για τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή, μέχρι το 2013-2014 το 30%, έως το 2015-2016 το 45% και μέχρι το 2017-2018 το 65%.

Υπέρβαση χρειαζόμαστε να κάνουμε ως χώρα

Διαβάζοντας τους παραπάνω στόχους, όποιος γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, αισθάνεται το λιγότερο αμηχανία. Καταρχήν η βασική τεχνολογία στην οποία μπορεί να στηριζόμαστε στην Ελλάδα για να πετύχουμε το στόχο του 20% ως το 2020, είναι τα αιολικά. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένα να έχουμε εγκαταστήσει μέχρι το τέλος της προσεχούς δεκαετίας 10.000 MW από αιολικά, όταν σήμερα διαθέτουμε μόνο 1.000 MW.

Ο χρόνος όμως τρέχει σε βάρος μας. Γιατί το 20% του τελικού στόχου (δηλαδή των 10.000 MW στη δική μας περίπτωση) το οποίο πρέπει να έχουμε «πιάσει» ως το 2012, ισούται με 2.000 MW. Από αυτά διαθέτουμε ήδη τα πρώτα 1.000 MW, γεγονός που σημαίνει ότι αν επιμερίσουμε τα υπόλοιπα 1.000 MW στα τέσσερα χρόνια που απομένουν ως το 2012, σημαίνει ότι πρέπει να εγκαθιστούμε 250 MW κάθε χρόνο.

Όμως κάθε χρόνο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν καταφέρνουμε να εγκαταστήσουμε παρά το πολύ 100-120 MW. Εξαιτίας των ελλιπών δικτύων της ΔΕΗ, της γραφειοκρατίας, των συνεχών προσφυγών κατοίκων στο ΣτΕ με το πρόσχημα της μέχρι πρότινος απουσίας Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ, καταφέρνουμε να προσθέσουμε στο αιολικό μας δυναμικό παρά τα μισά μόνο MW από αυτά που θα έπρεπε προκειμένου να σταθούμε συνεπείς στις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις.

Και το ερώτημα είναι τι μπορεί να αλλάξει άραγε τόσο δραματικά ώστε να διπλασιάσουμε την αποδοτικότητά μας ; Όποια και αν είναι απάντηση, αξίζει να προσπαθήσουμε, αφού άλλη λύση δεν φαίνεται να έχουμε.

Η απειλή των ρύπων

Από τα επόμενα χρόνια - πιθανόν από το 2013 και μετά- κάθε ευρωπαϊκή επιχείρηση ηλεκτροπαραγωγής θα υποχρεούται να πληρώνει σε δικαιώματα ρύπων για το 100% των εκπομπών της σε ρύπους. Τα ποσά που θα κληθεί να πληρώσει η ευρωπαϊκή ηλεκτροπαραγωγή είναι τεράστια, και αναπόφευκτα θα τα μετακυλίσει στους τελικούς καταναλωτές μέσω αυξήσεων στα τιμολόγιά της. Τις μικρότερες επιβαρύνσεις θα γνωρίσουν οι καταναλωτές χωρών, η ηλεκτροπαραγωγή των οποίων στηρίζεται σε μικρότερο βαθμό στα ορυκτά καύσιμα, και σε μεγαλύτερο στις ΑΠΕ. Αντίθετα σε χώρες σαν την Ελλάδα, όπου ο λιγνίτης ευθύνεται για το 60% της παραγωγής ηλεκτρισμού, οι επιπτώσεις στα τιμολόγια θα είναι μάλλον πρωτόγνωρες.

Ο Ενεργειακός
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr