«Για να μπορέσουν οι εργαζόμενοι Αμερικανοί να καλύψουν το χαμένο έδαφος, η κυβέρνησή μου θα περιορίσει προσωρινά τα επιτόκια που χρεώνουν οι εταιρείες καρτών στο 10%», υποσχέθηκε ο Τραμπ μπροστά σε 16.000 υποστηρικτές του στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.

«Αυτό είναι ακόμη μία «σφαλιάρα» για τους δημοσιονομικά συντηρητικούς σκεπτόμενους», παραπονέθηκε ο πρώην προσωπάρχης Μικ Μαλβέινι. Ο Τραμπ κατηγορείται από μερίδα του κόμματός του, ότι τελευταία λειτουργεί «πιο δημοκρατικά από τους Δημοκρατικούς». Η ένωση τραπεζών εξέφρασε επίσης την αντίθεσή της.

Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ του Spiegel, ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για αυτά τα παράπονα. Έχει να κερδίσει τις εκλογές. Στην αμφίρροπη κούρσα με την Καμάλα Χάρις, ο Τραμπ δεν θέλει να αποκλείσει καμία εκλογική πελατεία. Θέλει να απαλλάξει από τους φόρους τα φιλοδωρήματα, τις υπερωρίες και τις συντάξεις. Δελεάζει τις οικογένειες της μεσαίας τάξης με την έκπτωση του ομοσπονδιακού φόρου εισοδήματος, αν και ο ίδιος ήταν που περιόρισε τη δυνατότητα αυτή το 2017.

Στο 21% το μέσο επιτόκιο-  50% των κατόχων πιστωτικής κάρτας χρωστάνε

Για πολλούς Αμερικανούς τα επιτόκια, τα οποία κορυφώνονται έως και 36% ετησίως, αποτελούν τεράστιο πρόβλημα. Κατά μέσο όρο, οι καταναλωτές έχουν τέσσερις κάρτες στο πορτοφόλι τους, μερικοί μάλιστα έχουν και δώδεκα. Και με καθεμία από αυτές, το όριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι το τελευταίο σεντ.

Κάθε δεύτερος κάτοχος πιστωτικής κάρτας έχει χρέη, αναφέρει ο Τεντ Ρόσμαν από την ιστοσελίδα σύγκρισης Bankrate. Πολλοί δεν έχουν κανένα σχέδιο πως θα το καλύψουν. Το μέσο έλλειμμα είναι περίπου 6.300 δολάρια, γεγονός που σημαίνει ότι όποιος πληρώνει μόνο το ελάχιστο μηνιαίο ποσό ως δόση, «χρωστάει για 18 χρόνια. Με βάση το σημερινό μέσο επιτόκιο και θα έχει πληρώσει 9.500 δολάρια σε τόκους», υπολογίζει ο Ρόσμαν.

Ορισμένοι πρέπει να πληρώσουν πολύ περισσότερα από το σημερινό μέσο επιτόκιο που είναι περίπου 21%. Όσο χαμηλότερα κατατάσσουν οι εταιρείες πιστωτικών καρτών την προσωπική πιστοληπτική ικανότητα του καθενός, τόσο ανεβαίνει το επιτόκιο.

Οι άνθρωποι ξοδεύουν συχνά από καθαρή ανάγκη: για παράδειγμα, όταν προκύπτουν απροσδόκητα έξοδα για νοσηλεία σε νοσοκομείο ή για ένα χαλασμένο αυτοκίνητο. Το αυξημένο κόστος ζωής παίζει επίσης ρόλο. Σε ορισμένα νοικοκυριά, δεν υπάρχει αρκετό εισόδημα στο τέλος του μήνα για να αγοράσουν τρόφιμα.

Κατά το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το συνολικό χρέος των πιστωτικών καρτών έφτασε το ποσό ρεκόρ των 1,14 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Το ποσοστό εκείνων που καθυστερούν επικίνδυνα τις πληρωμές τους αυξήθηκε από περίπου 5% σε πάνω από 7% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Σύμφωνα με τον Ρόσμαν, η κατάσταση αυτή δεν είναι ακόμη ανησυχητική για την οικονομία στο σύνολό της. Για τον μεμονωμένο οφειλέτη, ωστόσο, συχνά είναι.

Αυτό το έχει αναγνωρίσει ο Τραμπ. «Οι καταναλωτές θα το λάτρευαν», λέει ο Ρόσμαν για το σχέδιο ανώτατου ορίου: «Αν πληρώνουν από 20, 25 ή 30%, το 10%, το οποίο τους προσφέρει ο Τραμπ, ακούγεται σαν μία μεγάλη ευκαιρία».

Αμφιβολίες και επιφυλάξεις για την αποδοτικότητα του μέτρου

Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος ο Ρόσμαν δεν πιστεύει ότι το μέτρο θα είχε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα. Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος, ο οποίος θα έχανε σημαντικά έσοδα μέσω των τόκων, συμμερίζεται αυτή την κριτική. Η θέσπιση ανώτατου ορίου επιτοκίου θα σήμαινε ότι οι ίδιοι οι καταναλωτές που χρειάζονται περισσότερη πίστωση δεν θα μπορούσαν πλέον να την αποκτήσουν, εξηγεί η τραπεζική ένωση. Ο Ρόσμαν επισημαίνει ότι, σε αντίθεση με τους πωλητές αυτοκινήτων ή τους δανειστές ενυπόθηκων δανείων, οι πάροχοι πιστωτικών καρτών δεν λαμβάνουν καμία εγγύηση. Ο υψηλότερος κίνδυνος αθέτησης αντανακλάται στα υψηλότερα επιτόκια.

Το φιλελεύθερο Ινστιτούτο Cato υποστήριξε ότι η πρόταση του Τραμπ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν κυβερνητικό έλεγχο των τιμών του είδους που η Καμάλα Χάρις είχε υποστηρίξει σε άλλους τομείς.  

Στις τάξεις των δημοσιονομικά αυστηρών Ρεπουμπλικανών καθησυχάζονται από το γεγονός ότι ο Τραμπ θα χρειαστεί πλειοψηφία στο Κογκρέσο για να παρέμβει ρυθμιστικά στους παρόχους χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες έχουν αποτύχει στο παρελθόν, όπως ένα νομοσχέδιο του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Τζος Χόλεϊ και των αριστερόστροφων Δημοκρατικών Μπέρνι Σάντερς και Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ.

Προς το παρόν, οι ταλαιπωρημένοι οφειλέτες μπορούν επομένως να ελπίζουν μόνο σε μια γενική πτώση των επιτοκίων, ώστε να ανασάνουν.  Ο Ρόσμαν αναμένει ότι οι εταιρείες θα μετακυλήσουν σύντομα στους πελάτες τους την πρόσφατη μείωση των βασικών επιτοκίων της Fed. Αλλά ακόμη και αυτή η μείωση δεν απαλλάσει κανέναν οφειλέτη από την αποπληρωμή των χρεών του και των επιτοκίων που απορρέουν από αυτά.  

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr