Στα δυο στενά είναι ο Λ. Παπαδήμος και είναι βέβαιο ότι το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Από τη μία πλευρά έχει τον Σαμαρά που ήδη άρχισε να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση και ενθαρρύνει τους βουλευτές του να κάνουν το ίδιο, μήπως και στενοχωρηθούν οι λαϊκοδεξιοί τύπου Μανώλη και Κιουτσούκη (πρόεδρος της ΔΑΚΕ) και οι ακραίοι τύπου Φ. Κρανιδιώτη και Π. Καμμένου, αλλά και για να μη χάσει το στέμμα του αντιμνημονιακού. Από την άλλη πλευρά έχει τους λεβεντοπασόκους υπουργούς, που είτε πλακώνονται μεταξύ τους εν όψει διαδοχής, είτε κάνουν τα διά τους δίχως να δίδουν αναφορά, είτε έχουν το βλέμμα στραμένο στο κόμμα τους και στο πολιτικό κόστος έν όψει έκλογών. Αν επισημάνουμε ότι ο Σαμαράς επαναφέρει το θέμα της διεξαγωγής εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου, αντιλαμβανόμαστε ότι στήνεται ένα σκηνικό πλήρους αδρανοποίησης του πρωθυπουργού.