Οι παραπάνω ομιλίες έγιναν ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει και στις πρώτες δημοσκοπήσεις μετά τις ευρωεκλογές πως έχει χάσει τη δυναμική της, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει εικόνα διάλυσης.

Συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ που έχει επίσης εσωκομματικές διαδικασίες καλείται να βγει ενωμένο και πιο δυνατό. Ήταν για χρόνια το σύνθημά του και μένει να φανεί αν μπορεί να το εφαρμόσει ξανά στην πράξη.

Χαιρετισμός Κώστα Σημίτη, πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου ΠΑΣΟΚ στην εκδήλωση για την 3η Σεπτέμβρη στο Ζάππειο

Σήμερα συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

Υπήρξα συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ την 3η Σεπτέμβρη του 1974. Στην πορεία αυτή των 50 ετών αντιμετωπίσαμε αντιξοότητες και προκλήσεις, αλλά καταφέραμε να βάλουμε τα θεμέλια για μια πιο δημοκρατική Ελλάδα, με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή και με ισχυρή παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, ο προοδευτικός κόσμος ζητάει απαντήσεις και κυρίως μια διέξοδο για να μπορέσει να ελπίσει ξανά. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις αυτές προσφέροντας το όνειρο και το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας προ μια προοδευτική κατεύθυνση. Είναι μια ευκαιρία. Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες.

Εδώ και τώρα, λοιπόν, προχωράμε μπροστά με γνώση, δύναμη και τόλμη.

Χαιρετισμός Γιώργου Παπανδρέου, πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου ΠΑΣΟΚ στην εκδήλωση για την 3^η Σεπτέμβρη στο Ζάππειο

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η σκηνή είναι γνώριμη. Σηκώνει το χέρι του ψηλά, δείχνει ένα κείμενο. Ένα κείμενο βγαλμένο από ιστορικές εμπειρίες, αγώνες, ελπίδες καταγεγραμμένες και συλλογικά δουλεμένες για ελευθερία και δημοκρατία.

Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Και το κείμενο, η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη του 1974.

Το κείμενο θα γινόταν το πλαίσιο, το κάλεσμα, η πυξίδα και η έμπνευση για να ενωθούν οι μη-προνομιούχοι Έλληνες. Θα γινόταν η αφετηρία σφυρηλάτησης Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, συγκρότησης μιας πανστρατιάς, δημιουργικής, δημοκρατικής, με κάλεσμα για αυτο-οργάνωση.

Ανάμεσά μας απόψε, είναι πολλοί, τους οποίους τιμούμε γιατί αγωνίστηκαν για να οικοδομήσουν αυτό το μεγάλο κίνημα αλλαγής σε όλη την Ελλάδα.

Μετά την τραγωδία της Κύπρου και την ανατροπή της δικτατορίας, οι ιδρυτές του ΠΑΣΟΚ, με την Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, ήταν σαν να τραγουδούσαν στίχους ενός Χανιώτη ποιητή:

Του ήλιου λαχταράω το χρυσάφι

μέσα στο μαύρο χάος ναυαγός.

Δώστε φτερά για ν’ απλωθώ στα ύψη,

κι ανοίχτε τα παράθυρα στο φως!

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το ΠΑΣΟΚ έδωσε στον λαό φτερά, δημοκρατικά, για να σηκώσει το κεφάλι ψηλά, να απαιτήσει δικαιώματα, να διεκδικήσει συμμετοχικά ένα καλύτερο αύριο.

Δεν απαιτούσε απλά μια αλλαγή στην εξουσία για τη νομή της, ούτε να βολέψει κολλητούς.

Έσπασε δεσμά μακράς και πολύπλευρης εξάρτησης. Καλλιέργησε πνεύμα εγερτήριο, οδήγησε σε βαθιά αφύπνιση της συλλογικής μας ψυχής.

Ο Ελληνικός λαός, ένιωσε ότι το μέλλον του ήταν στα χέρια του, ότι θα όριζε ο ίδιος τη μοίρα του.

Το Κίνημα έγινε σχολείο, το σχολείο κίνημα των πολιτών.

Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις σάρωσαν τις αντιστάσεις του κατεστημένου.

Πάλεψαν σκληρά.

Δημοκρατικά.

Υποχώρησε η μιζέρια της συντήρησης, η μοιρολατρία, που καλλιεργούσε η δεξιά.

Έσπασε και ο στείρος δογματισμός της παραδοσιακής αριστεράς, που κρατούσε κοινωνικές δυνάμεις σε κομματική ομηρία.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έμπαινε στα καλούπια των κατεστημένων, δεν υποτασσόταν σε συμφέροντα και ισχυρούς, ντόπιους ή ξένους.

Γι’ αυτό και πάντα οι δυνάμεις του κατεστημένου επεδίωκαν την απαξιωση του ΠΑΣΟΚ. Το έκαναν ακόμη και στην περίοδο που παλεύαμε μόνοι για να εγγυηθούμε την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Αλλά το ΠΑΣΟΚ, ήταν πάντα η αποτελεσματική απάντηση στα προβλήματα και τις κρίσεις που άφηνε πίσω της η δεξιά.

Είτε το 1981, είτε το 1993, είτε το 2009.

Μια δεξιά που αλλάζει μόνο προσωπείο, αλλά όχι ουσία. Παραμένει πάντα η ίδια.

Οι πελατειακές σχέσεις, οι εξαρτήσεις και οι πρακτικές νομής της εξουσίας και ιδιοποίησης του πλούτου του Ελληνικού λαού την χαρακτηρίζουν.

Αυτά που τελικά αποτελούν και την πηγή των προβλημάτων που ταλανίζουν τους Έλληνες για δεκαετίες και υπονομεύουν την πορεία της χώρας μας.

Ακόμη και το 2019, παρά τα τραγικά λάθη των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη, παρέλαβε μια χώρα που με τις μεγάλες θυσίες του λαού ήταν απαλλαγμένη από πολλά βάρη του παρελθόντος, αλλά πάλι μετέτρεψε το κράτος από υπηρέτη του λαού σε υπηρέτη συμφερόντων και κατεστημένων.

Και το γραφείο του Πρωθυπουργού σε κέντρο ελέγχου της ροής του δημόσιου χρήματος.

Η Ελλάδα υποχωρεί παντού. Βρισκόμαστε σε πτώση, καθώς οι περισσότερες ευρωπαϊκές κατατάξεις σε ζωτικούς τομείς, από την ελευθερία του τύπου μέχρι το κόστος διαβίωσης και την ανανεώσιμη ενέργεια, μας τοποθετούν κοντά στον πάτο της κλίμακας.

Η ανάπτυξη αφορά τους λίγους. Υπονομεύονται κοινωνικό κράτος, δημοκρατικές λειτουργίες, δικαιοσύνη. Το χειρότερο, καθίσταται πάλι ο Ελληνισμός όμηρος εξαρτήσεων.

Ο αφελληνισμός του πλούτου του λαού, η παράδοση εταιρειών, κατοικιών, ακόμη και γης σε ξένα fund, δεν είναι τίποτα λιγότερο από το «ξέφραγο αμπέλι» για το οποίο προειδοποιούσε το ΠΑΣΟΚ με τη Διακήρυξή του από το 1974.

Σήμερα διακυβεύονται πάλι θεμελιώδη ιδανικά: η Δημοκρατία, η Παιδεία, η Υγεία, η Αξιοκρατία, η Διαφάνεια, η Λογοδοσία, η Ισότητα, ο Σεβασμός στον Άνθρωπο και το Περιβάλλον, εν τέλει, η Εθνική Αυτοδιάθεση.

Ήρθε φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι και πάλι η ώρα.

Η δεξιά αποδείχτηκε πάλι και ανίκανη και επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας.

Είναι η ίδια το πρόβλημα, όπως πάντα.

Μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, προκλήσεις για τις οποίες εμείς είχαμε μιλήσει προ πολλού και προετοιμάσει πολιτικές.

Για την κλιματική κρίση, την ψηφιακή εποχή, τη θέση μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική για την περιοχή μας - Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Τουρκία.

Η δεξιά αδυνατεί, παραπαίει, χάνοντας ευκαιρίες, σπαταλώντας πόρους, ψάχνοντας προστάτες, καλλιεργώντας έναν νέο επιδοματικό ραγιαδισμό, με επαίτη τον λαό.

Ήρθε η ώρα ξανά.

Για τον πολίτη, τον Ελληνικό λαό, τον Ελληνισμό, να πάρει τη μοίρα στα χέρια του.

Να σπάσει ξανά τη μιζέρια της μοιρολατρίας που καλλιεργούν όσοι θέλουν απλώς να συντηρούν θεσούλες και προνόμια εξουσίας.

Ήρθε η ώρα ξανά.

Να πούμε όχι στα προνόμια των ισχυρών.

Ήρθε η ώρα ξανά.

Για να διασφαλίσουμε δικαιώματα για όλους.

Για ριζικές ανατροπές, δημοκρατικές, συλλογικές.

Η ιστορία καλεί - και προκαλεί - ξανά τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ να αναμετρηθούν μαζί της.

Δυνάμεις προοδευτικές, εντός και εκτός του κόμματος μας, σε μια νέα επαναστατική και απελευθερωτική διαδικασία.

Σε μια νέα εγερτήρια διαδικασία, ειρηνικής πράσινης επανάστασης, ενότητας δυναμικής, ανοίγοντας προοπτικές για τις προοδευτικές δυνάμεις και την Ελλάδα.

Και είμαστε εδώ απόψε για να πιάσουμε πάλι το νήμα που μας συνδέει με την ιστορία μας.

Γιατί εμείς, συντρόφισσες και σύντροφοι, αγωνιζόμασταν πάντα για να ξεχωρίσουμε από το άδικο, το πελατειακό πολιτικοοικονομικό σύστημα που κατατρώει τα σπλάχνα του λαού μας.

Όχι για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, αλλά για να σμίξουμε τον κόσμο.

Να ενώσουμε ξανά τους μη-προνομιούχους, Έλληνες τους παραγωγικούς, δημιουργικούς Έλληνες, στη μεγάλη Προοδευτική Παράταξη.

Στον αγώνα για αυτοδιάθεση, αξιοπρέπεια, ελπίδα και προοπτική.

Σε μια Ενότητα ιδεολογική, πολιτική.

Όχι απλά οργανωτική ή κυβερνητική.

Ενότητα που στοχεύει στην αλλαγή και τον εξανθρωπισμό της εξουσίας.

Που υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών, όχι των λίγων ισχυρών.

Που θέλει τον άνθρωπο κυρίαρχο της μοίρας του.

Όχι καθοδηγούμενο, άβουλο, ή παραδομένο στις ορέξεις του κάθε συντηρητικού και αυταρχικού ηγέτη.

Αυτά μας ξεχωρίζουν από τη δεξιά και την αριστερή συντήρηση.

Αυτά μας καθιστούν πρωτοπόρους προοδευτικούς πολίτες απέναντι σε κάθε τι που επιβουλεύεται την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση και την αξιοπρέπειά μας.

Το ΠΑΣΟΚ δεν αρκέστηκε σε ρόλο καλύτερου διαχειριστή από τη δεξιά συντήρηση.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν διαφορετικό.

Αυτό δεν το έκανε μόνο καλύτερο, αλλά πρωτοπόρο για μια Ελλάδα βαθιά δημοκρατική, ελεύθερη, δίκαιη.

Όταν αυτό δεν συνέβαινε, το ΠΑΣΟΚ έχανε την ψυχή του. Έχανε την ικανότητά του να εκφράζει τον λόγο ύπαρξής του. Τον λαό, τους μη προνομιούχους.

Και αν αλλάζουν οι καιροί, σταθερή είναι η απαίτηση για ένα κόμμα που δεν τους εκφράζει μόνο.

Απαιτούν ένα κίνημα που υπηρετεί την καλύτερη πλευρά τους, που αναδεικνύει τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους, τις πανανθρώπινες αξίες του Ελληνισμού.

Ήρθε η ώρα ξανά.

Να συναντηθούμε με τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που μας καθιστούν διαφορετικούς από τη συντήρηση και γι’ αυτό αναγκαίους και χρήσιμους για τη χώρα.

Με μια σύγχρονη πολιτική, καινοτόμα, αντισυστημική και ριζοσπαστική.

Με σεβασμό στο μοναδικό ελληνικό περιβάλλον, στο σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό και στη διαχρονική συλλογική σοφία του πολιτισμού μας, που σήμερα έχουν καταντήσει απλά αντικείμενα κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης.

Με την Ελλάδα δημοκρατική, συμμετοχική, πρωτοπόρα, να αναδεικνύει ένα νέο πολιτικό και πολιτιστικό παράδειγμα για την υφήλιο και να μετουσιώνεται σε μια κοιτίδα θαλπωρής για τον Ελληνισμό.

Σε μια νέα πορεία «στην πιο όμορφη θάλασσα που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει», όπως σοφά μας λέει και ο Ναζίμ Χικμέτ.

Με τον πολίτη, συμμέτοχο και συνυπεύθυνο αυτήν τη φορά, των αποφάσεων και του σχεδιασμού ενός καλύτερου, αλλά και διαφορετικού μέλλοντος. Αξιοπρέπειας. Ελπίδας. Προοπτικής.

Θα ακούσουμε όλοι μας, με προσδοκία, τις προτάσεις των υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα ας συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει όλοι μας μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση που λέγεται Προοδευτική Παράταξη και μαζί να αλλάξουμε την μοίρα του τόπου.

Μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, ο Γιάννης Ρίτσος καλεί τον καθένα μας να αναρωτηθεί: «Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να ‘ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις”.

Ας εμπιστευτούμε και πάλι, συντρόφισσες και σύντροφοι, τον πολίτη.

Με ένα κάλεσμα προς τους προοδευτικούς πολίτες για μια Δημοκρατική Επανάσταση Πράσινη.

Με μια διαδικασία εκλογής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, μεγάλη, ανοιχτή, συμμετοχική. Να συμμετάσχουν με ενθουσιασμό στις διαδικασίες αυτές.

Να γίνουν συν-διαμορφωτές της πορείας μας για την ανασυγκρότηση της μεγάλης Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ήρθε η ώρα ξανά, να φανούμε αντάξιοι της προσφοράς και της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ. Και αντάξιοι των προσδοκιών και ονείρων του κάθε δημοκράτη προοδευτικού πολίτη.

Βασικά σημεία χαιρετισμού Ευάγγελου Βενιζέλου, πρώην Προέδρου ΠΑΣΟΚ στην εκδήλωση της 3ης του Σεπτέμβρη στο Ζάππειο

Η καμπύλη του ΠΑΣΟΚ είναι η καμπύλη της Μεταπολίτευσης. Γιορτάζοντας τα πενήντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ γιορτάζουμε τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης ως περιόδου. Τα γιορτάζουμε με δίκαιη αποτίμηση των θετικών και των αρνητικών, με αναστοχασμό, με το βλέμμα στο μέλλον.

Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη ήταν η πρόταση του εθνικού, κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού που διαμόρφωσε το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, τις προτεραιότητες και την αισθητική της περιόδου της Μεταπολίτευσης μέχρι την έκρηξη της οικονομικής κρίσης.

Ήταν μια απάντηση στην πρόκληση της Ιστορίας την εναρκτήρια στιγμή της Μεταπολίτευσης.

Ήταν η πρόταση μιας φιλόδοξης πολιτικής και κοινωνικής αναδιανομής.

Μια πρόταση για το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης.

Το ΠΑΣΟΚ συγκροτήθηκε και αυτοπαρουσιάστηκε ως πολιτικό και κοινωνικό υποκείμενο: κίνημα αλλαγής / κίνημα των μη προνομιούχων, κίνημα πολυσυλλεκτικό, πλειοψηφικό, ριζοσπαστικό, πατριωτικό, κοινωνικά διεκδικητικό. Η βασική διεκδίκηση ήταν μια γραμμική εξέλιξη «από το καλό στο καλύτερο» που θεμελίωνε κεκτημένα. Η χώρα, η κοινωνία, η οικονομία, το κράτος, οι διεθνείς συσχετισμοί είναι προφανώς πεδία πολύ πιο πολύπλοκα και αντιφατικά.

Το περιεχόμενο της Διακήρυξης δεν συγκροτείται όμως μόνο από το κείμενο αλλά και από τα συμφραζόμενά του.

Καταρχάς από τον πομπό του μηνύματος: χωρίς τον Ανδρέα με όλες του τις συμπαραδηλώσεις δεν υπάρχει 3η του Σεπτέμβρη.

Στη συνέχεια από τον συνδυασμό με την πολιτική πρακτική του, τη γλώσσα, τους συμβολισμούς, τα οργανωτικά σχήματα, τις εσωτερικές συγκρούσεις, τους απλούς και αδρούς κώδικες κατά τα αρχικά χρόνια 1974-1977 και κατά την περίοδο της γεωμετρικής ανόδου 1977-1981.

Το ζητούμενο κατά βάθος ήταν η εκδίκηση της Ιστορίας, η αποκατάσταση ιστορικών αδικιών, η επίλυση θεσμικών, πολιτικών και κοινωνικών εκκρεμοτήτων από την περίοδο του εθνικού διχασμού, του εμφυλίου, από τη δεκαετία του 1960 και την αποστασία, από τη δικτατορία.

Το ΠΑΣΟΚ έθεσε ως στόχο παράλληλα τη διεκδίκηση της κληρονομιάς της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και τον περιορισμό της δυναμικής της κομμουνιστικής αριστεράς, μέσα από τον σαρωτικό ριζοσπαστισμό που ήταν έτοιμος να συμφιλιωθεί με τον κυβερνητικό πραγματισμό.

Πολύ γρήγορα, σε επτά μόλις χρόνια, το ΠΑΣΟΚ κατέστη κόμμα εξουσίας, κόμμα κυβερνητικό, κόμμα μεγάλων προγραμματικών πρωτοβουλιών, κόμμα συμβιβασμών, κόμμα - παράταξη, κόμμα κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός, με πολύ καλή αίσθηση των διεθνών και εσωτερικών συσχετισμών.

Ήταν βεβαίως πάντα κόμμα πατριωτικό στο πλαίσιο διαφορετικών όμως περιόδων της παγκόσμιας ιστορίας:

Τα πράγματα ήταν πιο απλά την περίοδο του διεθνούς διπολισμού και ιδίως της τελευταίας δεκαετίας του Ψυχρού Πολέμου.

Και κατέστησαν πιο δύσκολα και απαιτητικά την περίοδο του μονοπολικού κόσμου.

Τώρα που έχουν ρευστοποιηθεί όλες οι τυπολογίες και τα αναλυτικά σχήματα στις διεθνείς σχέσεις τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για τη Δύση συνολικά, για την Ευρώπη, για την Ελλάδα

Μέσα από αυτή τη δραματική μεταβολή εποχών το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως ως κυβερνητικό κόμμα διαμόρφωσε τη στάση του σε σχέση με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την κατάσταση στη Μ. Ανατολή.

Γράφτηκαν κατά τον τρόπο αυτό οι τρεις ραψωδίες του πασοκικού έπους:

Η πρώτη ραψωδία του κεκτημένου της Μεταπολίτευσης με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Η δεύτερη ραψωδία του εκσυγχρονισμού με τον Κώστα Σημίτη

Η τρίτη ραψωδία της εθνικά και ιστορικά υπεύθυνης διαχείρισης της κρίσης. Των δύσκολων αποφάσεων, του δραματικού πολιτικού και προσωπικού κόστους, των υπαρξιακών διλημμάτων του πολιτικού προσωπικού που έδειξε το μεγαλείο και τα διλήμματα της αντιπροσώπευσης αλλά και την αντίδραση της κοινωνικής βάσης που ήταν δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό επιρρεπής στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, στην αποδοχή του ωμού αντιμνημονιακού ψεύδους.

Οι ασυμμετρίες της περιόδου της οικονομικής κρίσης έχουν οδηγήσει στις τωρινές ασυμμετρίες μιας επιστροφής στην κανονικότητα που εξαγγέλθηκε πρόωρα και δεν συντελέστηκε πλήρως ούτε έχει θωρακιστεί.

Έλεγα πάντα την περίοδο της κρίσης ότι το ΠΑΣΟΚ θα ανέβει ξανά μαζί με τη χώρα! Γιατί δεν συνέβη ακόμη αυτό;

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπερασπιστεί και να προβάλλει όλες τις ιστορικές συμβολές του, αναγνωρίζοντας αυτοκριτικά και όλες τις ευθύνες του, αρχίζοντας από το τέλος, από τον αγώνα του για τη διάσωση της χώρας από τον κίνδυνο της ασύντακτης οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ, την Ευρώπη και τη φιλελεύθερη δημοκρατία.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εμφανιστεί ξανά προτείνοντας ενός νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Προτείνοντας ενός ολοκληρωμένο σχέδιο για τη χώρα. Πείθοντας ότι μπορεί να το συλλάβει προγραμματικά και να το εφαρμόσει κυβερνητικά.

Χωρίς φοβίες για επιμέρους αντιδράσεις, χωρίς ετεροπροσδιορισμούς, συμψηφιστικές ουδετερότητες και ίσες αποστάσεις.

Η επιδίωξη της αύξησης των ποσοστών πρέπει να μετατραπεί σε στρατηγική πολιτικής ηγεμονίας. Αυτή όμως προϋποθέτει αυτό το ολοκληρωμένο σχέδιο για την χώρα που απαντά στις αγωνίες μια κοινωνίας κινδύνου και ανασφάλειας. Το ΠΑΣΟΚ τιμά την ιστορία του αλλά δεν είναι το κόμμα της νοσταλγίας, πρέπει να είναι το κόμμα του μέλλοντος

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει συνεπώς να απευθυνθεί στο εθνικό ακροατήριο με μια πρόταση που είναι και αφήγηση και συντεταγμένη αλληλουχία πρακτικών κινήσεων. Μια πρόταση:

- σεβασμού και αναβάθμισης των θεσμών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου

- κοινωνικής συμπερίληψης και όχι απλώς συνοχής

- λειτουργικού και αποτελεσματικού κράτους

- ανταγωνιστικής και ανθεκτικής οικονομίας

- μερίσματος ανάπτυξης για όλους

- Εθνικής στρατηγικής που αντιλαμβάνεται πώς λειτουργεί ο ιστορικός χρόνος. Τα μέτωπα των τελευταίων πενήντα ετών είναι κατά βάθος οι εκκρεμότητες των τελευταίων διακοσίων ετών καθώς αφορούν την εθνική ολοκλήρωση και ασφάλεια αλλά και την ευρωπαϊκή και δυτική ταυτότητα.

Αυτός θα ήταν ο ουσιώδης εορτασμός της πεντηκοστής επετείου από την ίδρυση του και η πραγματική επικαιροποίηση της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.

Προέχει βέβαια η ολοκλήρωση της εσωκομματικής διαδικασίας με δέσμευση ενότητας και συστράτευσης, με ειλικρινή και ευθύ πολιτικό και προγραμματικό λόγο, χωρίς πολλά στερεότυπα, κοινοτοπίες και γενικότητες, με πολιτικό πολιτισμό και αίσθηση θεσμικότητας.

Με παραταξιακή συνείδηση, κυρίως όμως με συνείδηση ευθύνης απέναντι στην πατρίδα για χάρη της οποίας υπάρχουν και λειτουργούν τα κόμματα ως θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr