Για τις επιχειρήσεις, είναι επιτακτικό να κοιτάζουν πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα για να προσελκύσουν και να διατηρήσουν τα κορυφαία ταλέντα. Αυτό επιβάλλεται εν μέρει από το γεγονός ότι, όπως δείχνει έρευνα της PwC, το 77% των CEOs αναφέρουν ότι ανησυχούν για τη διαθεσιμότητα βασικών δεξιοτήτων. Το 77% επίσης, δηλώνουν ότι μεταθέτουν τα ταλέντα σε όποια χώρα τα χρειάζονται, από αυτές στις οποίες δραστηριοποιούνται. Όπως γράφει ο Kevin Randall*, σε συζήτηση που είχε με έναν από τους κορυφαίους coach παγκοσμίως, που έχει ασχοληθεί με δεκάδες CEOs πολυεθνικών επιχειρήσεων του Fortune 500, η αναζήτηση ταλέντων δεν έχει γεωγραφικά σύνορα. Αυτό που αναζητούν οι επιχειρήσεις είναι τα ηγετικά στελέχη τους να είναι αντίστοιχα της πελατειακής τους βάσης. Δεν χρειάζονται μια ομάδα ηγετικών στελεχών που δεν έχει τίποτα κοινό με τους πελάτες τους.

Οι νεότεροι εργαζόμενοι βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά και δίνουν προτεραιότητα στις διεθνείς εμπειρίες και την κινητικότητα για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους. Σύμφωνα με την έκθεση της PwC για τους Millennials, το 71% από αυτούς επιθυμούν να εργαστούν στο εξωτερικό κάποια στιγμή της σταδιοδρομίας τους. Όσοι δεν το κάνουν ίσως να περιορίζουν τις επιλογές τους. Η κινητικότητα είναι απλώς μέρος της ζωής σήμερα για τους εργαζόμενους. Πρέπει να είναι πιο ευέλικτοι και ανοιχτοί σε τυχόν μεταθέσεις στο εξωτερικό. Η έλλειψη γεωγραφικής κινητικότητας είναι αρνητική για τη σταδιοδρομία των σημερινών εργαζομένων, όπως διατείνονται οι ειδικοί, ενώ όσοι μετακινούνται είναι πιο ευέλικτοι, εξάλλου σήμερα πλέον πολλοί είναι εκείνοι που έχουν περισσότερες επιλογές σε σχέση με το παρελθόν για το που θα ζήσουν.

Που θέλουν να ζήσουν όσοι εργάζονται στο εξωτερικό και γιατί;

Η AIRINC, μια παγκόσμια ερευνητική εταιρεία που εργάζεται με πάρα πολλές επιχειρήσεις του Fortune 100 για τα διεθνή ταλέντα και τη στρατηγική αμοιβών, δημιούργησε έναν δείκτη που δίνει τις απαντήσεις, διερευνώντας συνεχώς τόσο τις οικονομικές συνθήκες όσο και τις συνθήκες ζωής, σε περισσότερες από 400 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Έτσι καταλήγει στα περισσότερο και λιγότερο ελκυστικά σημεία του πλανήτη μας για τους εργαζόμενους.

Η AIRINC αναλύει τα δεδομένα ως προς τα οικονομικά, τον τρόπο ζωής και τον συνδυασμό αυτών των δύο.

Από οικονομικής πλευράς οι αμοιβές, οι φόροι και το κόστος ζωής υπολογίζονται σε ένα κοινό νόμισμα για κάθε πόλη, που επιτρέπει τη σύγκριση μεταξύ τοποθεσιών. Κάθε τόπος έχει βαθμολογηθεί με βάση την καθαρή αγοραστική δύναμη και αυτό το σκορ χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της οικονομικής κατάταξης των πόλεων.

Ομοίως, η κατάταξη του τρόπου ζωής λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες διαβίωσης και τα κοινωνικά οφέλη, συμπεριλαμβάνοντας τη φυσική υγεία και ασφάλεια (βία, εγκληματικότητα, υγειονομική κατάσταση), δυσφορία κλίματος, γεωγραφική, πολιτιστική ή ψυχολογική απομόνωση και πιθανή ταλαιπωρία (διαθεσιμότητα στέγασης, αγαθών /υπηρεσιών και εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων). Αυτές οι μετρήσεις συνδυάζονται και σταθμίζονται ώστε να καταλήξουν σε μια βαθμολογία που επιτρέπει τη σύγκριση των συνθηκών διαβίωσης μεταξύ πόλεων.

Στις 10 πιο ελκυστικές πόλεις, λοιπόν, για τους εργαζόμενους, που περιλαμβάνονται στον παρακάτω συγκριτικό πίνακα, που συνθέσαμε με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία, είναι έξι κεντροευρωπαϊκές και τέσσερις βορειοαμερικανικές. Αν δούμε την κατάταξη από οικονομικής πλευράς , μόνο τρεις από αυτές τις πόλεις περιλαμβάνονται στην πρώτη δεκάδα, ενώ υπάρχουν τέσσερις αραβικές, μια βρετανική αποικία στην Καραϊβική, μια αυτόνομη επαρχία της Κίνας και μόνο μία πόλη των ΗΠΑ. Από πλευράς επιπέδου ζωής στην κατάταξη εκπροσωπούνται επτά ευρωπαϊκές πόλεις (για πρώτη φορά το Λονδίνο και το Δουβλίνο), μία καναδική, μία αυστραλιανή και καμία από τις ΗΠΑ. Σε καμία κατάταξη δεν περιλαμβάνονται οι πόλεις της Νότιας Ευρώπης, αλλά ούτε και οι σκανδιναβικές, με εξαίρεση την Κοπεγχάγη στο επίπεδο ζωής:

Για να προσδιοριστεί η συνολική κατάταξη, οι μετρήσεις οικονομικών και επιπέδου ζωής συνδυάστηκαν και σταθμίστηκαν - με τους οικονομικούς παράγοντες να έχουν μια ελαφρώς μεγαλύτερη βαρύτητα - με αποτέλεσμα μια συνολική βαθμολογία που επιτρέπει την εύκολη σύγκριση μεταξύ πόλεων. Όσον αφορά τη στάθμιση, η AIRINC χρησιμοποίησε την αναλογία 60:40, ώστε τα επαρκή οικονομικά οφέλη μιας θέσης να ξεπεράσουν κάποιες ελλείψεις στον τρόπο ζωής. Με άλλα λόγια, η μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία σε έναν τόπο θα μπορούσε να βοηθήσει  τους ex-pats να ξεπεράσουν ορισμένους περιορισμούς στον τρόπο ζωής, προσφέροντας περισσότερη αναψυχή, περισσότερα ταξίδια, μεγαλύτερη και ασφαλέστερη στέγαση σε καλύτερες γειτονιές κ.ο.κ.

Παρόλο που δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πόλεις όπως η Ζυρίχη (πρώτη σε συνολική κατάταξη) και η Νέα Υόρκη (6η) κατατάσσονται στην πρώτη δεκάδα, ο δείκτης βοηθά να απεικονιστούν οι σχέσεις μεταξύ τρόπου ζωής και οικονομικών παραγόντων σε κάθε κατηγορία. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

Η Μελβούρνη π.χ. (16^η στη συνολική κατάταξη), αναγνωρίζεται συχνά ως μία από τις πιο βιώσιμες πόλεις του κόσμου, δεδομένου του ευχάριστου κλίματος, του μείγματος εθνοτήτων και πολιτισμών, της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και ζωής και των ποικίλων επιλογών στον τρόπο ζωής. Αυτό έχει προσελκύσει μεγάλο αριθμό μεταναστών και αλλά και κατοίκων άλλων πόλεων της Αυστραλίας, καθιστώντας τη Μελβούρνη τη γρηγορότερα αναπτυσσόμενη μεγάλη πόλη της χώρας. Είναι το επίκεντρο ενός ευρέως φάσματος αγορών και έχει γίνει ένα σημαντικό επιχειρηματικό κέντρο στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Ωστόσο, είναι ένα ακριβό μέρος για να ζήσει κάποιος. Π.χ., τρία γεύματα την ημέρα σε εστιατόριο κοστίζουν 80 δολάρια στη Μελβούρνη, ποσό 16% υψηλότερο από το αντίστοιχο στο Σαν Φρανσίσκο. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι στην Αυστραλία πληρώνουν υψηλή φορολογία. Αν και -πριν από τη στάθμιση- κατατάσσεται στην πρώτη θέση για τον τρόπο ζωής, τα οικονομικά θέματα ρίχνουν τη Μελβούρνη εκτός 10δας συνολικής κατάταξης.

Το Μανάμα στο Μπαχρέιν (51^ο συνολικά) έχει το αντίθετο πρόβλημα από αυτό της Μελβούρνης. Είναι στην πρώτη θέση στις οικονομικές μετρήσεις, αλλά έχει πολύ χαμηλότερη βαθμολογία στους παράγοντες που καθορίζουν τον τρόπο ζωής.

Από την άλλη, είναι σαφές ότι οι μικρότερες ευρωπαϊκές πόλεις κυριαρχούν στην κατάταξη. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνει επειδή οι μεγάλες πόλεις έχουν υψηλό κόστος στέγασης και οι ευρωπαϊκές χώρες τείνουν να προσφέρουν πιο γενναιόδωρα κοινωνικά οφέλη, όπως υγειονομική περίθαλψη, άδεια μητρότητας / πατρότητας και εκπαίδευση παράγοντες σημαντικοί για τον υπολογισμό του επιπέδου ζωής.

Αν, λοιπόν, ψάχνετε ή σας προσφέρουν δουλειά εκτός Ελλάδος, καλό είναι να σταθμίσετε τα υπέρ και τα κατά κάθε τόπου.

*Ο Kevin Randall είναι διάσημος brand strategist και αρθρογράφος των The New York Times, Vanity Fair, Wired, The Economist και Harvard Business Review

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr