Η έρευνα, η οποία κάλυψε τις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, αποκαλύπτει και τις περιφερειακές διακυμάνσεις ανά πόλη, όσον
αφορά την επιθυμία των γυναικών να εργαστούν σε εργασίες στις οποίες ο ανταγωνισμός σε προσωπικό επίπεδο προσδιορίζει τις
αμοιβές τους σε σχέση με τους άνδρες. Σύμφωνα με την έρευνα και τον John List, καθηγητή οικονομικών στο πανεπιστήμιο του
Σικάγο, και έναν από τους συγγραφείς της εργασίας “Do Competitive Work Places Deter Female Workers? A Large-Scale Natural Field
Experiment on Gender Differences in Job-Entry Decisions,” η οποία δημοσιεύτηκε στο National Bureau of Economic Research,οι γυναίκες που εργάζονται σε παρόμοιες εργασίες με τους άνδρες, όπως είναι γνωστό, συχνά δεν αμείβονται όσο αυτοί. Ωστόσο, αυτό εν μέρει εξηγείται, πέραν των διακρίσεων, και από το γεγονός ότι οι γυναίκες διακόπτουν την εργασία τους προκειμένου να κάνουν παιδιά και στη συνέχεια επιστρέφουν σε αυτή. Αλλά, όπως ο καθηγητής John List επισημαίνει, «ορισμένοι από τους συμμετέχοντες στην έρευνα ισχυρίζονται πως οι άνδρες ελκύονται περισσότερο από τον προσωπικό ανταγωνισμό, σε σχέση με τις γυναίκες, και αυτό αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα στον οποίο οφείλονται οι μεταξύ τους διαφορές στις αμοιβές.
Για να εξετάσουν, ο List και η ερευνητική του ομάδα, αν οι διαφορές μεταξύ των ενδιαφερόντων ανδρών και γυναικών στον ανταγωνισμό, επηρεάζουν τις επιλογές τους στην εργασία, δημιούργησαν δύο διαφημίσεις, τις οποίες ανάρτησαν σε κάποιον πίνακα εύρεσης
εργασίας στο Internet, μέσω των οποίων αναζητούσαν διοικητικούς βοηθούς – την πιο κοινή εργασία στις ΗΠΑ. Η μια διαφήμιση, η οποία ήταν ουδέτερη σε γένος, περιέγραφε τις αρμοδιότητες της εργασίας, που ήταν η προετοιμασία εκθέσεων βασισμένων σε ιστορίες ειδήσεων και η εκπλήρωση κάποιων τυπικών καθηκόντων γραφείου. Η δεύτερη διαφήμιση αναφερόταν σε βοηθό αθλητικών ειδήσεων και, ήταν παρόμοια σε αρμοδιότητες με την πρώτη, εκτός από ότι συνεπαγόταν και σύνταξη αναφορών για αθλητικές ιστορίες.
Οι διαφημίσεις αναρτήθηκαν σε πίνακες εργασίας σε 16 από τις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου του
2010. Μετά από τη λήξη της περιόδου, η ομάδα παρουσίασε στους ανταποκρινόμενους στην έρευνα τα αποτελέσματα με επιπρόσθετες
πληροφορίες, για να περιγράψουν τις διαφορετικές μορφές των αμοιβών. Σε ορισμένους ενδιαφερομένους για τις εργασίες είπαν, ότι η αμοιβή της θέσης ηταν 15 δολάρια την ώρα. Σε άλλους είπαν ότι η αμοιβή θα βασιζόταν σε προσωπικό συναγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων, με βασικό μισθό 13,50 δολαρίων, και 3 δολάρια bonus ανάλογα με την απόδοση των εργαζομένων σε σύγκριση με τους συναδέλφους τους. Ένα άλλο πακέτο, προσέφερε 12 δολάρια την ώρα βασικό μισθό και 6 δολάρια bonus, με την προϋπόθεση ότι ο εργαζόμενος θα ξεπερνούσε σε απόδοση τους συναδέλφους του. Ακόμα, σε κάποιος άλλους είπαν ότι η συγκεκριμένη εργασία αμείβεται βάσει της συγκριτικής απόδοσης και παραγωγικότητας των εργαζομένων σε ομάδες.
Από τους 6.770 ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στις διαφημίσεις για τις θέσεις εργασίας, οι 2.702 υπέβαλαν αίτηση αφού προηγουμένως έμαθαν τη διάρθρωση των αμοιβών αυτών. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονταν 1.566 γυναίκες και 1.136 άνδρες (περίπου 20 προσλήφθηκαν τελικά). Εκεί όπου η προοπτική του μισθού ήταν συνδεδεμένη με τον προσωπικό ανταγωνισμό, όσοι υπέβαλαν αίτηση ήταν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό (94%) άνδρες. Η αποτρεπτική επίδραση του προσωπικού ανταγωνισμού στις αιτήσεις των γυναικών, όπως έδειξε η έρευνα, εξουδετερωνόταν όταν επρόκειτο για ανταγωνισμό μεταξύ ομάδων εργαζομένων. (Γεγονός που μας οδηγεί στο εύκολο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες είναι πιο ομαδικές παίκτριες).Ο ερευνητής αποδίδει το γεγονός αυτό στα προσωπικά βιώματα των δύο φύλων, που διαφέρουν, αφού συνήθως τα αγόρια λαμβάνουν μεγαλύτερη ενθάρρυνση από τους γονείς μεγαλώνοντας να γίνουν ανταγωνιστικά – ιδιαίτερα στα σπορ, ενώ τα κορίτσια, ενθαρρύνονται να είναι πιο συνεργάσιμα. Φαίνεται λοιπόν, πως η κοινωνικοποίηση γυναικών και ανδρών, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανταπόκρισή τους σε μισθολογικά κίνητρα που βασίζονται στον ανταγωνισμό.