Η έλλειψη σχεδιασμού και φαντασίας αλλά και η λήψη αναποτελεσματικών ημίμετρων, αντί για άμεσες, αποτελεσματικές λύσεις που θα δώσουν – έστω και μικρή – ώθηση στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών, έχει σαν αποτέλεσμα τη δραματική, κάθετη μείωση του τζίρου τόσο των μικρομεσαίων όσο και των μεγάλων επιχειρήσεων. Φαύλος κύκλος! Η κυβέρνηση έχει στρέψει την προσοχή της σε καθαρά εισπρακτικές πρακτικές, στην προσπάθειά της να καλύψει τα ελλείμματα και αγνοεί την ανάγκη ενός σαφούς και ξεκάθαρου σχεδίου ανάπτυξης, ευνοώντας έτσι, έμμεσα, την αυξανομένη μείωση των πωλήσεων αγαθών και υπηρεσιών, την ενίσχυση της ανεργίας και την έλλειψη ρευστότητας, και οδηγώντας χιλιάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην πτώχευση.

Η αύξηση των εξαγωγών και οι λεγόμενες στρατηγικές επενδύσεις των ξένων στο Ελληνικό ή στον Αστακό, μπορεί να αποτελούν μελλοντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση (αν και εφόσον υλοποιηθούν κάποτε), αλλά δεν αποτελούν άμεση συνταγή για αύξηση της απασχόλησης και «παρηγοριά» για τους Έλληνες πολίτες. Οι επιχειρήσεις χρειάζονται άμεσα πρόσβαση σε ρευστό, για να βγουν από το τέλμα της απόγνωσης στο οποίο έχουν περιέλθει. Το ίδιο και οι καταναλωτές. Δεν μπορεί να διακηρύττουμε συνεχώς, πως για τη μείωση της κατανάλωσης φταίει η αύξηση των τιμών των προϊόντων. Διότι αν οι καταναλωτές είχαν, έστω και αμυδρά, την προοπτική μιας καλύτερης ημέρας, αυτό δεν θα στεκόταν εμπόδιο στις καταναλωτικές τους συνήθειες. Οι πολίτες χρειάζονται ρεαλιστικό όραμα και ελπίδα για εργασία, και το μόνο που βλέπουν μπροστά τους σήμερα, είναι ο εφιάλτης της απόλυσης και της ανεργίας.

Είναι απορίας άξιον, πως σχεδιάζει η κυβέρνηση – με αυτή την πολιτική – να έχει τα έσοδα που προσδοκά.

Υπάρχει και ένα όριο στη φορολόγηση επιχειρήσεων, προϊόντων και καταναλωτών! Οι συνεχείς αυξήσεις και μεταβολές σε ένα ήδη σύνθετο και άδικο για τους περισσότερους πολίτες, φορολογικό νόμο, η ολοένα διογκούμενη ανεργία και η έλλειψη προοπτικής ανάκαμψης της αγοράς, φοβάμαι, όπως συμβαίνει άλλωστε με τους περισσότερους, ότι θα μας βγάλει σε αδιέξοδο. Θα καταντήσουμε λοιπόν, όχι μόνο να μη μπορούμε να πληρώσουμε τις φορολογικές μας υποχρεώσεις, αλλά να μη μπορούμε να επιβιώσουμε. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική μας συνοχή… Και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν οι κυβερνώντες, πριν οι φήμες των Γερμανών - και όχι μόνο –οικονομολόγων, που φαίνεται να πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα φύγει από την ευρωζώνη και θα επιστρέψει στη δραχμή – επαληθευθούν. Διότι τότε, η πείνα, δεν θα είναι απλά ένα εναλλακτικό «φόβητρο» στη φαρέτρα κάποιων απεργών, αλλά καθημερινή πραγματικότητα, για την πλειονότητα των πολιτών. Και θα είναι πια αργά για δάκρυα…