Σε αυτή την έρευνα, οι Michael Birshan, Renee Dye και Stephen Hall από τη Mc Kinsey, ζήτησαν από στελέχη εταιρειών multibusiness, να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την ανάπτυξη της εταιρικής στρατηγικής, τη συχνότητα με την οποία την αναθεωρούν και το χρόνο που χρειάζονται γι’ αυτή τη διαδικασία, τα δεδομένα που λαμβάνουν υπόψη τους και τις δραστηριότητες που έχουν ως αποτέλεσμα, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν για την ανακατανομή των πόρων, καθώς και το ταλέντο και τις άλλες διαδικασίες μάνατζμεντ που εφαρμόζονται για να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια.
Από την έρευνα προέκυψε μια μικρή ομάδα από 151 ερωτηθέντες, από αυτούς που χαρακτήρισαν ως πολύ αποτελεσματική την προσέγγιση των εταιρειών τους στην ανάπτυξη της στρατηγικής και δήλωσαν πως τα περιθώρια κέρδους τους είναι υψηλότερα από εκείνα των ανταγωνιστών. Τα στελέχη των οργανισμών που αναπτύσσουν αποτελεσματικές στρατηγικές, και ισχυρίζονται πως εφαρμόζουν ξεχωριστή εταιρική διαδικασία στρατηγικής ήταν διπλάσια από τα αντίστοιχα στελέχη των άλλων ομίλων (38% σε σύγκριση με 18% όλων των άλλων σχετικών οργανισμών). Επίσης, το 97% αυτών των ερωτηθέντων θεωρούν τις διαδικασίες των εταιρειών τους για την ανάπτυξη της εταιρικής στρατηγικής ως συνεπείς, σε σύγκριση με 59% των άλλων. Τα στελέχη αυτά, ακόμα, ισχυρίζονται πως οι εταιρείες τους δαπανούν περισσότερο χρόνο για την ανάπτυξη της στρατηγικής τους, οι στρατηγικές αναθεωρούνται πιο συχνά και είναι πολύ καλύτερες στην εξάλειψη των εμποδίων για την εφαρμογή τους.
Η αργή αντίδραση και η σταθερή στρατηγική δεν είναι αυτή που κερδίζει στη σημερινή εποχή.
Κατά τη ραγδαία ανάπτυξη στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και την οικονομική κρίση που ακολούθησε, πολλές εταιρείες δεν κατάφεραν να κάνουν τις κρίσιμες επιλογές του χαρτοφυλακίου και τις ανταλλαγές που οι καιροί απαιτούσαν. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως πολύ λίγες επιχειρήσεις έχουν ξεχωριστή διαδικασία για την ανάπτυξη της εταιρικής τους στρατηγικής, μόλις το 19% του συνόλου των ερωτηθέντων, όπως προέκυψε από την έρευνα αυτή. Σχεδόν το ένα τέταρτο, ωστόσο, θεωρούν ότι οι εταιρείες τους θα πρέπει να αναπτύσσουν τη στρατηγική τους σε συνεχή βάση και όχι περιστασιακά, σε σύγκριση με μόνο το 8% που λένε ότι ήδη λειτουργούν έτσι. Η μικρή ομάδα των ερωτηθέντων που απασχολείται σε οργανισμούς που αναπτύσσουν αποτελεσματική στρατηγική, είναι μπροστά από τους υπόλοιπους: 19% ισχυρίζονται πως οι εταιρείες τους αναθεωρούν τη στρατηγική τους σε συνεχή βάση. Ενώ, τα ανώτατα στελέχη της εταιρείας αφιερώνουν περισσότερο από το 15% του χρόνου τους για την ανάπτυξη και την αναθεώρηση της εταιρικής στρατηγικής.
Οι οικονομικές προβλέψεις είναι σημαντικές για την κατανομή κεφαλαίων στο υφιστάμενο χαρτοφυλάκιο των ομίλων επιχειρήσεων. Αλλά η σημασία της ανάλυσης των τάσεων αυξάνεται, όταν πρόκειται να προσθέσει εταιρική αξία, με τη δημιουργική ανακατανομή των πόρων και την τροποποίηση της εταιρικής σύνθεσης, μέσω συγχωνεύσεων, εξαγορών και εκποιήσεων. Ακόμα, πολύ περισσότερα στελέχη των εταιρειών που αναπτύσσουν αποτελεσματική στρατηγική σε σχέση με τις υπόλοιπες, εργάζονται εξαιρετικά στενά με την αγορά που αντιμετωπίζουν οι ομάδες των εταιρειών τους, για την πληροφόρηση του μάρκετινγκ σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
Ωστόσο, 23% του συνόλου των ερωτηθέντων στελεχών, θεωρούν τα χρηματοοικονομικά ως τον πλέον σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη της εταιρικής στρατηγικής. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως θεωρούνται πιο σημαντικές οι προβλέψεις για τα μακροοικονομικά δεδομένα σε σχέση με τις οικονομικές προβλέψεις. Εξάλλου, όταν ρωτούνται τι είναι αυτό που πυροδοτεί την αναθεώρηση της στρατηγικής, οι περισσότεροι απαντούν πως είναι περισσότερο θέμα του εσωτερικού κύκλου προγραμματισμού τους, παρά κάποιο εξωτερικό γεγονός. Και αυτό αφορά όχι μόνο τις αποτελεσματικές, από πλευράς στρατηγικής, επιχειρήσεις αλλά όλες.
Η απογοήτευση για την εφαρμογή της στρατηγικής είναι εμφανής μεταξύ σχεδόν όλων των ερωτηθέντων. Για παράδειγμα, το 40% ισχυρίζεται ότι ιδανικά, οι εταιρείες τους θα πρέπει να δεσμευθούν πλήρως ώστε να πραγματοποιήσουν τις μεγάλες αλλαγές στα ταλέντα που απαιτούνται σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων τους, ποσοστό που είναι πέντε φορές μεγαλύτερο από εκείνους που λένε πως δρουν με αυτό τον τρόπο.  
Η πιο εντυπωσιακή αντίθεση που εντόπισε η έρευνα, μεταξύ των περισσοτέρων στελεχών και εκείνων που απασχολούνται σε αποτελεσματικούς στρατηγικά ομίλους, είναι η προφανής επιτυχία των τελευταίων στην κατάργηση των εμποδίων για την υλοποίηση των εταιρικών στρατηγικών. Π.χ. όταν ρωτήθηκαν ποια εμπόδια παρεμβάλλονται στην ανακατανομή των πόρων των εταιρειών τους, 32% των αποτελεσματικών ομίλων ισχυρίζονται ότι δεν έχουν εμπόδια, ενώ μόνο το 11% των υπολοίπων λένε το ίδιο Ομοίως, το 38% των ερωτηθέντων από τους αποτελεσματικούς ομίλους ισχυρίζονται πως δεν αντιμετωπίζουν εμπόδια οποιουδήποτε είδους στην εφαρμογή της στρατηγικής τους, σε σύγκριση με μόνο 7% των υπολοίπων.
Το μυστικό της επιτυχίας ενός αποτελεσματικού στρατηγικού προγράμματος μπορεί να είναι ο βαθμός στον οποίο θα ενσωματώσει τις επιχειρηματικές διαδικασίες της στρατηγικής με τις βασικές διαδικασίες μάνατζμεντ. Π.χ. το 49% των ερωτηθέντων όσων αναπτύσσουν αποτελεσματική στρατηγική, σε σύγκριση με το 22 τοις εκατό των άλλων, λένε πως  οι επιχειρηματικές διαδικασίες της στρατηγικής τους έχουν ενσωματώσει πλήρως την έγκριση και την κατανομή των κεφαλαιουχικών δαπανών. Όσον αφορά την ανάπτυξη ταλέντων και απόδοσης, 3% των αποτελεσματικών, αλλά μόνο το 6% των υπολοίπων, την έχει ενσωματώσει.  60% των στελεχών των αποτελεσματικών στρατηγικά επιχειρήσεων, ισχυρίζονται πως οι εταιρείες τους είναι εξαιρετικά ικανές να μεταφράσουν τη στρατηγική σε καθημερινή εφαρμογή, σε σχέση με 6% των υπολοίπων.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή τη μελέτη της McKinsey, είναι τα ακόλουθα:

• Η νοοτροπία της αναδίπλωσης, λόγω οικονομικής κρίσης, των πολλών, έβγαλε στην επιφάνεια εταιρείες με μεγάλους ισολογισμούς και κέρδη. Η εύρωστη ανάπτυξη εταιρικής στρατηγικής είναι ουσιαστικής σημασίας για τη χάραξη επιτυχούς μελλοντικής πορείας και την απόδοση των επενδύσεων.

• Οι εταιρείες καλά θα κάνουν να σχεδιάσουν μια συνεχή διαδικασία ανάπτυξης εταιρικής στρατηγικής, που αντιμετωπίζει βασικά θέματα σε εταιρικό επίπεδο, όπως η ανακατανομή των πόρων, και που ανταποκρίνεται στις οικονομικές τάσεις και τους άλλους εξωτερικούς παράγοντες.

• Οι μάνατζερ θα πρέπει να σφυρηλατήσουν ισχυρότερους δεσμούς μεταξύ της εταιρικής στρατηγικής και άλλων βασικών διαδικασιών μάνατζμεντ, όπως η διαχείριση ταλέντων και η κατανομή των κεφαλαιουχικών δαπανών, ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι στρατηγικές τους, μεταφράζονται σε ουσιαστική δράση.