Το να κατηγορούμε τους επιτηδείους που εισάγουν και προωθούν στην αγορά προϊόντα μαϊμού, είναι λογικό. Είναι, όμως, τελείως παράλογο, να στρουθοκαμηλίζουμε όταν ένα κατάστημα σε καθωσπρέπει περιοχή των βορείων προαστίων, τα οποίο υποτίθεται ότι πούλαγε αποκλειστικά προϊόντα μιας διεθνούς και κορυφαίας φίρμας γυναικείων αξεσουαρ, να εκμεταλλεύεται την άγνοια των επώνυμων πελατών του πουλώντας τους μαϊμούδες προϊόντα. Αυτό, μόνο, απίστευτο θράσος μπορεί να χαρακτηριστεί – και πέραν του ανεπανόρθωτου πλήγματος που επιφέρει μια τέτοια πρακτική στην εικόνα του προϊόντος, στην μητέρα επιχείρηση, που έχει ξοδέψει εκατομμύρια για να καταξιωθεί σαν κορυφαίο brand στη διεθνή αγορά – επιφέρει και τεράστιο πλήγμα στο γόητρο και την αξιοπιστία της επιχειρηματικής κοινότητας. Ο λόγος γίνεται για ένα κατάστημα των βορείων προαστίων, το οποίο όπως αποδείχτηκε πουλούσε μαϊμούδες!!!

Όλα ξεκίνησαν όταν γνωστή κυρία της κοσμικής Αθήνας, πήγε να αλλάξει μια τσάντα που... είχε αγοράσει στην Αθήνα στο αντίστοιχο κατάστημα του Παρισιού και της είπαν ότι είναι «μαϊμού». Το κατάστημα του Παρισιού ενημέρωσε τα κεντρικά της εταιρείας και έτσι ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιες αρχές στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, με την απόδειξη αγοράς στο χέρι η εξαπατημένη κυρία εξαγριωμένη πήγε στο κατάστημα της Κηφισιάς που είχε δώσει ένα μεγάλο ποσό για το μαϊμού και όχι για το αυθεντικό προϊόν, έκανε ολόκληρη φασαρία και το κατήγγειλε στο ΣΔΟΕ. Η αρμόδια αρχή έκανε επιτόπου έρευνα και διαπιστώθηκε ότι το κατάστημα παρά το όνομά του πωλούσε στην τιμή των αυθεντικών προϊόντα μαϊμούδες. Το κατάστημα της Κηφισιάς σφραγίστηκε για 4 μέρες. Το θέμα πήρε διαστάσεις παρά το γεγονός, ότι η μητρική εταιρία προσπάθησε να περισώσει την φήμη της κρατώντας το περιστατικό στην αφάνεια. Αυτό, που δεν καταλαβαίνω, όμως, είναι η αντίδραση του ΣΔΟΕ. Πως είναι δυνατόν να σφραγίζεται μια επιχείρηση που πουλούσε προϊόντα μαϊμού, μόνο για τέσσερεις ημέρες. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα η παράβαση αυτή θα επέσειε την οριστική σφράγιση του καταστήματος και την αφαίρεση της άδειας λειτουργίας του. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, πως αντιλαμβάνονται οι αρμόδιες αρχές την ορθότητα της απόφασης σε σχέση με το αδίκημα. Είναι ορθό να πωλούνται προϊόντα μαϊμού, που έχουν αγοραστεί σε ευτελείς τιμές, με ποσοστό κέρδους δυο και τρεις χιλιάδες επιπλέον; Δεν αποτελεί αυτό, τη χειρίστη μορφή απάτης; Είναι ορθή η απόφαση και το κλείσιμο του καταστήματος για μερικές ημέρες;

Αν ναι, τότε πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτή η αστεία αντιμετώπιση ασφαλώς και δεν θα συνετίσει τον οποιονδήποτε επιτήδειο και ασυνείδητο επιχειρηματία να μην συνεχίσει να αγοράζει «φύκια και να πουλάει μεταξωτές κορδέλες;»

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!