Η Γερμανία και η Γαλλία είναι οι χώρες που ηγούνται ουσιαστικά των αποφάσεων στην ΕΕ. Δίνουν τον τόνο σε όλα τα κρίσιμα θέματα. Ο Γερμανός Καγκελάριος, Όλαφ Σολτς και ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, είναι οι ηγέτες που κινούν τα νήματα. Και τι βρήκαν στην κάλπη;

Ο Μακρόν είδε το κόμμα του να γνωρίζει βαριά ήττα από την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, ενώ ο Σολτς ήρθε τρίτος και καταϊδρωμένος, πίσω από Χριστιανοδημοκράτες και ακροδεξιούς.

Ο πρώτος αναγκάστηκε να συρθεί σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, ενώ ο δεύτερος είναι εξαιρετικά δύσκολο να κρατήσει ενωμένη την κυβέρνηση συνασπισμού της οποίας είναι επικεφαλής.

Ειλικρινά, προκαλεί μεγάλη ανησυχία η εικόνα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που πανηγύρισε έξαλλα (!) το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, επειδή το ΕΛΚ κερδίζει τις περισσότερες έδρες στο ευρωκοινοβούλιο και επειδή οι συσχετισμοί την ευνοούν για να επανεκλεγεί. Αλλά μόνο αυτό τη νοιάζει;

Δεν βλέπει ότι αμφισβητήθηκαν ανοιχτά οι κεντρικές πολιτικές της ΕΕ; Οι δικές της δηλαδή πολιτικές. Είναι τραγικό αν δεν καταλαβαίνει ότι η ΕΕ και οι Ευρωπαίοι πολίτες διαρκώς... απομακρύνονται.

Κατανοούμε ότι η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν διεκδικεί μία δεύτερη θητεία, αλλά αν νομίζει ότι οι πολιτικές της επικροτήθηκαν, τότε τη... βάψαμε.

Ακόμα και στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έχει σαφές ευρωσκεπτικιστικό μήνυμα. 

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι τα μόνα δύο κόμματα που είναι καθαρά φιλοευρωπαϊκά και πήραν μαζί με το ζόρι 40%. Τα υπόλοιπα κόμματα που μπαίνουν στην ευρωβουλή είναι αντισυστημικά. Ο Κασσελάκης ξεκάθαρα αντισυστημικός μίλησε ανοιχτά το βράδυ της Κυριακής (9/6) για ένα «στυγνό διευθυντήριο στις Βρυξέλλες» που θέλει να ανατρέψει. Το ΚΚΕ είναι κατά της ΕΕ, η Πλεύση Ελευθερίας σίγουρα δεν στηρίζει τις κεντρικές πολιτικές της, ενώ ο Βελόπουλος και η Νίκη είναι φιλορωσικές δυνάμεις. Όσο για τη Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου, που... ξεφύτρωσε ξαφνικά, είναι απέναντι σε κάθετι προοδευτικό. Εκφράζει πρωτίστως το αντί-woke κίνημα κατά του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, της ισότητας κλπ.

Επίσης, τόσο στην Ελλάδα, όσο και συνολικά στην Ευρώπη, η Αριστερά (ειδικά η φιλοευρωπαϊκή) και η Κεντροαριστερά βγαίνουν αποδυναμωμένες από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Η στροφή είναι δεξιά. Υπάρχει μία ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ενίσχυση της ακροδεξιάς και ύφεση στους Σοσιαλιστές και στους Φιλελεύθερους της ομάδας Μακρόν.

Απολογιστικά, λοιπόν, ένα είναι το βέβαιο μήνυμα των εκλογών. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι ευχαριστημένοι με τις πολιτικές της Κομισιόν και αμφισβητούν τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις. Σκληραίνουν τη στάση τους με ακραίες επιλογές. Εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους, είτε μέσω της αποχής, είτε επιλέγοντας να στηρίξουν αντισυστημικά κόμματα. Γιατί οι πολιτικές της ΕΕ είναι βούτυρο στο ψωμί των λαϊκιστών που προτείνουν εύκολες λύσεις με απλουστεύσεις. «Αντί για όπλα στην Ουκρανία, θέλω να ταϊσω τους αγρότες».

Οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν ουσιαστικά... εκτός ΕΕ και θέλουν να βρεθούν στο επίκεντρο. Θέλουν ριζοσπαστικές πολιτικές και αλλαγές στο μίγμα πολιτικής. Η πράσινη μετάβαση, η νομισματική πολιτική των υψηλών επιτοκίων, η επώδυνη στήριξη στην Ουκρανία, η αγροτική πολιτική, η γραφειοκρατεία των Βρυξελλών έχουν κόστος και είναι επιλογές που αμφισβητούνται πια ανοιχτά. Το ότι δεν αλλάζουν δραματικά οι συσχετισμοί δεν είναι λόγος για πανηγυρισμούς. Αντίθετα, είναι η τελευταία ευκαιρία. Αν δεν το καταλάβουν αυτό στις Βρυξέλλες το μέλλον της ΕΕ θα είναι αβέβαιο.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr