Σχεδόν το 60% των νέων που ερωτήθηκαν δήλωσαν πολύ ανήσυχοι ή εξαιρετικά ανήσυχοι για το θέμα αυτό  Τα τρία τέταρτα δήλωσαν ότι θεωρούσαν το μέλλον τρομακτικό. Πάνω από τους μισούς (56%) δηλώνουν ότι πιστεύουν ότι η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη.

Τα δύο τρίτα ανέφεραν ότι αισθάνονταν θλίψη, φόβο και άγχος. Πολλοί ένιωσαν φόβο, θυμό, απόγνωση, θλίψη και ντροπή.

Επειδή, όμως, είναι νέοι, παρά τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα, έχουν ακόμα μέσα τους έντονη και την ελπίδα.

Για το λόγο αυτό έπειτα από μία μεγάλη παύση λόγω πανδημίας, ξεκίνησαν και πάλι τις "Παρασκευές για το Κλίμα".

Οι νέοι σε όλο τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους για να ζητήσουν επείγουσα δράση για την αποτροπή της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής, στη μεγαλύτερη διαμαρτυρία τους από την έναρξη της πανδημίας της COVID-19.

Μία διαμαρτυρία πέντε εβδομάδες πριν από τη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα, η οποία στοχεύει στην εξασφάλιση πιο φιλόδοξων κλιματικών δράσεων από τους παγκόσμιους ηγέτες για τη δραστική μείωση των εκπομπών αερίων που θερμαίνουν τον πλανήτη.

Οι διαδηλώσεις σχεδιάστηκαν σε περισσότερες από 1.500 τοποθεσίες σε ολόκληρο τον κόσμο από το κίνημα των νέων Fridays for Future, που ξεκίνησε στην Ασία και εξαπλώθηκε σε ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Βαρσοβία, το Τορίνο, το Βερολίνο, αλλά και η Αθήνα.

Στο μεταξύ, οι "μεγάλοι" προσπαθούν, αλλά ρίχνουν τον πήχη. Η "πράσινη" ατζέντα" είναι πράγματι ψηλά πια και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Τα Ηνωμένα Έθνη, ωστόσο, ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα ότι οι δεσμεύσεις των χωρών θα αυξήσουν τις παγκόσμιες εκπομπές κατά 16% το 2030 σε σχέση με το 2010 - πολύ μακριά δηλαδή από τη μείωση 45% έως το 2030 που απαιτείται για να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου.

Τα παραπάνω, προφανώς και μοιάζουν "κινέζικα" για τα ελληνικά κόμματα, που νομίζουν πως μπορούν να προσεγγίσουν τους νέους με κάρτες 150 ευρώ και δωρεάν gigabyte. Κι αυτό όχι από πραγματικό ενδιαφέρον, αλλά επειδή χρειάζονται την ψήφο τους.

Θεωρείτε, πως εξωραϊζουμε την εικόνα των νέων; Όχι. Γνωρίζω καλά πως δεν είναι όλα τα παιδιά καλλιεργημένα ή ευαισθητοποιημένα. Δεν είναι όλα στους δρόμους για την Κλιματική Αλλαγή. Είναι πολλά που ασχολούνται με βλακείες, με την τραπ, με οπαδιλίκια, με τα ριάλιτι της τηλεόρασης. Όλα τα παιδιά, όμως, ανησυχούν για το μέλλον τους. Όλα τα παιδιά έχουν άγχος και δυστυχώς δεν εμπιστεύονται εύκολα τους "μεγάλους".

Για να "καθίσεις με τη νεολαία" πρέπει πρώτα να χτίσεις εμπιστοσύνη, αλλιώς κινδυνεύεις να αποτύχεις και να μην έχεις ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία. Όπως σε μία οικογένεια οι γονείς οφείλουν να κάνουν το σωστό για τα παιδιά τους, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος και χωρίς να περιμένουν απαραίτητα άμεση ανταπόκριση, έτσι και στην κοινωνία. Οφείλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, για να δημιουργήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας. Με τα παιδιά όλου του κόσμου. Με τα παιδιά των μορφωμένων, των πλούσιων, των φτωχών, των αρνητών και των εμβολιασμένων. Με τα παιδιά, που απλώς θέλουν ένα μέρος για να ζήσουν. Κι έχουν δίκιο.

Φανταστείτε την ανασφάλεια τους. Είναι η πρώτη γενιά που δεν έχει τον πλανήτη... σιγουράκι, όπως τον είχαν όλες οι προηγούμενες. Οι... προνομιούχες. Αισθάνονται αδικημένοι και δεν μας συμπαθούν που τους αφήνουμε έναν πλανήτη υπό κατάρρευση. Προσωπικά, δεν τους αδικώ, αλλά πιστεύω πως θα τα καταφέρουν.

Αρκεί να κάνουμε κι εμείς μία προσπάθεια για να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα τους. Η αποδοχή ότι η Κλιματική Αλλαγή είναι στην παρούσα φάση το νούμερο 1 πρόβλημα της ανθρωπότητας και πολύ σημαντικότερο από το πορτοφόλι μας, είναι το πρώτο βήμα.