Πώς θα λυθεί το προσφυγικό; Καταρχήν ήδη υπάρχουν οι πρώτες αποφάσεις της Ευρωπαικής Ένωσης σε συνεργασία με την Τουρκία που προβλέπουν τη διαχείριση του προσφυγικού έως ότου συμπληρωθούν οι προβλεπόμενοι αριθμοί προσφύγων που έχει συμφωνήσει να δεχτεί η Ευρώπη. Μόλις συμπληρωθούν αυτοί οι αριθμοί θα ακολουθηθεί άλλο μοντέλο στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Η συμφωνία με την Τουρκία προβλέπει ένα σύστημα επιστροφής προσφύγων και παράνομων μεταναστών στην Τουρκία και προσφέρει ώς αντάλλαγμα την επιτάχυνση των ενταξιακών διαδικασιών της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ποιάς Τουρκίας, είναι το ερώτημα, διότι αυτή η Τουρκία όπως είναι σήμερα δεν μπορεί να ενταχθεί στην ΕΕ. Όμως η λεγόμενη παλιότερα “Ευρωπαική Τουρκία” θα μπορούσε. Μέχρι στιγμής η Τουρκία είναι ένα μεγάλο ενιαίο κράτος, δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο οτι θα παραμείνει έτσι - σύμφωνα με τους γεωπολιτικούς αναλυτές. Και αναμένονται εξελίξεις σε αυτό το ζήτημα, εξελίξεις που θα μπορούσαν δυνητικά να οδηγήσουν στην ένταξη της “Ευρωπαικής Τουρκίας” στην ΕΕ μετά από κάποια - αρκετά - χρόνια. 

Πολλοί θεωρούν οτι μέχρι να λυθεί το ζήτημα αυτό η Ελλάδα θα γεμίσει πρόσφυγες. Δεν θα γίνει ούτε αυτό. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να δεχθεί 50.000 πρόσφυγες. Δεν έχουν έρθει ακόμη 50.000. Και πολλοί από αυτούς που έχουν έρθει θα επιστραφούν στην Τουρκία. Οι Ευρωπαικές χώρες θα κρατήσουν κλειστά τα Βόρεια σύνορα μας για να μη στέλνουμε άλλους μέχρι να φτάσουμε τις 50.000 και μετά θα αρχίσουν να παραλαμβάνουν εκείνες πρόσφυγές. Πρόσφυγες όμως, όχι οικονομικούς μετανάστες. Τους οικονομικούς μετανάστες εμείς πρέπει να δούμε τι θα τους κάνουμε, στέλνοντας τους πίσω στην Τουρκία ή στις πατρίδες τους.

Από άποψη αριθμών το προσφυγικό δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Η Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων μπορεί εύκολα να απορροφήσει 3 εκατ. Σύρους και η Ελλάδα των 10 εκατ. μπορεί να απορροφήσει 50.000 Σύρους πρόσφυγες. 

Όσον αφορά στην κακή εντύπωση που προκαλεί ο εκβιασμός της Ευρώπης από τους Τούρκους, η αλήθεια είναι οτι η Ευρώπη ποτέ δεν είχε εξωτερική πολιτική, ούτε ενιαίο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Έκανε πάντα ότι της έλεγαν οι Αμερικανοί, οι οποίοι ακόμη δεν της έχουν δώσει “γραμμή” σχετικά με το ζήτημα της Συρίας, της Τουρκίας και των γεωπολιτικών κινήσεων που σχετίζονται με τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Οι αποφάσεις της Αμερικής συνδέονται με τις αμερικανορωσικές σχέσεις και εκεί φαίνεται να υπάρχει μια συνενόηση μετά την αποχώρηση των Ρώσων από τη Συρία. Κοντός ψαλμός λοιπόν, η Αμερική θα μιλήσει και η Ευρώπη θα ακολουθήσει, οπότε το πρόβλημα αυτό θα αντιμετωπιστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν σημαίνει βέβαια αυτό οτι η κατάσταση δεν θα χειροτερέψει πριν βελτιωθεί και για αυτό πρέπει εμείς εδώ να οργανωθούμε και να σοβαρευτούμε για να αντιμετωπίσουμε ενδεχομένως τα χειρότερα - πράγμα που η κυβέρνηση δεν κάνει. 

Αντίθετα όμως με το προσφυγικό, το πρόβλημα της οικονομίας μας δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Ο ελληνικός πολιτικός κόσμος αντικαθιστά συστηματικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με εισπρακτικά φορολογικά μέτρα. Αυτό προσπαθεί και τώρα να κάνει η κυβέρνηση. Οι πολύ υψηλοί φόροι - ληστρικοί για να ακριβολογούμε - διαλύουν την οικονομία. Και δεν φέρνουν καν αποτέλεσμα στα ταμεία του κράτους διότι πολλοί πολίτες δεν έχουν να τους πληρώσουν και άλλοι αρνούνται να τους πληρώσουν. Το πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση δεν είναι ακόμη ορατό. Κατά πάσα πιθανότητα αυτή η κυβέρνηση θα επιβάλει και άλλους φόρους για να αποφύγει μεταρρυθμίσεις. Όμως ότι και να κάνει τελικά, μάλλον θα περάσει από τη Βουλή το ασφαλιστικό. Μέχρι εκεί όμως. Μάλλον θα χρειαστεί να έρθει η επόμενη κυβέρνηση για να κάνει τις μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να προχωρήσει κάποιες αποκρατικοποιήσεις και να μειώσει τις δαπάνες του δημοσίου ώστε να είναι σε θέση σταδιακά να μειώσει και τους φόρους. Όλα αυτά βεβαίως είναι θεωρητικά και αν δεν τα δούμε δεν μπορούμε να τα πιστέψουμε διότι έχουμε πολλές φορές καεί από τον χυλό, οπότε φυσάμε και το γιαούρτι.

Η ουσία του θέματος είναι οτι αν δεν ξεμπερδέψουμε με τις μεταρρυθμίσεις δεν θα πάρουμε ανάσα. Όσο το κράτος επιτίθεται στον ιδιωτικό τομέα, στους πολίτες και στις επιχειρήσεις, δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις. Όσο βρισκόμαστε σε καθεστώς capital controls, όσο οι αγορές δεν μας δανείζουν, επενδύσεις δεν θα γίνουν ούτε από Έλληνες ούτε από ξένους. Όταν φύγουμε από αυτό το καθεστώς - αφού δηλαδή υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις - και αφού φτιάξουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς και ε΄να ευνοικό για τις επενδύσεις και τις επιχειρήσεις περιβάλλον, μπορούμε να ελπίζουμε. Αυτό όμως αργεί ακόμη δυστυχώς. Και αργεί διότι εξαρτάται από ένα εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου πολιτικό προσωπικό, από μια κακομαθημένη, διεφθαρμένη και αντιπαραγωγική δημόσια διοίκηση και από ψηφοφόρους που προτιμούν να πείθονται από ψεύτες πολιτικούς που υπόσχονται ουτοπίες, παρά να αποφασίζουν λογικά και υπεύθυνα για το μέλλον της χώρας - και για το δικό τους.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr