Αυτό, το οποίο ήταν προφανές από την πρώτη στιγμή που εξελέγη και άρχισε να οδηγεί τη χώρα προς την καταστροφή με την ψευτοδιαπραγμάτευση, γίνεται ακόμη σαφέστερο σήμερα με τους χειρισμούς της στο προσφυγικό. Από την πρώτη στιγμή η πολιτική της κυβέρνησης στο προσφυγικό ήταν λανθασμένη. Στην αρχή ο Καμμένος εκβίαζε τους Ευρωπαίους οτι θα γεμίσουμε την Ευρώπη τζιχαντιστές. Στη συνέχεια άνοιξαν τα σύνορα για όλους και γεμίσαμε παράνομους μετανάστες. Τελικά οι γειτονικές χώρες έκλεισαν τα δικά τους σύνορα και μας άφησαν εδώ μετανάστες και πρόσφυγες. Ο Πρωθυπουργός δεν έχει αντιληφθεί τι συμφωνήθηκε στα Ευρωπαικά όργανα. Τώρα αποδεικνύεται οτι και η συμφωνία με τους Τούρκους την οποία χειρίστηκε προσωπικά, ουσιαστικά δεν ισχύει. Διότι ενώ λέγεται συμφωνία επανεισδοχής στην Τουρκία των παράνομων μεταναστών, τελικά η Τουρκία δεν δέχεται πίσω αυτούς που ήδη έχουν έρθει. Να δούμε αν θα δέχεται πίσω και αυτούς που θα έρχονται από εδώ και πέρα. 

Όπως και να έχει το πράγμα, η κυβέρνηση δεν τα καταφέρνει.

Στις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους όχι μόνο δεν κατάφερε να διαπραγματευτεί οτιδήποτε, αλλά τελικά απομόνωσε την Ελλάδα και έχασε την υποστήριξη όλων - πλήν των Γερμανών τους οποίους από την αρχή είχε στοχοποιήσει. Στις σχέσεις μας με την Τουρκία, φαίνεται ότι μας εμπαίζουν και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε. Στην εσωτερική διαχείριση δεν έχει αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα, αντίθετα μεγεθύνει τα προβλήματα λόγω απραξίας, απειρίας ή ανικανότητας.

Η ανεργία δεν αντιμετωπίζειται. Επενδύσεις δεν γίνονται, συνεχίζεται η απαοεπένδυση. Καταργείται η οποία διαφάνεια υπήρχε στη λειτουργία του Δημοσίου και επικρατεί μια λογική απόλυτης κομματικοποίησης του κράτους και των θεσμών. Όχι μόνο δεν απομακρύνονται όσοι κυβερνητικοί αποκαλύπτεται οτι είναι άχρηστοι ή διαπλεκόμενοι, αλλά τελικά προσλαμβάνονται ακόμη χειρότεροι ή και ανεκδιήγητοι τύποι σε θέσεις συμβούλων του πρωθυπουργού, άνθρωποι που δεν έχουν καμμία εμπειρία, καμμία γνώση και καμμία αξιοπιστία. 

Κυβερνητικά στελέχη αλλά και υπουργοί εκφράζουν την αισιοδοξία οτι εαν και εφόσον περάσει η κυβέρνηση τα μέτρα για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, θα ανοίξει η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους. Πιθανόν να γίνει αυτό. Δεν πρόκειται όμως για κάποια επιτυχία, διότι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχει δηλωθεί ώς πρόθεση από το προηγούμενο μνημόνιο. Πέραν δε αυτού, είναι κάτι που δεν θα φέρει άμεσα όφελος, στην ουσία δεν θα αλλάξει κάτι στην οικονομική κατάσταση της χώρας. Και αυτό διότι σήμερα δεν πληρώνουμε ακόμη τόκους και χρεολύσια, οπότε δεν θα έχουμε άμεσο όφελος από τη μείωση τους. Μελλοντικά θα υπάρχει όφελος από την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του χρέους - εφόσον την εγκρίνουν οι Ευρωπαίοι - διότι θα μειωθεί το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του. Και η συζήτηση όμως αυτή είναι επικίνδυνη τώρα. Διότι ήδη ζητάμε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή, ζητάμε βοήθεια για το προσφυγικό. Οι ευρωπαίοι λοιπόν ενδέχεται να συνδέσουν τη μείωση του χρέους με το προσφυγικό και τελικά να μην έχουμε επιπλέον οφέλη ούτε από αυτή τη σύνδεση των δυο προβλημάτων. 

Είναι λογικό μια καινούργια κυβέρνηση με υπουργούς που ποτέ δεν έχουν διοικήσει, με στελέχη που δεν έχουν εμπειρία διοίκησης παρά μόνο πολιτικολογίας να προσγειώνεται απότομα όταν αναλαμβάνει την εξουσία. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε περισσότερο από ένα ολόκληρο χρόνο προσκολημμένος στις ιδεοληψίες του καφενείου και μάλιστα σε μια περίοδο που τα προβλήματα είναι εξαιρετικά μεγάλα. Και το χειρότερο όλων είναι οτι δεν έχει δώσει δείγματα αυτή η κυβέρνηση οτι προσγειώνεται στην πραματικότητα, ούτε ότι μαθαίνει. Συνεχίζει να ασχολείται με την επικοινωνιακή διάσταση των πραγμάτων, δεν τολμά να αντιμετωπίσει τρέχοντα προβλήματα, δεν διαθέτει τις γνώσεις για να αντιμετωπίσει τα πιο σύνθετα διεθνή ζητήματα, ούτε την ευφυία να καλέσει έμπεριους ανθρώπους έστω και από άλλα κόμματα για να την βοηθήσουν, με λίγα λόγια έχει αφεθεί και έχει αφήσει τη χώρα στη μοίρα της.

Η δε Ευρώπη, προφανώς απηυδησμένη από την δική μας άρνηση να συνεργαστούμε ή και από την ανικανότητα μας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα, κατέληξε - μέγα λάθος των ευρωπαικών ηγεσίων - να ζητά από τους Τούρκους να προστατεύσουν τα Ευρωπαικά/Ελληνικά σύνορα από τις μεταναστευτικές ροές. Ζητά δηλαδή από αυτούς που την εκβιάζουν, από τους Τούρκους, από αυτούς που υποθάλπτουν τις μαφίες των διακινητών αντί να τις εξολοθρεύσουν, να φυλάξουν τα Ευρωπαικά σύνορα. Δεν πρόκειται να το κάνουν αυτό οι Τούρκοι. Και εμείς αντί να προτείνουμε άλλες λύσεις, αντί να πάρουμε πρωτοβουλία για τη φύλαξη των συνόρων μας, συμμετέχουμε άβουλοι σε αυτή τη συζήτηση και περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα μας οι άλλοι. Οι Ευρωπαίοι και οι Τούρκοι.

Οι συνθήκες δυσκολεύουν και θα συνεχίσουν να δυσκολεύουν. Και όσο εμείς δεν αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, τόσο θα μεγαλώνουν τα προβλήματα μας. Και είναι και αυτό ένα μεγάλο ζήτημα· πώς περιμένουμε από τους άλλους να λύνουν τα δικά μας προβλήματα και εμείς να μην κάνουμε τίποτα. Καμία χώρα που αδρανεί και περιμένει από τις άλλες χώρες να λύσουν το δικό της πρόβλημα δεν έχει εθνική ανεξαρτησία και δεν μπορεί να προοδεύσει. Για να επιβιώσουμε και να προοδεύσουμε πρέπει να έχουμε δικές μας αξιόπιστες και αποτελεσματικές προτάσεις και να πολεμάμε για αυτές, πράγμα που δεν κάνουμε.