Καλούνται πχ οι φορολογούμενοι που έχουν ενοίκια να πληρώσουν φόρους ακόμη και για τα ενοίκια που δεν έχουν εισπράξει. Φόρος εισοδήματος χωρίς εισόδημα. Αδιανόητο. Οι έκτακτες εισφορές που ονομάζονται τώρα εισφορές αλληλεγγύης, είναι επίσης απαράδεκτες. Αλληλεγγύη από ποιούς προς ποιούς; Από τους μη έχοντες προς τους δημόσιους υπαλλήλους; Προς τι τράπεζες; Δεν ρωτήθηκε κανείς από αυτούς που τον πληρώνουν αν βγαίνουν τα έξοδα του και του περισσεύουν και για τον φόρο. Δεν είδαμε τον φόρο αλληλεγγύης να στεγάζει τους άστεγους, ούτε να ταίζει τους πεινασμένους, ούτε να δίνεται ώς επίδομα ανεργίας στους άνεργους. Ο φόρος αλληλεγγύης ενισχύει απλώς το σπάταλο κράτος.

Πάμε όμως στο σουρεαλιστικό μέρος του φορολογικού πολυνομοσχεδίου, στο περιουσιολόγιο. Το περιουσιολόγιο φτιάχνεται για να μπεί φόρος στην περιουσία των φορολογούμενων. Το κράτος λοιπόν ζητάει να του δηλώσουμε την περιουσία μας, δηλαδή όλα όσα έχουμε. Και είναι κατανοητό αυτό και σωστό. Όπως όλα όμως σε αυτή τη χώρα γίνεται με τρόπο πρόχειρο και λανθασμένο. Διότι πράγματι τα σπίτια και τα οικέπδα μπορούν να δηλωθούν ώς περιουσία, τα σκάφη και τα αυτοκίνητα το ίδιο, οι καταθέσεις, οι μετοχές και τα ομόλογα το ίδιο. Όμως η αξία όλων αυτών των περιουσιακών στοιχείων είναι μεταβλητή. Σε ποιά αξία θα δηλωθούν; Η αντικειμενική αξία την οποία αυθαιρέτως προσδιορίζει το κράτος για τα ακίνητα, αλλά και για τα σκάφη και τα αυτοκίνητα, δεν υπάρχει πιά. Η εμπορική αξία είναι άγνωστη. Πχ τα σπίτια στο Ψυχικό ή στο Κολωνάκι που έχουν αντικειμενική αξία 2 εκατομμυρίων ευρώ, δεν πουλιούνται ούτε 1 εκατομμύριο και αυτό φαίνεται ακόμη και από τις αγγελίες πώλησης των οποίων οι τιμές είναι σαφώς χαμηλότερες από τις αντικειμενικές αξίες και σαφώς ψηλότερες από τις αξίες στις οποίες τελικά θα γίνει η αγοραπωλησία, αν ποτέ βρεθεί αγοραστής. Στα αυτοκίνητα η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Αυτοκίνητα δεκαετίας, αξίας 30.000 Ευρώ δεν πωλούνται πάνω από 2.000 Ευρώ λόγω αυξημένων τελών κυκλοφορίας και λόγω τεκμηρίου. Οι μάντρες μεταχειρισμένων αυτοκινήτων είναι γεμάτες από πολυτελή αυτοκίνητα που εκποιούνται χωρίς να βρίσκεται αγοραστής σε καμμία τιμή. Στα σκάφη η κατάσταση είναι ανάλογη. Όλα τα μεγάλα και πολυτελή σκάφη πουλιούνται μέχρι 300.000 Ευρώ και αγοραστής δεν βρίσκεται. Μιλάμε για σκάφη που κόστισαν ένα και δυο εκατομμύρια ευρώ στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Πώς λοιπόν θα αποτιμηθεί αυτή η «περιουσία»; Σε ποιές τιμές;

Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν το κράτος ζητεί να του δηλώσουμε άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως είναι πχ οι πίνακες ζωγραφικής, τα ασημικά και τα κοσμήματα. Ένας πίνακας γνωστού Έλληνα ζωγράφου πωλείτο το 1999 ή το 2000 ας πούμε 15.000 Ευρώ. Πόσο κάνει τώρα; Τίποτα. Μηδέν Ευρώ. Κανείς δεν δίνει φράγκο για πίνακες ζωγραφικής μέσα στην κρίση και δεν ξέρουμε πότε κάποιος θα ενδιαφερθεί να αγοράσει ξανά τέχνη. Ούτε στο εξωτερικό φυσικά υπάρχει αγορά για Έλληνες ζωγράφους. Όταν ο Χατζηκυριάκος Γκίκας ή ο Παρθένης, ή ο Βολανάκης αγοραζόταν στις διεθνείς δημοπρασίες μόνο από Έλληνες εφοπλιστές, τι να περιμένουν οι σύγχρονοι ζωγράφοι;

Στα κοσμήματα, η αξία τελικά είναι το βάρος σε χρυσό. Έτσι ξεπούλησαν οι μισές Ελληνίδες τα χρυσαφικά τους στα μαγαζάκια που είχαν ανοίξει από την αρχή της κρίσης και έγραφαν στην ταμπέλα της εισόδου «αγορά χρυσού». Τα μαγαζάκια αυτά που πάνε όπου πηγαίνει το ΔΝΤ, έφθασαν και στη χώρα μας το 2009 και αφού αγόρασαν ότι πουλήθηκε ζυγίζοντας μόνο τον χρυσό του κοσμήματος, τώρα έφυγαν διότι θεώρησαν οτι ολοκλήρωσαν τις αγορές τους, οτι αγόρασαν δηλαδή ότι ήταν να πουληθεί. Πώς θα αποτιμήσει λοιπόν μια γυναίκα την αξία του κοσμήματος της και θα το δηλώσει στην εφορία; Αδύνατον.

Οι μετοχές και τα ομόλογα αποτιμώνται καθημερινά στα Χρηματιστήρια. Αλλά ποιά αξία θα φορολογηθεί; Η αξία κτήσεως; Η αξία δηλαδή στην οποία ο φορολογούμενος αγόρασε τις μετοχές της Εθνικής ή η μηδενική αξία που έχουν σήμερα οι μετοχές του; Και ποιάς ημερομηνίας αξία; Θα δηλωθεί ο μέσος όρος της χρονιάς; Στα ομόλογα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα αλλά και εκεί υπάρχουν σοβαρά προβλήματα αποτιμήσεων. Και υπάρχει και ένα επιπλέον πρόβλημα: Ότι επί χρόνια το κράτος μας έλεγε, αγοράστε ομόλογα, δεν έχουν Πόθεν Έσχες. Τώρα θα ζητήσει που βρέθηκαν τα λεφτά για την αγορά ομολόγων;

Οι καταθέσεις μετρητών είναι πιο εύκολο να δηλωθούν αλλά και να ελεγχθούν, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όμως και εδώ υπάρχει μια ασάφεια, δηλαδή λέει το κράτος να δηλώσουμε τις καταθέσεις που δεν έχουν δηλωθεί και να πληρώσουμε φόρο με βάση τον συντελεστή της φορολογίας εισοδήματος που ίσχυε όταν αποκτήθηκαν τα χρήματα. Μα ποιές είναι οι αδήλωτες καταθέσεις; Αφού στις φορολογικές δηλώσεις μέχρι σήμερα δεν χρειαζόταν να δηλώσεις τις καταθέσεις σου αλλά μόνο το εισόδημα από τους τόκους, τελικά όλες οι καταθέσεις είναι αδήλωτες. Και οι καταθέσεις εξωτερικού που έφυγαν με έμβασμα από ελληνική τράπεζα, αλλά είχαν δηλωθεί ώς εισόδημα όταν αποκτήθηκαν, θα φορολογηθούν για να «σωθούν»; Και γιατί αφού έχουν ήδη φορολογηθεί;

Όλα αυτά τα κάνει η κυβέρνηση για τρείς λόγους: Πρώτον για να περάσει την αξιολόγηση της τρόικας, δεύτερον για να μαζέψει λεφτά και να πληρώνει τις σπαταλες του δημοσίου τις οποίες δεν θέλει να κόψει και τρίτον για να διατυμπανίσει την αριστεροσύνη της βαφτίζοντας πλούσιους τους εργαζόμενους και φορολογώντας τους μέχρι θανάτου. Όμως η ασάφεια, η προχειρότητα και η χυδαιότητα των φόρων αυτών, δυσκολεύουν πάρα πολύ τους ήδη ρημαγμένους φορολογούμενους και οδηγούν αναγκαστικά σε ψευδείς ή παραπλανητικές δηλώσεις. Η φορολόγηση της περιουσίας θα επιβληθεί κάποια στιγμή σε ότι ο καθένας δηλώσει, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτός που έχει την περιουσία έχει και εισόδημα για να πληρώσει το φόρο, όπως είναι και εντελώς απίθανο να μπορέσει να πουλήσει την περιουσία για να πληρώσει τον φόρο, αφού  δεν υπάρχουν αγοραστές.

Το όλο εγχείρημα είναι τόσο πρόχειρο που ούτε αξιόπιστο περιουσιολόγιο θα φτιαχτεί, ούτε έσοδα τελικά θα υπάρξουν. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr