Καταρχήν οτι οι αποφάσεις που λαμβάνονται σε επίπεδο κορυφής στην Ευρώπη, καθορίζονται σχεδόν σε ασφυκτικό βαθμό από τις εισηγήσεις μιας τεράστιας γραφειοκρατίας τεχνοκρατών. Η Μέρκελ για παράδειγμα ή ο Ολάντ, δεν μπορούν να αποφασίσουν ανεξάρτητα από τις εισηγήσεις της τρόικας. Όλοι αυτοί οι τεχνοκράτες τους οποίους ο Σαμαράς και ο Τσίπρας ονόμαζαν χαμηλόβαθμους υπαλλήλους, όλοι αυτοί που πηγαινοέρχονται επί χρόνια με μπλοκάκια και σημειώνουν, έχουν προσδιορίσει διαδικασίες για να λύσουν το πρόβλημα όπως αυτοί νομίζουν. Οι σημειώσεις τους αποτελούν το πακέτο των μέτρων που εμείς καλούμαστε να εφαρμόσουμε. Εμείς, δηλαδή οι ηγέτες μας Σαμαράς και Τσίπρας - αλλά και ο Βενιζέλος που λόγω αυξημένης ευφυίας του πήρε μόλις λίγες ημέρες για να καταλάβει οτι αυτό δεν γίνεται - επέμεναν στην "πολιτική διαπραγμάτευση". Πολιτική διαπραγμάτευση δεν υπάρχει και αυτό αποδείχθηκε τρείς φορές ώς τώρα. Κάθε προσπάθεια των Ελλήνων ηγετών για "πολιτική διαπραγμάτευση" κατέληγε στο να μας στέλνουν πίσω στην τρόικα για να συμπληρώσουμε το μπλοκάκι της τρόικας με τα προαπαιτούμενα. Τα προαπαιτούμενα έχουν κουτάκια που πρέπει να τα τσεκάρεις οτι τα έκανες, αν δεν τα κάνεις βάζουν ένα Χ. Όταν συμπληρωθούν τα κουτάκια, μας δίνουν τα λεφτά, όταν λείπουν τα κουτάκια μας λένε ξαναπεράστε όταν τα ολοκληρώσετε, ή στην  καλύτερη περίπτωση μας δίνουν μια μικρή δόση χρημάτων έναντι, για να μην βουλιάξουμε.

Το μόνο που έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε εμείς, είναι να επιλέξουμε "ισοδύναμα" μέτρα και αυτό μόνο αν συμφωνήσουν οι εταίροι. Κάθε φορά που επιλέγουμε ισοδύναμα μέτρα είναι για κακό μας διότι οι Έλληνες πολιτικοί ώς ισοδύναμα εννοούν πάντα την αύξηση των φόρων ή την μείωση μισθών και συντάξεων. Με αυτά τα "ισοδύναμα" μέτρα αντικαθιστούν μεταρρυθμίσεις που θα διευκόλυναν την ανάπτυξη διότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές θίγουν ορισμένες ομάδες τις οποίες οι ίδιοι πολιτικοί έχουν ευνοήσει ή την τοπική “διαπλοκή”.

Το δεύτερο που δεν έχουμε καταλάβει είναι οτι η Ευρωπαική Ένωση λειτουργεί καθοδηγούμενη σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από τις εταιρίες λόμπυ που βρίσκονται στις Βρυξέλλες. Στις Βρυξέλλες δραστηριοποιούνται 30.000 λομπίστες οι οποίοι έχουν ώς μοναδικό αντικείμενο να επηρεάσουν τους νόμους της Ευρωπαικής Ένωσης προς όφελος των πελατών τους, που είναι χώρες, πολυεθνικές, και καρτέλ επιχειρήσεων. Δικηγόροι, οικονομολόγοι, σύμβουλοι, εμπειρογνώμονες και δημοσιοσχεσίτες περνάνε τη μέρα τους στους διαδρόμους των κτιρίων της ΕΕ συνομιλώντας, τρώγοντας και πίνοντας με υπαλλήλους όλων των επιπέδων με τεχνοκράτες, με μέλη της Ευρωβουλής, με μέλη της Κομισιόν και με όλους όσους εμπλέκονται με τις αποφάσεις, δηλαδή με τους νόμους της Ευρωπαικής Ένωσης. Στις συναντήσεις αυτές τους τροφοδοτούν με εισηγήσεις, με non papers, με απόψεις, με γνωμοδοτήσεις, με επιχειρήματα και με μελέτες που όλα φυσικά οδηγούν στο συμπέρασμα οτι πρέπει να γίνει αυτό που θέλει ο πελάτης του λομπίστα.

Έτσι λειτουργεί η Ευρωπαική Ένωση.

Η Ελλάδα λοιπόν, δεν έχει καμμία τέτοια εταιρία να την εκπροσωπεί. Η Ελλάδα δεν έχει λομπίστες στις Βρυξέλλες. Η Ελλάδα δέχεται και εφαρμόζει νόμους που θίγουν τα συμφέροντα της αφού τους έχουν γράψει οι ανταγωνιστές μας. Αν πχ θέλουν οι μεγάλες αλιευτικές εταιρίες της Ευρώπης να διαλύσουν τους μικρούς αλιείς, περνάνε νόμους για την καταστροφή όλων των ελληνικών καικιών, με ένα μικρό κόστος, δίνοντας 30.000 ευρώ σε κάθε ψαρά να "κόψει" το καίκι του. Αν θέλουν οι μεγάλες οινοποιίες και αποσταγματοποιίες να ξεμπερδεύουν με το τσίπουρο, ψηφίζουν νόμους που καταδικάζουν τους μικρούς Έλληνες παραγωγούς. Αν θέλουν να τα βάλουν με τον ελληνικό τουρισμό, επιβάλουν μέτρα αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά, αν θέλουν να τα βάλουν οι Γερμανοί εφοπλιστές με τους Έλληνες εφοπλιστές, επιβάλουν μέτρα κατά των Ελλήνων εφοπλιστών κλπ. (Τα παραδείγματα δεν είναι τα πιο χαρακτηριστικά, αλλά είναι επίκαιρα). Και φυσικά οι μεθοδεύσεις αυτές δεν στρέφονται μόνο κατά της Ελλάδας, αλλά και όλων των χωρών ή κλάδων επιχειρήσεων που "εμποδίζουν" τα σχέδια των εταιριών που χρησιμοποιούν τους λομπίστες.

Υπάρχουν και πολλά άλλα που δεν έχουμε καταλάβει για το πώς λειτουργεί η Ευρώπη. Εξάλλου η αναφορά του Σόιμπλε μόλις προχθές οτι η καθυστέρηση της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων κατά μισό χρόνο, σχετίζεται με μια "πρόοδο μάθησης που ήταν απαραίτητη για την Αθήνα" αυτό ακριβώς δείχνει, οτι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και πώς λειτουργεί αυτή η Ένωση στην οποία είμαστε μέλη.

Για να προασπίσουμε λοιπόν τα συμφέροντα μας στις Βρυξέλλες, το απόλυτο μίνιμουμ που πρέπει να κάνουμε, είναι να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για τους στόχους που έχουμε και αφού το κάνουμε αυτό, να βρούμε τον τρόπο και τα μέσα, ευθέως ή πλαγίως για να τους πετύχουμε. Εμείς, όπως προκύπτει από τη συμπεριφορά των πολιτικών μας, δεν έχουμε καν συμφωνήσει στους στόχους. Απέχουμε λοιπόν μερικές δεκαετίες από το να πετύχουμε τους στόχους μας και μέχρι τότε, μόνο ζημιές θα παθαίνουμε λόγω άγνοιας. Την απόλυτη άγνοια μας δε, την ομολόγησε πλειστάκις και ο Πρωθυπουργός που συχνά πυκνά δικαιολογείται λέγοντας: "Σόρρυ, δεν ήξερα, δεν είχα καταλάβει"…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr