Η ελληνική κυβέρνηση πρώτα από όλους, δεν θέλει να υποστεί το τεράστιο πολιτικό κόστος της ρήξης με την Ευρώπη, αφού αυτή δεν θα είναι απλώς μια «ηρωική στιγμή» όπως φαντάζονται κάποιοι, αλλά θα έχει άμεσα αποτέλεσμα το άδειασμα της τσέπης όλων των Ελλήνων, το κλείσιμο των τραπεζών και ίσως πάρα πολλές άλλες επιπτώσεις άμεσα και μεσοπρόθεσμα. Απλήρωτοι δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι, κλειστές τράπεζες, ουρές και λεηλασίες στα σούπερ μάρκετ, πανικός στους δρόμους, αυτό θα είναι το σκηνικό τις ημέρες της ρήξης. Όσο «ηρωικά» και αν σκέφτονται οι υποστηρικτές της, αυτό δεν το θέλουν και δεν θα το κάνουν.

Οι εταίροι από την άλλη μεριά, μπορεί να έχουν μετανοιώσει που εμπλεξαν με την Ελλάδα και τη δέχτηκαν στην ΟΝΕ, αλλά νομίζω πως δεν θέλουν τώρα να φορτωθούν προσωπικά την ιστορική ευθύνη της αποχώρησης της από την ΟΝΕ, ούτε φυσικά την οικονομική αναστάτωση που θα επιφέρει μαι τέτοια εξέλιξη. Μπορεί να λένε οτι είναι ελεγχόμενος ο κίνδυνος, αλλά δεν είναι. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι που θεωρούν οτι η αποχώρηση της Ελλάδας – ή οποιασδήποτε άλλης χώρας – από την ΟΝΕ θα είναι μια βόμβα για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, δεν θέλει επί δικής της ηγεσίας να έχουμε αποχώρηση χώρας από την ΟΝΕ. Το ίδιο και ο Γιούνκερ, ο Πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής. Και περιμένουν οι ευρωπαίοι πολιτικοί από τον πρόεδρο της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι να πάρει αυτός την απόφαση και να «τραβήξει την πρίζα» από την Ελλάδα, δηλαδή να διακόψει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από τον ELA. Ο Ντράγκι από την άλλη, δεν θέλει να είναι αυτός που θα προκαλέσει ένα τέτοιο κλυδωνισμό στο ευρωπαικό τραπεζικό σύστημα και ρίχνει το μπαλάκι πίσω στους πολιτικούς ζητώντας τους να βρούν αυτοί λύση. Όσο λοιπόν ο Ντράγκι συνεχίζει να δίνει λεφτά από τον ELA στις ελληνικές τράπεζες η Ελλάδα ...πορεύεται.

Που θα πάει λοιπόν αυτή η ιστορία;

Δεν γνωρίζω, αλλά πιστεύω οτι τελικά θα βρεθεί μια συμβιβαστική λύση, δηλαδή οτι οι Ευρωπαίοι θα δεχτούν τελευταία στιγμή να συμπεριλάβουν στη συμφωνία έναν όρο για ρύθμιση του ελληνικού χρέους εφόσον τηρηθούν οι υπόλοιπες δεσμεύσεις και αυτό ο Τσίπρας θα μπορέσει να το παρουσιάσει ώς επιτυχία στο εγχώριο κοινό για να υπογράψει μια κατά τα άλλα βαριά συμφωνία. Απλώς αυτό θα γίνει την τελευταία στιγμή και δεν ξέρουμε ακόμη πότε θα είναι αυτή.

Στο μεταξύ, οι αναλήψεις κεφαλαίων από τις τράπεζες θα συνεχίζονται, αλλά όσο ο Ντράγκι δεν κόβει τον ELA, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά της ΕΚΤ. Τραβάνε δηλαδή οι Έλληνες λεφτά από τις τράπεζες και ο Ντράγκι τα αντικαθιστά με φρέσκα κολλαριστά που παίρνουμε από τα ΑΤΜ. Ο Ντράγκι μπορεί να κόψει τις εγγυήσεις των ομολόγων που δέχεται ώς εγγύηση από τις ελληνικές τράπεζες και μάλλον θα το κάνει για να δώσει ενα σήμα και να αυξήσει την πίεση, αλλά τελικά αυτό δεν έχει βραχυχρόνιες συνέπειες, αλλά μακροπρόθεσμες. Έτσι ουσιαστικά είναι άνευ σημασίας για τη σημερινή διαπραγμάτευση.

Η οικονομία βέβαια υπό αυτές τις συνθήκες διαλύεται, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τώρα την κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε οτι μιλάμε για μια κυβέρνηση που στοχοποιεί τις επιχειρήσεις και το κέρδος, που πιστεύει μόνο στον δημόσιο τομέα, που είναι άκρως κρατικιστές και λαικιστές και που ενδιαφέρεται πρωτίστως για το μέλλον της «Αριστεράς» και όχι για την ανάπτυξη της οικονομίας. Προς το παρόν τουλάχιστον. Διότι αν πράγματι πετύχει μια συμφωνία με όρο για ρύθμιση του χρέους, μετά θα προχωρήσει σε εκλογές και η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει σίγουρα δεν θα είναι σαν αυτήν. Δεν θα συμμετέχουν δηλαδή οι ακραίοι αριστεροί, ακόμη και σε περίτπωση που κερδίσει και πάλι ο Τσίπρας και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μια κυβέρνηση πιο «ευρωπαική». Ακόμη και αν δεν γίνουν εκλογές, θα γίνει ένας ανασχηματισμός που θα ξεκαθαρίσει την κυβέρνηση προς μια ποιό ευρωπαική λογική.

Όλα αυτά βεβαίως, είναι τα αισιόδοξα και ίσως πάρα πολύ αισιόδοξα σενάρια. Υπάρχει και το κακό σενάριο, της «στραβής», που οι Ευρωπαίοι δεν κάνουν πίσω, που ούτε οι δικοί μας κάνουν πίσω, που ο Ντράγκι κόβει τον ELA, που οι τράπεζες πτωχεύουν και που καταλήγουμε στην πτώχευση και στην κοινωνική έκρηξη. Αλλά δεν είναι καλό, ούτε σκόπιμο να βλέπει κανείς αυτό το σενάριο. Δεν έχει δε και καμία πρακτική χρησιμότητα για όποιον το σκέπτεται, άσε που είναι και εξευτελιστικό για κάποιον να βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Ας προτιμήσουμε την (ίσως αφελή) αισιοδοξία.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr