Λογιστικά, είναι μια τεκμηριωμένη πρόταση. Οικονομικά όμως επιφέρει πολύ μεγάλη ζημιά στην ελληνική οικονομία, σε βαθμό που δικαίως καταρχήν απορρίπτεται από τους Έλληνες πολιτικούς. Κοινωνικά είναι ανάλγητη και πολιτικά, εξοντώνει όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όποιον άλλο τολμήσει να την υπογράψει. Ακόμη και αν πέρναγε από τη Βουλή, δεν θα εφαρμοζόταν. Με λίγα λόγια και συνολικά κρινόμενη αυτή είναι μια πρόταση που δεν ευσταθεί, άρα άχρηστη.

Με την κατάθεση αυτής της άχρηστης πρότασης, δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά σχετικά με τους στόχους των εταίρων. Θέλουν να πιέσουν την Ελλάδα και να κερδίσουν ότι μπορούν σε αυτή τη μαραθώνια και ακατάληκτη διαπραγμάτευση, ή στόχος τους είναι να μην υπογράψουμε τη συμφωνία ώστε να υπάρχουν άλλες εξελίξεις, πολιτικές και γεωπολιτικές και να υποστούμε μια «παραδειγματική» για τους υπόλοιπους ευρωπαίους τιμωρία;

Ας δούμε τα σενάρια και τις «θεωρίες συνωμοσίας».

Ένας λόγος που κατέθεσαν αυτή την πρόταση, μπορεί να είναι επειδή νοιώθουν εξαιρετικά ισχυροί έναντι της ελληνικής κυβέρνησης καθώς ο χρόνος τελειώνει και τα μετρητά στερεύουν.

Ο δεύτερος λόγος μπορεί να είναι ότι παίζεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, δηλαδή να ξεκινήσουν με μια πολύ σκληρή πρόταση, να καταλήξουν με μερικές εκπτώσεις σε μια λιγότερο σκληρή πρόταση και τελικά να δώσουν ένα «πάτημα» στην ελληνική κυβέρνηση να ξεφύγει από τις κόκκινες γραμμές της κερδίζοντας όμως μερικές «διαπραγματευτικές νίκες» για να επιβιώσει πολιτικά και να καταφέρει να περάσει την επόμενη πρόταση από τη Βουλή. Αν συμβαίνει αυτό, τότε είναι σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση.

Ο τρίτος λόγος μπορεί να είναι να θέλουν να «τσαλακώσουν» την κυβέρνηση και να επιφέρουν πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα και αυτό είναι ουσιαστικά μια πραξικοπηματικού τύπου παρέμβαση στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ο τέταρτος  λόγος μπορεί να είναι ότι δεν θέλουν την υπογραφή της συμφωνίας προκειμένου η Ελλάδα να φτάσει σε οικονομικό αδιέξοδο, να μη μπορεί η κυβέρνηση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο, να μπουν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων και να οδηγηθούμε σε πτώχευση μέσα στο Ευρώ, ώστε τελικά ο ελληνικός λαός, ρημαγμένος και αδύναμος, αφού προκληθεί και μια βίαιη κοινωνική αναταραχή,  να παραδοθεί σε ακόμη πιο σκληρές πολιτικές λιτότητας ή και να αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη και να εκλιπαρεί για οικονομική βοήθεια για να επιβιώσει. Το ίδιο αποτέλεσμα βέβαια θα έχουν και οι προτάσεις Λαφαζάνη και αριστερής πτέρυγας, αν η λογική αυτή επικρατήσει στην κυβέρνηση. 

Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που υπεβλήθη αυτή η σκληρή πρόταση δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε σήμερα. Ο καθένας εικάζει, ανάλογα με τα γούστα του στις θεωρίες συνωμοσίας. Θα μάθουμε όμως σύντομα την αλήθεια από την έκβαση της ιστορίας.

Προς το παρόν αυτό που γνωρίζουμε είναι το εξής: Η διαπραγμάτευση θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες.  Τον Ιούνιο η κυβέρνηση θα έχει μάλλον  χρήματα για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις στους δημοσίους υπαλλήλους αφού δεν πλήρωσε το ΔΝΤ. Αν όμως πληρώσει μισθούς και συντάξεις, θα καταλάβουμε αμέσως ότι δεν θα έχει λεφτά να πληρώσει 1,5 δις ευρώ στο τέλος Ιουνίου στο ΔΝΤ. Τον Ιούλιο θα έχουμε ξεμείνει τελείως από λεφτά και ή θα έχουμε υπογράψει μια συμφωνία, ή θα πρέπει να τυπώσουμε αυτά τα περίφημα IOU (χαρτάκια χρέους ας πούμε) για να κάνουμε μεταξύ μας συναλλαγές με ψεύτικο χρήμα. Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν, από τα μέσα Ιουνίου, αυτή ή την επόμενη εβδομάδα θα έχουν τελειώσει όλα, ή με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει τρόπος να πετύχουμε μια συμφωνία που να δημιουργεί και κάποιες προοπτικές για την οικονομία. Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από την αντιπολίτευση. Η εύρεση μιας κοινά αποδεκτής γραμμής, η οποία θα περιλαμβάνει ενδεχομένως «κόκκινες γραμμές» της χώρας και όχι του ΣΥΡΙΖΑ ή του κάθε ακραίου, είναι ο σωστός δρόμος. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει να συμφωνήσουν στο ποιες είναι οι εθνικές κόκκινες γραμμές και αν προχωρήσουν με συναίνεση στην υπογραφή μιας συμφωνίας που θα είναι αποδεκτή από την μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής και όχι οριακά. Εννοείται ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να απομονωθούν όλοι οι ακραίοι που επιμένουν στις δικές τους κόκκινες γραμμές και στις αριστερές ή δεξιές ιδεοληψίες τους. Μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί; Οι πιθανότητες είναι απόλυτα αρνητικές. Όμως η πραγματικότητα θα είναι χειρότερη αν η χώρα πτωχεύσει, η κοινωνία θα εξαθλιωθεί και θα εκραγεί και το κόστος, πολιτικό, ποινικό και προσωπικό, θα το υποστούν όλοι όσοι εμπόδισαν την εύρεση εθνικής συμφωνίας και λύσης. Όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, υπό την πίεση, όλα «παίζονται».

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr