Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος δηλώνει οτι με πρωτοβουλία του ιδίου, του Πάνου Καμμένου και της Ζωής Κωνσταντοπούλου παίζει στις οθόνες του Μετρό της Αθήνας ένα βίντεο που δείχνει τις αγριότητες των Ναζί στην Ελλάδα, γεγονός που προκάλεσε τους Γερμανούς και υπήρξαν δημοσιεύματα στο Spiegel και στον γερμανικό τύπο. 

Την ίδια στιγμή, ένας άλλος κορυφαίος υπουργός ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, δηλώνει με κάθε ευκαιρία την αντίθεση του στην υπογραφή συμφωνίας που θα υποκρύπτει υποχωρήσεις από τις "κόκκινες γραμμές" του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές οτι συμφωνία χωρίς υποχωρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει σε καμία διαπραγμάτευση, άρα οι δηλώσεις Λαφαζάνη, αλλού αποσκοπούν.

Ας ξεχάσουμε την υπόθεση Ήσυχου - Καμμένου - Κωνσταντοπούλου με το βίντεο, αφού άκρη δεν μπορούμε να βγάλουμε πώς τους ήρθε αυτή η "φοβερή" ιδέα. Η στάση όμως του κ. Λαφαζάνη γεννά σοβαρά ερωτηματικά. Ένα σενάριο είναι οτι φωνάζει ο Λαφαζάνης για να ακούνε οι Ευρωπαίοι και να μαλακώσουν απέναντι στον Τσίπρα ο οποίος τους ζητάει να είναι πιο διαλλακτικοί σε ορισμένα μέτρα διότι δεν μπορεί να τα περάσει από τη Βουλή. Ίσως λοιπόν η λογική Λαφαζάνη να είναι αυτή ακριβώς, δηλαδή να δείξει στους Ευρωπαίους οτι πράγματι υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο. 

Αυτό είναι το καλό σενάριο. Επικίνδυνο βέβαια, διότι μπορεί να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδωκόμενο, δηλαδή να πούν οι Ευρωπαίοι, οτι αφού δεν υπάρχει ομόνοια για τη συμφωνία από την ελληνική πλευρά και εφόσον κυβερνητικά στελέχη αντί να προσπαθούν να εξηγήσουν την αναγκαιότητα των μέτρων στην Κοινή Γνώμη, την εξαγριώνουν με τις αντιδράσεις, τους, τότε καλύτερα να μην υπογραφεί ακόμη συμφωνία έως ότου συνεννοηθούν μεταξύ τους τα στελέχη της κυβέρνησης και αποφασίσουν να υποστηρίξουν πραγματικά τη συμφωνία. Δεν αποκλείεται δε καθόλου να αναβάλουν τη συμφωνία οι ίδιοι οι ξένοι ώστε να αρχίσουν να φαίνονται πολύ πιο έντονα οι επιπτώσεις της έλλειψης ρευστότητας στην Ελλάδα και να μην μπορέσει η κυβέρνηση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις ώστε να πιεστεί σε αφόρητο βαθμό. Σε αυτή την περίπτωση, οι αντιδράσεις του Λαφαζάνη και άλλων στελεχών της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουν δυσάρεστο αποτέλεσμα στην έκβαση της διαπραγμάτευσης. 

Υπάρχει όμως και ένα άλλο σενάριο, που είναι οτι ο κ. Λαφαζάνης πραγματικά πιστεύει οτι δεν πρέπει να υπάρξει συμφωνία, πραγματικά πιστεύει οτι δεν πρέπει να υπάρξει καμία υποχώρηση από τις κόκκινες γραμμές και πραγματικά έρχεται σε αντίθεση με την προσπάθεια του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να βρεί μαι λύση σε αυτό το εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε να θεωρήσουμε οτι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί καθόλου να ελέγξει την κυβέρνηση του, ούτε καν σε επίπεδο υπουργικό, ούτε στο πιο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, ούτε καν να διαμορφώσει μια κοινώς αποδεκτή γραμμή ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου τουλάχιστον, απέναντι στους εταίρους. Αυτό το σενάριο είναι πράγματι κακό, διότι σε αυτή την περίπτωση ο πρωθυπουργός υπονομεύεται ευθέως και δημοσίως από κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης του. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός του ότι τελικά θα του είναι αδύνατο να περάσει τη συμφωνία στο υπουργικό του συμβούλιο και στην κοινοβουλευτική του ομάδα, τελικά θα αμφισβητηθεί από τους Ευρωπαίους και η αξιοπιστία του ιδίου του Πρωθυπουργού ώς συνομιλητή στις διαπραγματεύσεις. Σε αυτή την περίπτωση η διαπραγμάτευση θα δυσκολέψει υπερβολικά και η έλλειψη ρευστότητας θα πνίξει την κυβέρνηση.

Δεν μπορεί κανείς να πεί με σιγουριά τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και φυσικά, αν πρόκειται περί ηθελημένης τακτικής, δεν πρόκειται κανείς να την αποκαλύψει. Ούτε όμως αν πρόκειται για τεράστια εσωτερική διαμάχη, πρόκειται κανείς να την παραδεχτεί, πρίν τουλάχιστον φτάσει στο απροχώρητο. 

Υπο μία λογική, αν η κυβέρνηση αναγκαστεί να υπογράψει μια σκληρή εις βάρος των θέσεων της συμφωνία, πολλοί βουλευτές αλλά και κορυφαία στελέχη όπως ο κ. Λαφαζάνης, ενδέχεται να προτιμήσουν να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση ανεξαρτοποιούμενοι ώστε να ηγηθούν αυτοί πλέον της Νέας Αριστεράς που θα αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στον αντιμνημονιακό του ρόλο. Το ότι μπορεί κάποια άλλα κόμματα να ψηφίσουν τη συμφωνία αν η κυβέρνηση χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι απλώς παρηγοριά στον άρρωστο. Και αυτό διότι η χώρα θα υποστεί ξανά την ίδια ιστορία των τελευταίων ετών, με κάποιους να διαδέχονται τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια λαικιστική αντιευρωπαική ρητορική, και την κυβέρνηση να χάνει ταχύτατα τα ερείσματα της στους αριστερούς. Το φαιδρό δε της υπόθεσης θα είναι οτι θα έχουμε μια κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και η ριζοσπαστική αριστερά θα είναι εναντίον της.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας πρέπει να αναδειχθεί σε μάγο για να λύσει αυτά τα προβλήματα, που όπως αποκαλύπτεται δεν εδράζονται στην αδιαλλαξία μόνο των εταίρων, αλλά και των "ημετέρων"