Θα πίστευε κανείς (κάποιος που προφανώς δεν ζεί στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες) οτι υπό το βάρος της κρίσης και την κρισιμότητα των στιγμών, οι πολιτικοί αρχηγοί τουλάχιστον, αν όχι και το σύνολο των βουλευτών, θα μίλαγαν σαν άνθρωποι. Όχι σαν πολιτισμένοι άνθρωποι, αλλά εν πάση περιπτώσει με επιχειρήματα, με στόχους, με ηρεμία. Όχι βέβαια. Τίποτα από αυτά δεν χαρακτήριζε ούτε τις ομιλίες, ούτε τη γλώσσα του σώματος των «μονομάχων».

Οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που είναι οι εμπειρότεροι γνώστες των κοινοβουλευτικών πραγμάτων, ήταν χθές αηδιασμένοι, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους απόψεων. Το ίδιο και πολλοί τηλεθεατές. Όλοι κάτι περίμεναν και κανείς δεν κέρδισε τίποτα από αυτή την κουβέντα. Το συμπέρασμα όμως των κοινοβουλευτικών συντακτών – τουλάχιστον αυτών με τους οποίους συνεργάζεται το Reporter.gr (που και πολύ έμπειροι είναι και – κατά δύναμην - αντικειμενικοί και ποικίλων πολιτικών αποχρώσεων) - εκτιμούν οτι η συζήτηση έγινε για να «μαντρώσει» ο κ. Τσίπρας την δική του κοινοβουλευτική ομάδα που σπαράζεται από διαφωνίες, για να επαναπροσδιορίσει τον εχθρό (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και για να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους του που ανησυχούν, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές «κόκκινες γραμμές» του ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες εν πολλοίς έχει ήδη εγκαταλείψει.

Από την άλλη μεριά ο κ. Σαμαράς, αντί να συμβάλει στη συζήτηση στηρίζοντας την προσπάθεια του Πρωθυπουργού να εγκαταλείψει τις ιδεοληπτικές αγκυλώσεις ορισμένων από αυτές τις κόκκινες γραμμές και να πείσει το κόμμα του να τον στηρίξει, τον κατηγόρησε για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Παράδοξο μεν, αναμενόμενο δε από τον κ. Σαμαρά ο οποίος είναι εξίσου λαικιστής με τον κ. Τσίπρα.

Όσον αφορά την ουσία της συζήτησης, αυτή δεν την ακούσαμε. Δεν ακούσαμε τίποτα για την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας, δηλαδή των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, δεν ακούσαμε τίποτα για το πώς θα έρθουν επενδύσεις στην χώρα, δεν ακούσαμε τίποτα για το πώς θα αποκατασταθεί η ρευστότητα που οδηγεί σε φτώχεια και σε ανεργία ολοένα και περισσότερους Έλληνες.

Η χθεσινή εικόνα του Κοινοβουλίου, προσέθεσε μια ακόμη σκιά στην οποιαδήποτε προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας. Και απεκάλυψε οτι το σύνολο του πολιτικού κόσμου βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από τα προβλήματα των Ελλήνων, παρά πολύ μακριά από την σύγχρονη πολιτική λογική που θέτει σαν προτεραιότητα το καλό της χώρας και όχι το κομματικό μικροπολιτικό συμφέρον και πάρα πολύ μακριά από τις νέες γενιές των Ελλήνων, που μεγαλώνοντας μέσα στην ανεργία, χωρίς προοπτική εργασίας, χωρίς προοπτική εισοδήματος, υπερχρεωμένοι και απογοητευμένοι, βλέποντας αυτούς τους πολιτικούς αηδιάζει και απομακρύνεται και από την πολιτική και ενδεχομένως και από την Δημοκρατία.

Ότι και να γίνει λοιπόν σε αυτή την αυτοκτονική διαπραγμάτευση – της οποίας το οποιοδήποτε όφελος ακόμη και στην πιό αισιόδοξη έκβαση της θα είναι μηδαμινό μπροστά στη ζημιά που έχει ήδη προκαλέσει στην ελληνική οικονομία -  τελικά πολύ μικρή σημασία θα έχει, αν οι πολιτικοί μας συνεχίσουν να διαχειρίζονται την εξουσία τους με αυτόν τον γελοίο, ναρκισσιστικό, αδιάφορο για τους πολίτες και καταστροφικό για τη χώρα τρόπο. Και δυστυχώς δεν υπάρχει καμμία ένδειξη οτι θα αλλάξουν.

Υ.Γ. Το ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος για μια ακόμη φορά κέρδισε τις εντυπώσεις με τον μεστό και δομημένο λόγο του, είναι φώς φανάρι. Ήταν μια εύκολη νίκη βέβαια γιατί έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Και μη με πείτε Πασόκο όπως συνηθίζετε ορισμένοι, ο άνθρωπος ξεχώρισε καθαρά - χωρίς αυτό να σημαίνει οτι απαλλάσσεται των ευθυνών του για την κατάσταση της χώρας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr