Τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει οτι από την 1η Μαρτίου η Ελλάδα θα είναι εκτός προγράμματος και αυτό που θα έχει τότε σημασία, είναι αν θα διαθέτει την απαιτούμενη ρευστότητα για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της. Και κυρίως αν θα διαθέτει την απαραίτητη ρευστότητα για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα.

Υπάρχουν δυο σενάρια σε αυτή την περίπτωση: να μας βοηθήσει ο Ντράγκι και να μη μας βοηθήσει ο Ντράγκι.

Ο κεντρικός τραπεζίτης είναι ο άνθρωπος κλειδί στην περίπτωση που δεν βρεθεί συμφωνία στο Eurogroup. Και αυτό διότι ο ίδιος δεν θα θέλει σε καμία περίπτωση να του σκάσει στα χέρια το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Επίσης δεν θα θέλει σε καμία περίπτωση να κηρύξει την Ελλάδα σε πτώχευση επειδή λήγουν τα (λίγα) ομόλογα που έχει στη διάθεση της η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα. Προτιμά να το κάνει κάποιος άλλος πιστωτής πάντως όχι ο ίδιος.

Συνεπώς, αυτό που κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει ο Ντράγκι είναι οτι θα εγκρίνει τις ανά δεκαπενθήμερο χρηματοδοτήσεις των ελληνικών τραπεζών από τον ELA και θα βρεί ένα τρόπο να μη σκάσουν τα ομόλογα μας. Αν έτσι αποφασίσει ο κεντρικός τραπεζίτης, τότε η Ελλάδα θα έχει λίγο χρόνο ακόμη και χωρίς το "πρόγραμμα- γέφυρα" να φτιάξει ένα νέο πρόγραμμα σε συνεργασία με τους ευρωπαίους τεχνοκράτες και πολιτικούς, που θα στέκει στο πλαίσιο των ευρωπαικών μηχανισμών

Όλα αυτά βεβαίως είναι τα καλά σενάρια. Διότι υπάρχει και το κακό σενάριο, ο Ντράγκι να αποφασίσει αλλιώς απ' ότι περιέγραψα και να μας τραβήξει το χαλί - πράγμα που όμως το θεωρώ απίθανο διότι θα θέσει σε πολύ μεγάλο κίνδυνο και την Ευρώπη (εκτός της Ελλάδας που θα ξεμείνει από μετρητά).

Η μη εξεύρεση λύσης ούτε στη Σύνοδο Κορυφής, ούτε στο επόμενο Eurogroup της Δευτέρας, δεν πρέπει καθόλου να αποκλείεται. Και πάλι δεν θα είναι το τέλος της χώρας, θα είναι απλώς μια παράταση της αγωνίας για το τι θα γίνει στους επόμενους μήνες, έως ότου βρεθεί πράγματι μια λύση.

Το κακό με όλα αυτά είναι οτι όσο εμείς παζαρεύουμε, η οικονομία βρίσκεται στην κατάψυξη, κανείς δεν πληρώνει τίποτα, οι συναλλαγές έχουν περιορισθεί σχεδόν στο μηδέν και ενδεχομένως αν υπάρξει μεγάλη αγωνία για το τι θα συμβεί, να έχουμε ξανά εκροές καταθέσεων και προβλήματα ρευστότητας τα οποία ενδέχεται να αναγκάσουν τις τράπεζες να λάβουν μέτρα περιορισμού των αναλήψεων.

Καθώς λοιπόν καθυστερούν οι αποφάσεις και οι συμφωνίες, όλα τα προβλήματα της οικονομίας μεγθύνονται. Και τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου εξαντλούνται και οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα και φυσικά ούτε λόγος για επενδύσεις. Το κενό λοιπόν που θα έχουμε να καλύψουμε στο μέλλον, ακόμη και αν τελικώς βρεθεί μια λύση θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το κενό που είχαμε να καλύψουμε όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές. Και καθώς το κενό μεγαλώνει, θα μεγαλώνει και το κόστος που θα πληρώσει η κοινωνία για την κάλυψη του. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr