Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να γίνουν δυο πράγματα:
Πρώτον οι Ευρωπαίοι να δεχτούν να δώσουν χρόνο στην Ελλάδα μέχρι τις αρχές καλοκαιριού όπως ζητάει η κυβέρνηση.
Δεύτερον η κυβέρνηση να παρουσιάσει σε αυτόν τον χρόνο ένα πρόγραμμα που να είναι βέβαιον οτι θα γίνει αποδεκτό από τους ευρωπαίους. Να είναι δηλαδή ένα πρόγραμμα πάνω στο οποίο θα μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση και να μην είναι ένα πρόγραμμα που θα οδηγήσει σε τρείς μήνες ξανά σε αδιέξοδο.
Και τα δυο σήμερα μοιάζουν απίθανα, αλλά και τα δυο είναι πιθανά. Και το λέω αυτό διότι το πρόβλημα σήμερα εντοπίζεται στο Eurogroup της Τετάρτης όπου η Ελλάδα θα ζητήσει χρόνο και οι Ευρωπαίοι αναμένεται να της αρνηθούν σύμφωνα με όσα λένε μέχρι σήμερα. Δεν είμαι όμως απολύτως σίγουρος οτι αυτό θα συμβεί, δηλαδή οτι οι Ευρωπαίοι θα αρνηθούν να δώσουν χρόνο.
Πρώτον, διότι όταν κάποιος σου ζητάει χρόνο συνήθως του δίνεις. Χρήμα δεν ζητάμε ακριβώς, ζητάμε απλώς μια κάλυψη των πληρωμών που οφείλουμε να κάνουμε σε αυτό το διάστημα για να μην υπάρξει πιστωτικό γεγονός από τα ομόλογα που λήγουν. Η κάλυψη μπορεί εύκολα να παρασχεθεί από τους ευρωπαικούς μηχανισμούς. Συνεπώς, θεωρώ οτι η Ευρώπη μπορεί εύκολα να συμβιβαστεί με αυτή την απαίτηση και δεν αποκλείω την περίπτωση να το κάνει.
Δεύτερον, διότι αν δεν το κάνει κινδυνεύει και η Ευρώπη από την πρόκληση μιας έκρυθμης κατάστασης στην Ελλάδα αλλά και από τις αντιδράσεις των αγορών. Αν η Ελλάδα πτωχεύσει, το σήμα που θα πάρουν οι αγορές θα είναι οτι μπορεί να πτωχεύσουν και άλλες ευρωπαικές χώρες. Και εφόσον απλώς ζητάμε χρονο, δεν αξίζει τον κόπο να συμβούν όλα αυτά.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, εφόσον της παρασχεθεί χρόνος, θα είναι υποχρεωμένη να κάτσει σε πολλά -και όχι μόνο σε ένα - τραπέζια με τους Ευρωπαίους και να σχεδιάσει την κοινή πλέον συμφωνία η οποία θα επιτρέπει και την αποπληρωμή των χρών και των τόκων τους, αλλά θα προσφέρει και στην ελληνική κυβέρνηση τη δυνατότητα πρώτον να ανακουφίσει τα αδύναμα οικονομικά στρώμματα και δεύτερον να πετύχει την έξοδο από την ύφεση και την προοπτική της ανάπτυξης. Σε αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση έχοντας πετύχει μια πρώτη "νίκη" από το κέρδισμα του χρόνου, μπορεί να προσεγγίσει τις ευρωπαικές θέσεις με άλλη λογική πιο κοντά στη δική τους.
Αν ξεπεράσουμε αυτόν τον σκόπελο του μεθαυριανού Eurogroup και στη συνέχεια συνεργαστούμε πραγματικά και ειλικρινά με τους ευρωπαίους για να φτιάξουμε ένα νέο πρόγραμμα στη θέση του μνημονίου, τότε τα πράγματα μπορεί να βελτιωθούν άρδην.
Όσο και αν η πραγματικότητα κραυγάζει για το αντίθετο, θεωρώ οτι τελικά η εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης είναι εφικτή.
Αν από την άλλη πλευρά οι Ευρωπαίοι προτιμήσουν να μην δώσουν χρόνο στην Ελλάδα και να την αφήσουν να πτωχεύσει μη μπορώντας να πληρώσει τα ομόλογα που λήγουν τους επόμενους μήνες, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Η λογική οτι μετά από ένα τρίμηνο, ελλείψει ρευστότητας και φτώχιας θα επανέλθουμε παρακαλώντας και θα υπογράφουμε ότι χαρτιά μας φέρουν μπροστά μας, δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Και αυτό διότι στο ενδιάμεσο θα έχουν συμβεί τόσο σκληρά πράγματα στη χώρα που η πολιτική αστάθεια θα είναι στο ζενίθ, η κοινωνική συνοχή θα είναι εντελώς διαλυμένη και η Ελλάδα θα ζεί συνθήκες εμφυλίου. Υπάρχει δε και το ενδεχόμενο να υπάρξουν και εξωτερικές προκλήσεις από την Τουρκία για παράδειγμα, οι οποίες αμέσως θα μεταφραστούν εδώ σε "δάκτυλο" της Ευρώπης και θα οδηγήσουν περαιτέρω επιδείνωση τη σχέση μας με τους Ευρωπαίους.
Θα μου πείτε, γιατί να υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι την Τετάρτη και να μην υποχωρήσουμε εμείς; Διότι απλούστατα η κυβέρνηση δεν έχει εντολή από τους πολίτες να υπογράψει την παράταση του Μνημονίου. Και αν το κάνει, μπορούμε πολύ σύντομα να οδηγηθούμε στην ίδια έκρυθμη κατάσταση από άλλη οδό.
Αν θέλουμε να δούμε κάποια - οποιαδήποτε- αισιόδοξη προοπτική σήμερα, αυτή ξεκινάει με την παράταση από τους Ευρωπαίους και την συμφωνία μας σε ένα κοινώς αποδεκτό σχέδιο μετά.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr