Η «Αριστερά» στην Ελλάδα είναι ένα περίεργο μόρφωμα, δεν είναι Κουμουνιστές, δεν είναι Σοσιαλιστές, δεν είναι Αναρχικοί, είναι μια θολή ιδεολογία που συνδυάζει ευαισθησία, ρομαντισμό και ουτοπία με πρακτικές λύσεις, είναι μέσα και έξω από την Ευρώπη, μέσα και έξω από τις αγορές, μέσα και έξω από τον καθωσπρεπισμό και στα αλώνια και στα σαλόνια, μέσα στα καλά αμερικανικά και βρετανικά Πανεπιστήμια και έξω από το σύστημα, μέσα στις διακοπές στη Μύκονο και στο Γκστάαντ αλλά και στο ελεύθερο κάμπινγκ στη Γαύδο. Προσπαθεί να συνδυάσει το politically correct με το ριζοσπαστισμό και δημιουργεί ένα απόλυτο μπέρδεμα, έναν αχταρμά που μπορεί αν κινείται στα όρια του περιθωρίου και ταυτόχρονα να απολαμβάνει τη στήριξη των μεγαλύτερων επιχειρηματικών ομίλων και των πλουσιότερων ελληνικών οικογενειών, όπως συμβαίνει σήμερα.

Από τη στιγμή που ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει χωρίς δικαιολογία ή άλλοθι την διοίκηση της χώρας, (εφόσον έχει αυτοδυναμία) θα κληθεί να επιλύσει τα επί δεκαετίες άλυτα προβλήματα που σε πολύ μεγάλο βαθμό η Αριστερά δημιούργησε. Όχι επειδή κυβέρνησε, αντίθετα επειδή δεν κυβέρνησε και επειδή είχε την άνεση της υπεράνω όλων ανεύθυνης αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αυτοχαρακτηριζόταν σοσιαλιστικό, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοχαρακτηρίζεται Ριζοσπαστική Αριστερά. Βεβαίως αρκετοί αριστεροί παραμένουν εκτός ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλουν καθόλου να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση, ίσως επειδή γνωρίζουν ότι η συμμετοχή τους θα σήμαινε και το τέλος της αριστερής ουτοπίας, το τέλος της ανευθυνότητας, το τέλος της χωρίς κόστος κριτικής έναντι όλων. Και είναι πολλά τα αριστερά κόμματα που παραμένουν εκτός μιας πιθανής κυβέρνησης και εκτός Βουλής. Εκεί θέλουν να μείνουν, να μην αναλάβουν ποτέ τη διοίκηση για να διατηρήσουν την απόλυτη ελευθερία έκφρασης και κριτικής.

Όταν όμως αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να λέει και να κάνει ότι θέλει, όπως μπορεί σήμερα. Δεν θα μπορεί να υλοποιήσει την ουτοπία που υπόσχεται –και δεν αναφέρομαι μόνο στο ζήτημα του χρέους και της οικονομίας αλλά σε όλες τις επιμέρους πολιτικές – δεν θα μπορεί να κρίνει τους κυβερνώντες διότι θα κυβερνά.

Δεν θα μπορεί να λέει «όχι σε όλα» δεν θα μπορεί να είναι «αντί-», δεν θα μπορεί να ζητάει μεγαλύτερες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις (θα πρέπει να τις δώσει), δεν θα μπορεί να χαίρεται με ένα Πανεπιστήμιο «που καίγεται» (θα πρέπει να το σβήσει) δεν θα μπορεί να φωνάζει «Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» (θα είναι τα δικά του ΜΑΤ ή όπως αλλιώς θα τα ονομάσει), δεν θα μπορεί να σκίζει τα μνημόνια (θα έχει υπογράψει δικές του συμφωνίες), δεν θα μπορεί να προσφέρει απεριόριστα φάρμακα και εξετάσεις σε υγιείς για να κονομάνε οι εταιρίες και οι μεγαλογιατροί ή συντάξεις σε τυφλούς που βλέπουν (θα πρέπει να βρει τα λεφτά για να τα πληρώνει), ούτε επιδόματα προσέλευσης στην υπηρεσία στους δημοσίους υπαλλήλους που καταδέχονται να πάνε στο γραφείο τους.

Δεν θα μπορεί με λίγα λόγια να κάνει τίποτα από αυτά που έλεγε πριν γίνει κυβέρνηση και θα έχει απέναντι του κάποιους άλλους αριστερούς, που θα ονομάζονται ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ-ΚΚΕ και ΚΚΕ(μ-λ), Τροτσκιστές ή γενικότερα «ρεύμα», να του κουνάνε το δάχτυλο, να του καίνε το Πανεπιστήμιο, να διεκδικούν τα πάντα, να είναι «αντί» και «όχι σε όλα».

Και τότε θα καταλάβει και ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες ότι αυτό που ονειρευόντουσαν επί δεκαετίες δηλαδή μια ουτοπική, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ευθύνες, χωρίς υποχρεώσεις ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει.

Η ανευθυνότητα της Αριστεράς στην Ελλάδα υπήρχε επειδή ποτέ η Αριστερά δεν κυβέρνησε. Όταν κυβερνήσει, τότε θα πάψει να είναι Αριστερά, με την θολή έννοια που υπάρχει σήμερα. Θα υπάρχουν βέβαια οι άλλοι αριστεροί που δεν θα συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, οι πραγματικοί Κουμουνιστές και όχι γενικά και αόριστα «αριστεροί» αλλά θα είναι λίγοι και ακραίοι για τα γούστα του μέσου πολίτη.

Με τη δημιουργία για πρώτη φορά μιας αμιγώς αριστερής και ισχυρής κυβέρνησης, η Αριστερά στην  Ελλάδα θα ξεπεράσει τις «παιδικές ασθένειες» (οι παιδικές ασθένειες της Αριστεράς είναι προσφιλής έκφραση στον χώρο για να δικαιολογεί την ουτοπική προσέγγιση) και η Ελλάδα θα ξεπεράσει την ψευδαίσθηση της ουτοπίας.

Ίσως μετά την διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρουν οι Έλληνες να διαμορφώσουν μια πιο ευρέως αποδεκτή, πιο ρεαλιστική, πιο σύγχρονη αντίληψη για το τι θέλουν και αν αυτό μπορεί να γίνει.

Το ακόμη καλύτερο δε, αν βγει ισχυρός και αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ, να είναι ότι μαζί με την Αριστερά όπως την ξέραμε, θα τελειώσει και η Δεξιά όπως την ξέραμε, η λαική, φαύλη, διεφθαρμένη Δεξιά των «δικών μας παιδιών» και ταυτόχρονα θα ανοίξει ο δρόμος για μια βαθειά πολιτική αλλαγή που θα εξαφανίσει τη γενιά του Πολυτεχνείου και τη νοοτροπία της από τη Βουλή και από το πολιτικό γίγνεσθαι, ώστε να έρθουν οι νεώτερες γενιές με άλλη νοοτροπία και με άλλες παραστάσεις για να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr