Καταρχήν δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία οτι προχωράμε λάθος και αυτό δεν αφορά μό νο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και το σύνολο της αντιπολίτευσης. Και αυτό είναι προφανές από το πολύ υψηλό ποσοστό των αρνητικών απαντήσεων. Η λάθος κατεύθυνση κατά τη γνώμη μου ορίζεται αφενός από την πολιτική που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα και η οποία στηρίχθηκε στην υπερφορολόγηση των έντιμων φορολογούμενων και στην άφεση των φοροφυγάδων να αλωνίζουν, και αφετέρου στην ακραία προσέγγιση της αντιπολίτευσης όλων των αντιμνημονιακών κομμάτων απέναντι στο ζήτημα της σχέσης μας με την ΕΕ και της οικονομίας.

Η μεν κυβέρνηση δεν κατάφερε να περιορίσει τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά του δημοσίου και του πολιτικού κόσμου και τη φοροδιαφυγή, αλλά επέβαλε δυσβάστακτους και άδικους φόρους στους έντιμους φορολογούμενους, εξαθλίωσε τους συνταξιούχους και οδήγησε στο κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων δημιουργώντας στρατιές ανέργων, κυρίως νέων.

Η αντιπολίτευση επαναλαμβάνει τις υποσχέσεις Γ. Παπανδρέου ενώ γνωρίζει πολύ καλά οτι λεφτά δεν υπάρχουν και υπόσχεται να τα βρεί μη πληρώνοντας τα χρέη μας στη διεθνή κοινότητα. Όπως είναι προφανές κάτι τέτοιο αποκλείεται να συμβεί ακόμη και αν το επιχειρήσει η αντιπολίτευση αν γίνει κυβέρνηση. Όμως αυτή η λαικιστική υπόσχεση ακούγεται και στο εξωτερικό και δημιουργεί ένα ιδιαιτέρως αρνητικό κλίμα για την Ελλάδα και για τον κάθε Έλληνα προσωπικά. Φανταστείτε μόνο, ποιά θα είναι η στάση των πολιτών των άλλων χωρών απέναντι στους Έλληνες φοιτητές, στους εργαζόμενους στο εξωτερικό και στους Έλληνες τουρίστες, όσο η "επαναστατική" ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ μεταδίδεται στο εξωτερικό ή ακόμη χειρότερα, αν γίνει κυβέρνηση και τολμήσει να ανακοινώσει επισήμως τις προθέσεις του για μη πληρωμή του χρέους στις ξένες κυβερνήσεις. 

Η Ελλάδα έχει ήδη απομονωθεί από τη διεθνή κοινότητα. Και το έχει πάθει αυτό εξαιτίας της επιπόλαιης ρητορικής όλων των κομμάτων (μην ξεχνάμε τι έλεγε ο Σαμαράς πρίν γίνει κυβέρνηση, υποσχόταν αυτά που υπόσχεται σήμερα και ο Τσίπρας) αλλά κυρίως της σημερινής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν το ισχυρότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το οποίο προηγείται στις δημοσκοπήσεις όλων των άλλων, επιμένει οτι θα καταργήσει όλες τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις με τις κυβερνήσεις άλλων χωρών, οτι θα εγκαταλείψει την ευρωπαική πολιτική και θα ακολουθήσει μια πολιτική παροχών με τα λεφτά των ξένων και ότι δεν θα πληρώσει το χρέος της χώρας,  είναι λογικό και οι ξένες κυβερνήσεις και οι ξένοι επενδυτές και οι πολίτες των άλλων χωρών (που ζούν σε συνθήκες λιτότητας αλλά μας έχουν δανείσει 300 δισ ευρώ) να είναι από επιφυλακτικοί μέχρι και εχθρικοί. 

Το ζήτημα λοιπόν του αν πάμε στη σωστή κατεύθυνση ή όχι, σχετίζεται με όλα αυτά και η άποψη του 80% των Ελλήνων οτι πάμε στη λάθος κατεύθυνση δείχνει την απογοήτευση του από τον πολιτικό κόσμο. 

Από την άλλη μεριά βεβαίως, οι ίδιοι που δηλώνουν πως πάμε στη λάθος κατεύθυνση, το 80% των Ελλήνων ψηφίζει αυτά τα κόμματα που τον οδηγούν στη λάθος κατεύθυνση. Δεν έχει άλλες επιλογές, θα μου πείτε. Ναι, δεν έχει, ή μάλλον έχει κάποιες αδοκίμαστες ή ακραίες επιλογές τις οποίες δεν θέλει προφανώς να δοκιμάσει. Όμως ο συνδυασμός της απογοήτευσης με την θετική ψήφο στις εκλογές, δείχνει οτι οι πολίτες δεν γνωρίζουν τελικά ποιά είναι η σωστή κατεύθυνση. Και είναι δύσκολο να την γνωρίζουν αφού τα πολιτικά κόμματα που ηγούνται της χώρας αποκρύπτουν επιμελώς και την αλήθεια αλλά και την ύπαρξη άλλων επιλογών πολιτικής. 

Για να προσδιορισθεί η σωστή κατεύθυνση, θα πρέπει να υπάρχει μια διακομματική συνεννόηση σχετικά με το ποιοί είναι οι επιθυμητοί εθνικοί στόχοι και ποιές οι μέθοδοι επίτευξης τους. Αν δηλαδή τα πολιτικά κόμματα συμφωνούσαν οτι πρέπει να μείνουμε στο Ευρώ (ή οτι δεν πρέπει), ότι πρέπει να επικρατήσει επιτέλους σε αυτή τη χώρα αξιοκρατία και ισοτιμία όλων των πολιτών, οτι πρέπει να διωχθούν από το δημόσιο οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι, οτι πρέπει να είναι ανεξάρτητες οι ανεξάρτητες αρχές και η δικαιοσύνη, οτι πρέπει να καταργηθούν τα προνόμια των ισχυρών συντεχνιών και οτι η λύση για την βελτίωση της οικονομίας είναι να παταχθεί η φοροδιαφυγή ώστε να είναι εφικτή αφενός η αποπληρωμή του χρέους και αφετέρου η μείωση των άδικων φόρων, τότε οι πολίτες θα ήξεραν ποιά είναι η σωστή κατεύθυνση. 

Αν συμφωνούσαν τα κόμματα σε όλα αυτά και ενδεχομένως και σε άλλα πολλά, τότε δεν θα είχε και τόσο μεγάλη σημασία ποιό κόμμα θα ήταν στην κυβέρνηση. Σε αυτό το φανταστικό σενάριο όμως δεν θα μιλούσαμε πια για την Ελλάδα, αλλά για μια άλλη χώρα. 

Υπό τις σημερινές συνθήκες, η μόνη λογική απάντηση είναι οτι όχι, δεν ξέρουμε ποιά είναι η σωστή κατεύθυνση, αλλά σίγουρα δεν πάμε προς τα εκεί.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr