Τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με την επίθεση στο αεροπλάνο από πυραύλους εδάφους - αέρος. Το ίδιο δηλώνουν και οι ρωσόφιλοι Ουκρανοί αυτονομιστές, ενώ όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και η κυβέρνηση των ΗΠΑ δηλώνουν ότι είναι σοκαρισμένες και ότι θα ερευνήσουν την υπόθεση. Το ίδιο είχαν δηλώσει και όταν χάθηκε το άλλο αεροπλάνο των Μαλαισιανών Αερογραμμών και παρόλο που έψαχναν για αυτό όλες οι υπερδυνάμεις του κόσμου και όλοι οι δορυφόροι τους, άκρη δεν βγάλανε. Μήπως λοιπόν οι κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή ενώ διαθέτουν όλα τα μέσα και την τεχνολογία, αλλά και την νομιμοποίηση, τελικά δεν ελέγχουν το "παιχνίδι"; Διότι το αεροπλάνο αυτό χθές, κάποιος το έριξε. Αν λοιπόν αυτός ο κάποιος δεν ομολογήσει, δεν θα τον βρούμε ποτέ; 

Η υπόθεση αρχίζει να θυμίζει έργα James Bond που κάποιος κακός διαθέτει το χρήμα και τα όπλα για να καταστρέψει τον κόσμο, οι κυβερνήσεις συνεργάζονται αλλά δεν βγάζουν άκρη και στέλνουν έναν Αγγλάρα πράκτορα που αφού πιεί πέντε εξι Dry Martini, διαλύσει μερικά αυτοκίνητα και κοιμηθεί με την ωραία, σκοτώνει τον κακό και σώζει τον κόσμο, πρίν ξανακοιμηθεί με την ωραία. Η αλήθεια είναι ότι και στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις συνεργάζονται αλλά δεν βγάζουν άκρη, το Dry Martini και η ωραία υπάρχουν, ο κακός από ότι φαίνεται υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει ο James Bond. Ο οποίος είναι το κλειδί για τη σωτηρία του κόσμου. Αν είμασταν λοιπόν σε έργο, η ανθρωπότητα θα την είχε πατήσει ήδη. 

Και δυστυχώς ίσως να την έχει πατήσει ήδη, αν κρίνουμε και απο άλλες υποθέσεις που οι κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τα διάφορα παιχνίδια.

Στην οικονομία ας πούμε, για να έρθουμε σε ένα πιο γνώριμο στο Reporter τομέα, κάποιες κυβερνήσεις ελέγχουν το παιχνίδι για λογαριασμό όλων. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Γερμανίας πρωτίστως και δευτερευόντως της Κίνας αποφασίζουν για λογαριααμό όλων των υπολοίπων. Και δεν αναφέρομαι στην ελληνική περίπτωση που στο κάτω κάτω είμαστε μια πτωχευμένη χώρα που ζητάει δανεικά για να επιβιώσει και δεν μπορεί να κουμαντάρει τα του οίκου της - διότι σε αυτή την περίπτωση είναι λογικό (όχι ηθικό, ούτε θεμιτό) να έχουμε χάσει την εθνική μας ανεξαρτησία και να μας υπαγορεύουν οι άλλοι τι θα κάνουμε, αλλά και όλες οι άλλες χώρες της Ευρώπης βρίσκονται υπό τις εντολές και τις αποφάσεις μιας Ευρωπαικής νομενκλατούρας που κυριαρχείται απολύτως από τη Γερμανία. Ο δε υπόλοιπος κόσμος ακολουθεί τα τύμπανα που χτυπάει η Αμερική και η Ευρώπη, οι οποίες ελέγχουν το ΔΝΤ και όλους τους διεθνείς οργανισμούς. 

Ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες όμως, το ερώτημα είναι αν ελέγχουν τα επίσημα κράτη, δηλαδή οι δημοκρατίες της Γερμανίας και των ΗΠΑ το παγκόσμιο παιχνίδι ή μήπως και αυτές είναι υπό των έλεγχο κάποιων άλλων οργανισμών, των "αγορών" φερ' ειπείν που καθορίζουν με τις επιθέσεις τους στα χρηματιστήρια και στις αγορές κεφαλαίου και χρήματος την πολιτική που θα ακολουθήσουν οι κυβερνήσεις; 

Προχθές ζήσαμε μια πρώτη προσπάθεια απεξάρτησης από τις αποφάσεις αυτές, αυτή των χωρών Brics δηλαδή ορισμένων ταχύτατα αναπτυσσόμενων χωρών, (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) οι οποίες αποφάσισαν να φτιάξουν ένα μικρό δικό τους ΔΝΤ και μια μικρή δική τους αναπτυξιακή τράπεζα, δηλώνοντας έτσι τη δυσαρέσκεια τους για τις αποφάσεις των "μεγάλων" δηλαδή των ΗΠΑ και της Ευρώπης, δηλαδή των ΗΠΑ και της Γερμανίας.

Οι δυο αυτές υπερδυνάμεις λοιπόν, υποτίθεται ότι ελέγχουν το παγκόσμιο παιχνίδι ώς ηγέτιδες δυνάμεις και ότι το χειρίζονται με έναν τρόπο που οι υπόλοιπες χώρες το ανέχονται και δέχονται την ηγεσία τους. Προφανώς οι brics δεν θεωρούν ότι αυτό συμβαίνει, θεωρούν ότι το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα χειρίζονται το παιχνίδι υπέρ των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Εμείς που είμαστε μέσα στην Ευρώπη θεωρούμε ότι η Ευρώπη χειρίζεται το παιχνίδι υπέρ της Γερμανίας και αυτό θεωρούν μάλλον και πολλοί άλλοι, αν όχι όλοι οι Ευρωπαίοι. 

Ίσως η Μέρκελ ή ο Ομπάμα, ώς δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες, θα ήθελαν, πιστεύω, μεγαλύτερη ανεξαρτησία κινήσεων από αυτή που τους επιτρέπουν οι "αγορές", πιο δημοκρατική κατανομή του πλούτου, μεγαλύτερη ευημερία και ασφάλεια για όλους, αλλά δεν την έχουν και δεν είναι ορατή η πιθανότητα να την αποκτήσουν. Και έτσι και αυτοί ακολουθούν τον ρυθμό που τους παίζουν οι αγορές, η επιρροή των οποίων δεν είναι καθόλου φανερό που τελειώνει. 

Με όσα συμβαίνουν λοιπόν, τόσο στο μέτωπο της οικονομίας, όσο και στο μέτωπο της παγκόσμιας ασφάλειας και ειρήνης, είναι πολύ εύκολο κάποιος, αν όχι να πιστέψει σε θεωρίες συνωμοσίας που λένε ότι κάποιοι αόρατοι εγκέφαλοι κινούν τα νήματα, πάντως σίγουρα να αμφισβητήσει τις δυνατότητες των κρατών και των εκλεγμένων δημοκρατικών κυβερνήσεων να ελέγξουν την κατάσταση. 

Η μπάλα έχει χαθεί από τα χέρια των λαών και των ηγετών τους και δεν ξέρουμε αν έχει χαθεί σε μια προσωρινή ομίχλη ή αν την κρατάει κάποιος άλλος αυτή τη στιγμή.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr