Ο δεύτερος στόχος είναι η ανάπτυξη της οικονομίας η οποία μπορεί να επιτευχθεί κυρίως μέσω της μείωσης της γραφειοκρατίας, της απλούστευσης των επενδυτικών διαδικασιών και της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Για τον πρώτο στόχο αρμόδιος είναι ο Γκίκας Χαρδούβελης ο οποίος από όσα έχει δηλώσει, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και κινείται στη σωστή κατεύθυνση, ή τουλάχιστον θέλει να κινηθεί στη σωστή κατεύθυνση. Εμποδίζεται βεβαίως από τους συναδέλφους του υπουργούς και βουλευτές, από την γενικότερη διαφωνία του συνόλου του πολιτικού κόσμου προς τις μεταρρυθμίσεις και από την ασφυκτική πίεση που ακσεί η «διαπλοκή» στην κυβέρνηση για να συνεχίσει ανεμπόδιστη να απορροφά το δημόσιο χρήμα. Το να τα ξεπεράσει αυτά ο κ. Χαρδούβελης θα είναι ένας άθλος, ίσως και ένα θαύμα, αλλά εν πάση περιπτώσει θα προσπαθήσει και μάλλον μπορεί να διατηρήσει κάποια μικρά πλεονάσματα.

Για τον δεύτερο στόχο υπεύθυνος είναι ο υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Δένδιας. Ο κ. Δένδιας έδειξε θάρρος και αποτελεσματικότητα στο υπουργείο Ασφάλειας του πολίτη, το οποίο ενέπιπτε λίγο πολύ στο γνωστικό του αντικείμενο ώς νομικού . Στο Ανάπτυξης τα πράγματα θα είναι αν όχι πιο δύσκολα, πάντως πιο περίπλοκα διότι εμπλέκονται πάρα πολλοί παράγοντες. Το βασικό χαρακτηριστικό της οικονομικής ανάπτυξης είναι ότι οι τρόποι για να την πετύχεις είναι λίγο ασαφείς. Ο εκάστοτε υπουργός επηρεάζεται αναγκαστικά από ένα πλήθος συμβούλων και «ειδικών» οι οποίοι άλλους στόχους έχουν από την οικονομική ανάπτυξη. Έχουν στόχους προσωπικούς που συνοψίζονται στο να βγάλουν λεφτά οι ίδιοι φτιάχνοντας ένα νομικό πλαίσιο και ένα πλαίσιο διαδικασιών που θα τους εξασφαλίζει «δώρα» από επιχειρηματίες και λαδώματα για τη γραφειοκρατία του υπουργείου ώστε να εγκριθούν κονδύλια επιδοτήσεων. Δεν υπάρχει δηλαδή καμμία μέθοδος που θα συμβάλει στην αναπτυξιακή διαδικασία, υπάρχουν μόνο «κόλπα» και για αυτό το υπουργείο Ανάπτυξης ποτέ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, ούτε μέσα στην κρίση ούτε προ αυτής.

Για να πετύχει ο κ. Δενδιας το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να παρακάμψει όλους αυτούς τους παρατρεχάμενους, να θέσει κάποιους σαφείς στόχους και να ορίσει μια νέα διαδικασία για την επίτευξη τους. Για να το κάνει αυτό πρέπει να ακούσει – ο ίδιος προσωπικά- την αγορά. Τους επιχειρηματίες, τους εξαγωγείς, τους συναδέλφους του δικηγόρους, τους τραπεζίτες και να δεί τι ζητάνε, πώς θεωρούν ότι θα απλουστευθούν οι διαδικασίες, πώς θα έρθουν επενδύσεις, πώς θα λυθούν τα προβλήματα. Πρέπει επίσης να κοιτάξει τι γίνεται εκτός Ελλάδας, πώς πετυχαίνουν ρυθμούς ανάπτυξης άλλες χώρες, όχι αναγκαστικά της Ευρωπαικής Ένωσης που έχουν δομημένες και ώριμες οικονομίες, αλλά μάλλον εκτός αυτής, χώρες όπως πχ το Ισραήλ ή κάποιες ασιατικές χώρες που αναπτύσσονται ραγδαία.

Αν τα κάνει όλα αυτά ο κ. Δένδιας έχουμε ελπίδα να πετύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης και κυρίως να στήσουμε κάποιες επενδύσεις που θα φέρνουν χρήμα στη χώρα μέσω των εξαγωγών.

Είναι πολύ πιθανόν, σχεδόν βέβαιον, ότι αν ο κ. Δένδιας ακούσει την αγορά αντί για τους συμβούλους του υπουργείου, θα διαπιστώσει ότι ένα μεγάλο πρόβλημα στις εξαγωγές μας, δεν είναι ούτε η μικρή παραγωγή, ούτε η κακή παραγωγή, ούτε το υψηλό κόστος παραγωγής. Κανένα από τα τρία δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι η τυποποίηση, το μάρκετινγκ και οι πωλήσεις στο εξωτερικό. Πρόβλημα είναι ότι ο κατακερματισμός  της παραγωγής ακολουθείται από μοναχικές προσπάθειες πώλησης στο εξωτερικό. Πρόβλημα είναι η αδυναμία της χώρας να προσφέρει μια «ετικέττα» ονομασίας προέλευσης για διάφορα προιόντα. Υπάρχουν πολλά προβλήματα τα οποία αναζητούν λύσεις στις εξαγωγές και αυτά καλό θα είναι να τα ακούσει από αυτούς που προσπαθούν να πουλήσουνς στις  ξένες αγορές και όχι από τους συμβούλους του που μέχρι τώρα δεν τα έχουν λύσει.

Το ίδιο και στις επενδύσεις. Η λογική των επιδοτήσεων είναι παρωχημένη με τις σημερινές διαδικασίες που ακολουθούνται. Ανέφερα ώς παράδειγμα το Ισραήλ διότι η δομή της χώρας συνδυάζει ένα μικρό πληθυσμό εντός των συνόρων και ένα μεγάλο πληθυσμό εκτός. Επίσης διαθέτει μια λογική που εμείς εδώ δεν έχουμε, θέτει δηλαδή στόχους και διαδικασίες επίτευξης τους που εμείς ούτε μπορούμε καν να τις φανταστούμε. Οι επιδοτήσεις εκεί, δίνονται σε οποιονδήποτε έχει μια καλή εφαρμόσιμη ιδέα που θα βγάλει λεφτά. Το αν η ιδέα είναι καλή, εφαρμόσιμη και θα βγάλει λεφτά, το κρίνει αρχικά μια επιτροπή που ονομάζεται Chief Scientist (επικεφαλής επιστήμων) και αποτελείται απο ειδικούς επιστήμονες. Μόλις υποβληθεί μια ιδέα από έναν ιδιώτη στην επιτροπή αυτή, αξιολογείται και εγκρίνεται ή απορρίπτεται. Αν εγκριθεί, η επιτροπή δίνει στον «εφευρέτη» ένα πιστοποιητικό έγκρισης με το οποίο ο εφευρέτης απευθύνεται στην αγορά για να μαζέψει τα απαιτούμενα κεφάλαια. Απευθύνεται δηλαδή σε ιδιώτες για να γίνουν μέτοχοι. Οι ιδιώτες γίνονται μέτοχοι επειδή γνωρίζουν πρώτον ότι η αξιολόγηση της επιτροπής είναι σοβαρή και μελετημένη και δέυτερον επειδή όσα λεφτά βάλουν οι ιδιώτες στην επένδυση άλλα τόσα θα βάαλει το κράτος μέσω της επιτροπής. Έτσι η επένδυση έχει αξιολογηθεί και από το κράτος και από την αγορά. Εφόσον λοιπόν μαζευτούν τα λεφτά των ιδιωτών και του κράτους, η επιτροπή στέλνει τον εφευρέτη σε μια βιομηχανική περιοχή και του παρέχει όλη την υποδομή για να ξεκινήσει την παραγωγή. Σε αυτή την περιοχή που ονομάζεται «εκκολαπτήριο» ο εφευρέτης μπορεί να παραμείνει μέχρι τρία χρόνια. Στο διάστημα αυτό του παρέχεται από την επιτροπή κάθε επιστημονική, τεχνική και οικονομική βοήθεια εφόσον την χρειάζεται και η πορεία υλοποίησης της επένδυσης του παρακολουθείται στενά ώστε να αποφεύγεται το «φάγωμα» των χρημάτων αλλά και να προχωράει η δουλειά. Μόλις περάσει η τριετία, η επιχείρηση πλέον φεύγει από την βιομηχανική ζώνη και μεταφέρεται σε δικές της εγκαταστάσεις και θα πρέπει να παράγει μερίσματα για τους ιδιώτες που επένδυσαν και για το κράτος το οποίο έχει αποκτήσει συμμετοχή και αποχωρεί από την επένδυση μόλιες αποπληρωθούν τα κεφάλαια που έβαλε.

Η μέθοδος αυτή που εγώ περιγράφω εδώ απλοικά, είναι πολύ μελετημένη και δοκιμασμένη και μέσω αυτής της διαδικασίας το Ισραήλ πέτυχε ένα τεχνολογικό και επενδυτικό θαύμα τις τελευταίες δεκαετίες.

Υπάρχουν παρά πολές άλλες λύσεις, επίσης δοκιμασμένες και αποτελεσματικές παντού, που θα συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αυτές θα πρέπει να αναζητήσει ο κ. Δένδιας αντί να ακούει τα ίδια και τα ίδια από τους συμβούλους που δεν έχουν ούτε φαντασία, αλλά κυρίως δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία ούτε για τις προθέσεις τους, ούτε για την αποτελεσματικότητα τους. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr