Σε συνδυασμό με την άρνηση της κυβέρνησης να μειώσει το μέγεθος του δημοσίου και κατά συνέπεια τις σπατάλες του, η κατάσταση οδηγείται εκ νέου σε δημοσιονομικό αδιέξοδο.

Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους Ευρωπαίους εταίρους και τις αγορές με αποτέλεσμα τα spreads των ελληνικών ομολόγων να ξανανεβαίνουν, το χρηματιστήριο να πέφτει, τις ξένες επενδύσεις να παγώνουν και την τρόικα να απειλεί.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση ο νέος υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να προσδιορίσει τους στόχους του – δεν το έχει κάνει ακόμη, τουλάχιστον δημοσίως – και κυρίως να φέρει αποτέλεσμα. Το πιο ενδιαφέρον στη  υπόθεση είναι ότι ο Χαρδούβελης φαίνεται από σποραδικές δηλώσεις του να αντιλαμβάνεται πως πρέπει να σχεδιάσει μια δική του (δική μας, ελληνική) οικονομική πολιτική και όχι να σέρνεται πίσω από τις απαιτήσεις της τρόικας. Μέχρι σήμερα, οικονομική πολιτική σχεδιασμένη από την ελληνική κυβέρνηση δεν υπήρχε. Υπήρχαν οι ποσοτικές απαιτήσεις της τρόικας για μείωση του ελλείμματος και η επιλογή της υπερφορολόγησης εκ μέρους της κυβέρνησης ώς μέσον επίτευξης αυτών των στόχων. Και αυτό διότι η κυβέρνηση (και η Βουλή) δεν άφηναν στον Στουρνάρα κανένα άλλο περιθώριο αφού αρνούντο να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις.

Ο Χαρδούβελης ξεκινάει με κάποια δώρα από τον Στουρνάρα, που είναι το πλεόνασμα και η ηλεκτρονική διασταύρωση από την εφορία όλων των οφειλών και δεν έχει το άγχος της ποσοτικής επίτευξης των στόχων. Θεωρητικά η δουλειά του είναι ευκολότερη από αυτή του προκατόχου του. Στην πράξη βέβαια και ο Χαρδούβελης έχει να αντιμετωπίσει την άρνηση των πολιτικών κομμάτων για τις μεταρρυθμίσεις που είναι αυτή τη στιγμή τα μόνα προαπαιτούμενα της τρόικας. Έχει και το πρόβλημα ότι οι πολιτικοί βιώνουν μια προεκλογική περίοδο, παρόλο που λένε ότι δεν θα πάμε σε εκλογές. Τι  μπορεί λοιπόν να κάνει ο υπουργός Οικονομικών;

Όπως ο ίδιος σωστά επισημαίνει πρέπει να πιάσει τη φοροδιαφυγή (και το λαθρεμπόριο καλό θα ήταν να το αντιμετωπίσει) για να διευρύνει τη φορολογική βάση και να καταφέρει μελλοντικά να μειώσει τους φόρους που πληρώνουν οι έντιμοι καλύπτοντας τη μείωση αυτή από τους φόρους που θα πάρει από τους φοροφυγάδες. Επί Στουρνάρα, οι φυλακές γέμισαν φοροφυγάδες, αλλά τα δημόσια ταμεία δεν γέμισαν από λεφτά  που προέρχονται από τη φοροδιαφυγή. Και οι φήμες λένε (φήμες εννοώ και τα μεγάλα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων όπως το Bloomberg) ότι ο Θεοχάρης έφυγε επειδή πήγε να συλλάβει 300 μεγάλους φοροφυγάδες. Όπως και να έχει το πράγμα, καλύτερα ο Χαρδούβελης να πιάσει τους 300 μεγάλους φοροφυγάδες και να γεμίσει τα δημόσια ταμεία με λεφτά, παρά να πιάσει χιλιάδες μικρούς φοροφυγάδες που δεν έκοβαν απόδειξη για τον καφέ και να γεμίσει μόνο τις φυλακές.

Η πράξη βέβαια θα δείξει, το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο, τα συμφέροντα και η διαπλοκή πολύ ισχυρά και ο Χαρδούβελης μάλλον είναι μόνος του σε αυτή την ιστορία. Και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι δηλαδή είναι μόνος του και δεν μπορεί να στηριχθεί στη μεταρρυθμισιτική διάθεση των συναδέλφων του, διότι αυτή δεν υπάρχει.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, αν καταφέρει ο Χαρδούβελης να συλλάβει κάποιους μεγάλους φοροφυγάδες και να σχεδιάσει μια πολιτική που θα αποκαθιστά τη ρευστότητα στην αγορά για να ξεκινήσει η χρηματοδότηση της οικονομίας και να μπούμε σε ρυθμούς ανάπτυξης, η εξέλιξη θα είναι ενδιαφέρουσα. Αν δεν τα καταφέρει θα «καεί» και ο ίδιος και όλοι εμείς οι υπόλοιοι.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr