Κάποιοι – δεν είμαι σε θέση να τους χαρακτηρίσω όλους μαζί, δηλαδή να τους δώσω έναν ενιαίο χαρακτηρισμό : ψηφοφόρους, πολιτευόμενους, πολιτικούς, αριστερούς, προοδευτικούς, Ο Χώρος, οι 58, η Ελιά – τέλος πάντων, κάποιοι, θεωρούν ότι πρέπει να φτιαχτεί ένα κόμμα που θα καλύπτει την Κεντροαριστερά. Έχω την εντύπωση όμως ότι η Κεντροαριστερά καλύπτεται πλήρως από ένα πλήθος κομμάτων. Το ΠΑΣΟΚ είναι κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ των Παπανδρεικών είναι Κεντροαριστερά, η ΔΗΜΑΡ είναι Κεντροαριστερά, το 90% του ΣΥΡΙΖΑ είναι Κεντροαριστερά, οι Σημιτικοί είναι Κεντροαριστερά και είμαι σίγουρος ότι και πολλά άλλα μικρότερα σχήματα και ομάδες που θα δούμε ίσως στις εκλογές, είναι όλα Κεντροαριστερά.

Αυτό που δεν έχουμε σήμερα, είναι μια Νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Έχουμε δηλαδή μια Λαική Δεξιά, τη ΝΔ, ένα κόμμα που δουλεύει ακόμη με φεουδάρχες πολιτικούς (το φέουδο της Μεσσηνίας, το φέουδο της Λακωνίας, το φέουδο της Μακεδονίας, το φέουδο της Θεσσαλίας, το φέουδο της Κρήτης κλπ).

Δεν υπάρχει Νεοφιλελεύθερη Δεξιά, οι εκπρόσωποι της οι Μητσοτάκηδες και ο Στέφανος Μάνος βρίσκονται οι μεν πρώτοι στο περιθώριο, ο δεύτερος στην αφάνεια. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι Λαική Δεξιά επίσης, η Χρυσή Αυγή είναι Ακροδεξιά, η Δράση δεν ξέρει ακόμη τι είναι διότι βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ Νεοφιλελευθερισμού, Σοσιαλισμού και απολιτίκ και κάπου εκεί τελειώνει η ιστορία της Δεξιάς στην Ελλάδα.

Αν θέλουμε μια ισορροπία στο Κοινοβούλιο και μια σταδιακά μία ιδεολογικοποίηση των ψηφοφόρων, αυτό που μας λείπει είναι ένα αμιγώς Νεοφιλελεύθερο κόμμα (δεν συμφωνώ με τις απόψεις τους), αλλά εν πάσει περιπτώσει, τέτοιο δεν έχουμε.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καλύψει τους Νεοφιλελεύθερους. Τους εξοργίζει διότι δεν πιστεύει αληθινά σε τίποτα από όσα αυτοί πρεσβεύουν. Δεν τολμά να μιλήσει για απολύσεις στο Δημόσιο, είναι άκρατος ο παρεμβατισμός της στην οικονομία και στις αγορές, δεν προωθεί καμία μεταρύθμιση.

Για να επανέλθουμε όμως στην Κεντροαριστερά, τελικά τι πιστεύουν οι εκπρόσωποι της; Να έχουμε ανοιχτή οικονομία στα πλαίσια της Ευρωπαικής Ένωσης, αλλά με αυξημένες ευαισθησίες στα κοινωνικά ζητήματα (δηλαδή η Ευρώπη δεν έχει ευαισθησίες;), να έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα που διαρκώς να αυξάνεται αλλά να είναι ταυτόχρονα και παραγωγικός, να έχουμε κρατικές επιχειρήσεις, αλλά που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (η πράξη απέδειξε ότι δεν τα πάμε και πολύ καλά σε αυτό) να έχουμε δωρεάν παιδεία για όλους (ακόμη και αν είναι αιώνιοι φοιτητές και πληρώνουμε όλοι για να κάθονται αυτοί χωρίς να σπουδάζουν και χωρίς ποτέ να κόβονται), να παραμένουμε εντός Ευρωπαικής Ένωσης χωρίς όμως να γίνουμε Ευρώπη δηλαδή χωρίς να υιοθετήσουμε τις ευρωπαικές οδηγίες, να παραμείνουμε στο Ευρώ αλλά μόνο εισπράττοντας και να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας με τους δικούς μας πολύ - πολύ χαλαρούς όρους και άλλα πολλά τέτοια αμφίσημα και μπερδεμένα.

Πράγματι η Κεντροριστερά, είναι ο πιο ωραίος, ο πιο βολικός  χώρος να ανήκει κανείς πολιτικά. Πάντα ήταν. Είναι οι "καλοί άνθρωποι", οι "προοδευτικοί", οι "κουλτουριάρηδες", οι κρίνοντες τα πάντα. Όμως πρέπει και αυτή να φτιάξει μια ρεαλιστική ταυτότητα, να έχει κάποιες σοβαρές πολιτικές προτάσεις και να γίνει λιγότερο ουτοπική. Διότι και η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα είναι εξίσου ουτοπική με την Αριστερά και την Άκρα Αριστερά. Μπορεί η ουτοπία της να είναι καλυμμένη, αλλά είναι σαφώς εκτός τόπου και χρόνου στις δεδομένες σήμερα παγκόσμιες συνθήκες.

Με λίγα λόγια, στην Ελλάδα δεν έχουμε τίποτα. Δεν έχουμε καμία ιδεολογία - εκτός του ΚΚΕ που είναι σχεδόν υπεράνω κριτικής, σαν τους πολύ γηρασμένους παπούδες και γιαγιάδες που κανείς πιά δεν τους κρίνει. Ούτε Κεντροαριστερά, ούτε Κεντροδεξία, ούτε Νεοφιλελεύθερους έχουμε, παρά μόνο λαικιστές πολιτικούς χωρίς ιδεολογία, χωρίς επαφή με το παγκόσμιο γίγνεσθαι, χωρίς όραμα για τη χώρα.

Ξανά λοιπόν από την αρχή. Πρέπει να φτιάξουμε μια Κεντροαριστερά, μια Κεντροδεξιά, μία Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και να ελπίσουμε ότι και το ΚΚΕ κάποια στιγμή θα εξελιχθεί σε σύγχρονη Αριστερά, αντί να ζεί διαρκώς τον εμφύλιο σαν την ημέρα της μαρμότας. Και το βασικότερο, όλοι αυτοί πρέπει να εξηγήσουν στην πράξη τις ιδεολογίες τους και να είναι οι εξηγήσεις ρεαλιστικές. Με λίγα λόγια, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας, πολύ κουβέντα στα καφενεία - πού χρόνος για δουλειά και ανάπτυξη...

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr