Η τρόικα αντιδρά στην λήψη των μέτρων που με μεγάλη καθυστέρηση ανακοίνωσε η κυβέρνηση, λέγοντας δυο πράγματα:

Πρώτον ότι δεν είναι συμβατά με την ευρωπαική πολιτική διότι πρόκειται περί κρατικής ενίσχυσης προς τις βιομηχανίες και δεύτερον ότι κακώς τα ανακοίνωσε η κυβέρνηση χωρίς πρώτα να ρωτήσει την Κομισιόν.

Επί αυτών των ενστάσεων της τρόικας η ελληνική κυβέρνηση απαντά ότι τα μέτρα είναι συμβατά και αποστέλει τη σχετική νομική επιχειρηματολογία.

Το ζήτημα όμως είναι ότι τα μέτρα αυτά έχουν ήδη καθυστερήσει πολύ και πρέπει άμεσα να ληφθούν. Η διακοψιμότητα για παράδειγμα, στην οποία αντιδρά η τρόικα θεωρώντας την κρατική ενίσχυση προς τη βιομηχανία, είναι μια συμφωνια του Διαχειριστη (ΑΔΜΗΕ)'  των παραγωγων ηλεκτρικης ενεργειας και της ενεργοβορου βιομηχανιας. . Και είναι μια συμφωνία την οποία οι βιομήχανοι θεωρούν ώς άμεση προτεραιότητα για να συνεχίσουν να λειτουργούν τα εργοστάσια τους.  Δεν δίνει δηλαδή το κράτος λεφτά στις βιομηχανίες, απλώς συμφωνούν με τον Διαχειριστη ου Συστηματος Ενεργειας να διακόπτουν την κατανάλωση ρεύματος όταν η ΔΕΗ το ζητάει σε ώρες αιχμής της κατανάλωσης από τα νοικοκυριά και έναντι αυτής της διακοπής, αμοιβονται με ενα Bonus οπως συμβαινει παντου στην Ευρωπη.

 Κρατική ενίσχυση, αντίθετα, είναι η επιχορήγηση των ΑΠΕ με εγγυημένες τιμές που ήδη έχει δημιουργήσει έλλειμμα 700 εκατομ. ευρώ που τρέχουμε τώρα να δούμε πώς θα το μαζέψουμε και ποιός θα το καλύψει. Σε αυτό όμως η τρόικα δεν αντιδρά, διοτι πρωτοπορος και ο μεγαλυτερος 'χορηγος' στα ΑΠΕ, με ποσο που υπερβαινει τ €22-23δις ετησιως ειναι η Γερμανια! Αρα τσιμουδια!

Τίθενται λοιπόν δυο ερωτήματα:

Πρώτον, με ποιά αρμοδιότητα και με ποιά γνώση κρίνει η τρόικα τόσο πρόχειρα και επιπόλαια ότι τα μέτρα δεν είναι συμβατά με το κοινοτικό δίκαιο? Το ζήτημα αυτό θα κριθεί προφανώς στα ευρωπαικά δικαστήρια, όταν και αν φθάσει ποτε εκεί και σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση δεν πείσει την Κομισιόν με τα επιχειρήματα τους περί συμβατότητας. Η τρόικα πάντως, και συγκεκριμενα το ΔΝΤ και η ΕΚΤ δεν εχουν καμμια τεχνογνωσια και καμμια αρμοδιοτητα να κρινουν  τέτοια ζητήματα.

Δεύτερον τίθεται ένα γενικότερο θεματα που ίσως έχει προκύψει από την υποχωρητικότητα που έδειχναν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις μας στα αιτήματα της τρόικας. Εκτός των γενικών στόχων της μείωσης του ελλείμματος, της επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος και ορισμένων προσαρμογών στα ευρωπαικά πρότυπα που πρέπει να γίνουν μέσω των διαρθωτικών αλλαγών, η επιλογή συγκεκριμένων διορθωτικών μέτρων όταν διαπιστώνεται όπως τώρα μια έκτακτη και ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση, ασφαλώς και δεν είναι ανάγκη να εγκρίνεται από την Κομισιόν. Φυσικά, αν η Κομισιόν διαπιστώσει ότι έχουμε παραβεί βασικούς ευρωπαικούς κανόνες, μπορεί να ζητήσει την αλλαγή των μέτρων, αλλά και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε να βρεθούν κάποια άλλα που θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.

Δεν μπορούμε να μπούμε τώρα σε κουβέντες περί διαγραμμάτων, όταν κλείνουν η μία μετά την άλλη οι βιομηχανίες μας, όταν το ΑΕΠ έχει μειωθεί 20%, όταν η ανεργία πλησιάζει το 30% και όταν δεν υπάρχει φράγκο στην αγορά.
Ωραίες οι θεωρίες της τρόικας, αλλά εδώ έχουμε επειγουσες δουλειές που απαιτούν γενναίες αποφάσεις.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνει η κυβέρνηση;

Πρέπει καταρχήν να προχωρήσει άμεσα στην λήψη των αναγκαίων μέτρων που αποφάσισε μετά απο διάλογο με τους βιομήχανους. Παράλληλα θα πρέπει να "δέσει" τα επιχειρήματα της έναντι των αιτιάσεων της τρόικας και να πείσει την Κομισιόν για τη συμβατότητα των μέτρων αυτών. Τρίτον θα πρέπει να καταστήσει την Κομισιόν συνυπεύθυνη στην επιλογή άλλων μέτρων, εφόσον τελικά διαφωνήσει με αυτά και να μην πάρει πίσω αυτά, αν δεν συναποφασισθούν τα επόμενα.
Τέταρτον και σημαντικότερο όλων, πρέπει να εξηγήσει στους ευρωπαίους εταίρους, ότι αν θέλουν να επιβάλουν πολιτικές που αυτοί θεωρούν ορθότερες, από αυτές που εμείς εφαρμόζουμε, πρέπει να πληρώσουν και το κόστος τους.

Μπορεί στα πρώτα χρόνια εφαρμογής του μνημονίου, να είχαμε δεμένα τα χέρια, διότι πράγματι απείχαμε πάρα πολύ από όλες τις ευρωπαικές πολιτικές και είχαμε το χέρι απλωμένο για ολοένα και περισσότερα δανεικά. Τώρα όμως, τουλάχιστον τις βασικές δαπάνες του δημοσίου, τις καλύπτουμε από μόνοι μας (τις πληρώνουμε δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι με το παραπάνω) ενώ από τα δανεικά καλύπτονται μόνο οι δόσεις για τα χρέη μας. Συνεπώς η διαπραγματευτική μας θέση θεωρητικά τουλάχιστον έχει βελτιωθεί. Και ήδη η Ευρώπη έχει αναγνωρίσει κάποιες ελληνικές επιτυχίες και έχει αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που έχει επιφέρει στους Έλληνες πολίτες. Έχει επίσης αντιληφθεί - τουλάχιστον έτσι δηλώνουν επισήμως πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες και τεχνοκράτες - ότι χρειάζεται επειγόντως ένα πολύ ισχυρό αναπτυξιακό πακέτο για την Ελλάδα. Πώς λοιπόν εμποδίζουν με προφάσεις την διόρθωση του υπερβολικού κόστους της ενέργειας, όταν οι ίδιοι μιλάνε για ανάπτυξη; Οι 1,5εκ ανεργοι δηλ που θα βρουνε δουλεια?

Η σχέση ελληνικής κυβέρνησης - τρόικας πρέπει να αλλάξει και να αποκατασταθεί μια έστω και στοιχειώδης ισορροπία και φυσικά πρέπει να αλλάξει και συνολικά η στάση της Ευρώπης προς την Ελλάδα και να διαμορφωθεί σε μια σχέση αναπτυξιακού συνεταιρου και όχι "ρευστοποιητή" της όποιας ελληνικής αξίας. Για να μην δικαιωθουν τελικα τα πολιτικα ακρα, που χαρακτηριζουν τις πολιτικες των μνημονιων σαν 'ξεπουλημα μπιρ-παρα' που λεει κι ο λαος.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr