Από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση, ήταν προφανές ότι το πρόβλημα προερχόταν από το δημόσιο έλλειμμα. Το ανεξέλεγκτο δημόσιο έλλειμμα ανάγκαζε τη χώρα να δανείζεται για να το καλύψει. Eτσι, δανειζόμενοι διαρκώς, φτάσαμε στο υπέρογκο και μη διαχειρίσιμο χρέος που μας έκοψε την πρόσβαση στις αγορές για νέα δάνεια. Οι εταίροι δέχτηκαν να μας δανείσουν εφόσον αντιμετωπίζαμε το έλλειμμα. Είπαν δηλαδή: Μη δημιουργείτε νέα ελλείμματα, εμείς θα σας δανείσουμε, θα σας κόψουμε και μέρος του χρέους, αλλά εσείς θα πρέπει να περάσετε σε πλεόνασμα, ώστε να μπορείτε να μας ξεπληρώσετε τα δανεικά. Παράλληλα βέβαια βρήκαν την ευκαιρία να επιβάλουν όλα όσα είχαμε δεχτεί ως Ευρωπαϊκές Οδηγίες τα τελευταία 30 χρόνια και δεν τα είχαμε εφαρμόσει. Και αν βρουν την ευκαιρία να αποκτήσουν κοψοχρονιά και περιουσιακά στοιχεία μας, όπως οι ΔΕΚΟ, τα νησιά, οι παραλίες και ακόμη καλύτερα γι’ αυτούς το τραπεζικό σύστημα (που έχει υποθηκευμένη όλη τη χώρα), θα τα πάρουν κι αυτά έναντι του χρέους. Ολα αυτά είναι γνωστά. 

Τι θα έκανε ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος αν αντιμετώπιζε αυτή την κατάσταση; Θα φρόντιζε αμέσως να μειώσει το έλλειμμα κόβοντας τις σπατάλες και τις υπέρογκες δαπάνες του Δημοσίου. Διότι του Δημοσίου ήταν το έλλειμμα, όχι των ιδιωτών.  Ε, αυτό λοιπόν είναι το μόνο που δεν έκανε καμία από τις τρεις κυβερνήσεις που έχουν περάσει από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Ολες κάνανε ακριβώς το αντίθετο. Διατήρησαν το υπέρογκο Δημόσιο και έσπευσαν στην αρχή με έκτακτα χαράτσια, μετά με αυξήσεις όλων των φόρων, μετά με φυλακίσεις οφειλετών και απειλές έναντι όλων να πάρουν τα λεφτά των πολιτών για να κλείσουν την τρύπα. Ομως η τακτική αυτή είναι καταστροφική. Πρώτον, οι δαπάνες παραμένουν υψηλές και τα έσοδα δεν αρκούν για να τις καλύψουν. Δεύτερον, η ύφεση διαλύει την οικονομία. Αυτό έχει ως άμεση επίπτωση την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας και το κλείσιμο των επιχειρήσεων. Επειδή αυξάνονται οι άνεργοι, επειδή οι φτωχοί γίνονται περισσότεροι και επειδή οι επιχειρήσεις κλείνουν, τα έσοδα από φόρους περιορίζονται. 

Και εφόσον οι δαπάνες παραμένουν μεγάλες, το έλλειμμα δεν κλείνει. Και εφόσον δεν κλείνει το έλλειμμα, ούτε το χρέος μπορεί να μειωθεί, ούτε η οικονομία να ορθοποδήσει. Για να υπάρξει οποιαδήποτε ουσιαστική βελτίωση, το Δημόσιο πρέπει να μειώσει τις δαπάνες του σημαντικά. Και πρέπει να το κάνει άμεσα. Πρέπει ταυτόχρονα να σταθεροποιηθεί το φορολογικό καθεστώς, να περιοριστεί η γραφειοκρατία και να δοθούν κατευθύνσεις για το πού πρέπει να επενδύσουν οι Ελληνες ώστε να υπάρξει ανάπτυξη. Απλά ακούγονται, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι. Αν η κυβέρνηση σήμερα δεν τολμά να διώξει ούτε καν τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, αν δεν μπορεί να πουλήσει ούτε τη μικρότερη ΔΕΚΟ, αν δεν μπορεί να κλείσει ούτε την πιο άχρηστη δημόσια υπηρεσία, δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε καμία απολύτως βελτίωση στην οικονομία.  Η φορολογική αφαίμαξη των πολιτών, η ενοχοποίηση όλων, η διατήρηση του μεγάλου και σπάταλου κράτους, τα περίπλοκα και αναποτελεσματικά νομοσχέδια και η αναβολή των πραγματικών μεταρρυθμίσεων δεν θα φέρουν επενδύσεις. Θα φέρουν βαθύτερη ύφεση, φτώχεια, αγανάκτηση και βία. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει το θάρρος και να προχωρήσει σε βαθιές τομές στο κράτος. Εκεί και μόνο. Εκεί όπου έπρεπε να έχει επέμβει από την αρχή της κρίσης και που, αν είχε επέμβει, δεν θα υπήρχε κρίση σήμερα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr