Όμως υπάρχει ένα ζήτημα καινούργιο για τα ελληνικά δεδομένα. Η σύλληψη με διαδικασίες αυτόφωρου διαφόρων κατηγορούμενων για φοροδιαφυγή, επειδή χρωστάνε στο δημόσιο.

Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα ενοχής στην φοροδιαφυγή. Υπάρχουν οι "κλέφτες φοροφυγάδες", αυτοί που συστηματικά δεν πληρώνουν φόρους, που  εισπράττουν τον ΦΠΑ και δεν τον αποδίδουν, που ζούν εις βάρος του Δημοσίου, οι "μη δίδοντες". Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι "μη έχοντες". Μεγάλη διαφορά.

Οι μη έχοντες μπορεί να μην έχουν χρήματα για να πληρώσουν τις ιδιαίτερα και αιφνιδιαστικά αυξημένες φορολογικές τους υποχρεώσεις. Μπορεί να έχουν χάσει τη δουλειά τους και να μην έχουν καν εισόδημα. Μπορεί να έχουν μια επιχείρηση όπου η τράπεζα απαίτησε την πληρωμή των δανείων τους εκτάκτως και να μην έχουν μείνει χρήματα για την πληρωμή των άλλων υποχρεώσεων, φόρων, μισθών, εισφορών κλπ.

Υπάρχει και τρίτη κατηγορία "φοροφυγάδων", αυτών για τους οποίους η εφορία συνέταξε ένα φύλλλο ελέγχου και τους "χαράτσωσε" με ένα μεγάλο ποσό που δεν το έχουν. Το φύλλο ελέγχου της εφορίας δεν είναι εξακριβωμένη φοροδιαφυγή, είναι μια εκτίμηση της εφορίας.

Όμως όλοι αυτοί, εντάσσονται στην ίδια κατηγορία "εγκληματία" και στέλνονται με διαδικασίες αυτόφωρου στον ανακριτή με μεγάλο κίνδυνο προφυλάκισης. Ο ανακριτής όμως, δεν είναι ειδικευμένος φορολογικός δικαστής. Γνωρίζει όσα γνωρίζει ένας απλός πολίτης για τα φορολογικά ζητήματα. Και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει φορολογικό δικαστήριο. Υπάρχουν μόνο τα διοικητικά δικαστήρια, τα οποία έχουν μεν κάποια μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά ούτε αυτά είναι εξειδικευμένα σε φορολογικά ζητήματα. Και για να προσφύγει σε αυτά ένας φορολογούμενος θα πρέπει να έχει πληρώσει το 50% του ποσού που του καταλογίζει η εφορία, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό, το οποίο ο φορλογούμενος μπορεί να μην διαθέτει.

Υπο τις σημερινές συνθήκες της ανέχειας των φορολογουμένων αλλά και του άγχους των φορολογικών υπηρεσιών να εισπράξουν τους φόρους, η κατάσταση μπορεί να οδηγηθεί σε ακραίες αδικίες. Και διέξοδος για τον "μη έχοντα" ή για τον αδικημένο φορολογούμενο, δεν υπάρχει.

Για να υπάρξει πρέπει άμεσα να θεσπισθούν ειδικά φορολογικά δικαστήρια τα οποία θα κρίνουν αυτές τις υποθέσεις. Είναι ειδικές υποθέσεις, απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις, αφορούν πάρα πολύ κόσμο και "σηκώνουν πολύ συζήτηση" για το ποιός είναι φοροφυγάς και ποιός δεν είναι.

Η σκλήρυνση του νόμου περι φοροδιαφυγής χωρίς την κατάλληλη δικαστική υποδομή, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε μοιραίες καταστάσεις λόγω κατάφορης αδικίας και στερεί τον κατηγορούμενο φορολογούμενο απο το στοιχειώδες δικαίωμα του σε μια "δίκαιη δίκη". Η Ελλάδα έχει πολλές φορές καταδικαστεί απο το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου για τη στέρηση του δικαιώματος της δίκαιης δίκης και θα καταδικαστεί ξανά τώρα. Οι κατηγορούμενοι για φοροδιαφυγή δεν έχουν μια "δίκαιη δίκη" επειδή δεν υπάρχουν εξειδικευμένα φορλογικά δικαστήρια. Και αυτό το κενό πρέπει άμεσα να το καλύψει η κυβέρνηση. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr