Είναι επίσης δύσκολο να δεχθούν ακόμη και οι πιο φανατικοί φιλοευρωπαίοι την απόλυτη κατάργηση των προστατευτικών για τους εργαζόμενους νόμων, την εξαθλίωση που προκαλούν οι περικοπές στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους, τον τεράστιο αριθμό των ανέργων και την απελπισία μεγάλων κοινωνικών στρωμμάτων.

Τέλος είναι πολύ δύσκολο να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς μετρητά, χωρίς ελπίδα για το μέλλον και χωρίς κανένα απολύτως όραμα, ζώντας διαρκώς κάτω απο την ασφυκτική πίεση των ξένων δυνάμεων οι οποίες σε μεγάλο βαθμό μας εκβιάζουν οτι αν δεν κάνουμε ακριβώς ότι μας λένε θα μας αφήσουν να πεινάσουμε.

Είναι γενική πεποίθηση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, οτι ένα πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας και μόνο δεν μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, ούτε στη μείωση των ελλειμμάτων, ούτε στην εξυγίανση της οικονομίας. Και αυτό είναι που επιβάλεται απο τους ξένους στην Ελλάδα. Μια λιτότητα που οδηγεί κάθε χρόνο σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση.

Πώς φθάσαμε όμως μέχρι εδώ και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;

Οι λόγοι που φθάσαμε στην κρίση είναι σαφείς σε όλους και δεν χρειάζονται ανάλυση. Οι κυβερνήσεις πλειοδοτούσαν σε παροχές, δημιουργούσαν έλλειμμα και το κάλυπταν με ολοένα και περισσότερα δανεικά. Η δημόσια διοίκηση έχει διαλυθεί εδώ και δεκαετίες απο τη διαφθορά και ο ιδιωτικός τομέας στηριζόταν στις κρατικές δαπάνες, με αποτέλεσμα τώρα που βουλιάζει το κράτος να βουλιάζει και αυτός μαζί του.

Τίποτα απο αυτά όμως δεν δικαιολογεί τη σκληρότητα των εταίρων απέναντι στην Ελλάδα.

Αυτό που τη δικαιολογεί είναι τα τρισάθλια ψέμματα που είπαμε απο την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Υποσχεθήκαμε λαγούς με πετραχίλια, υποσχεθήκαμε αποκρατικοποιήσεις αξίας πενήντα δις ευρώ, υποσχεθήκαμε άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, υποσχεθήκαμε πλεονάσματα και οτι θα πληρώσουμε τα πάντα μέχρι τελευταίας δεκάρας.

Δεν κάναμε καμία αποκρατικοποίηση, δεν ανοίξαμε τις αγορές ούτε τα επαγγέλματα, δεν βγάλαμε πλεόνασμα και δεν τα πληρώσαμε όλα διότι κάναμε τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία και τώρα ζητάμε κι’ άλλη.

Οι τροικανοί ώς εκπρόσωποι των ξένων πιστωτών διαπιστώνουν οτι τους έχουμε κοροιδέψει πολλές φορές απο την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, οι ξένοι ηγέτες βλέπουν οτι το πολιτικό σύστημα δεν προχωράει σε μεταρρυθμίσεις που για όλες τις ευρωπαικές χώρες θεωρούνται αυτονόητες και ισχύουν απο δεκαετίες.

Η απογοήτευση δημιουργεί θυμό και ο θυμός τους αυξάνει την πίεση στην χώρα μας. Δεν δέχονται καμία «ασαφή» υπόσχεση όπως πχ η σύλληψη της φοροδιαφυγής, όταν βλέπουν οτι ποτέ δεν την πραγματοποιήσαμε και κυρίως όταν ακούν οτι οι κορυφαίοι υπουργοί Οικονομικών μας, έκρυβαν τη λίστα με τους φοροφυγάδες.

Είναι λογικό να μην δέχονται καμία ασαφή και αυθαίρετη διαβεβαίωση όπως είναι κάποιες απο αυτές που τους προτείνουμε. Και επειδή έχουν πλέον αποκτήσει και γνώση και πείρα για την κατάσταση στην Ελλάδα, απαιτούν τα μόνα μέτρα που πράγματι θα οδηγήσουν σε περιορισμό της δαπάνης και αυτά είναι οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων.

Θα μπορούσαμε να τα έχουμε αποφύγει όλα αυτά, αν είχαμε εγκαίρως προχωρήσει σε εξυγιαντικές μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, άνοιγμα αγορών, μείωση των υπηρεσιών του δημοσίου κλπ. Τώρα δεν μας πιστεύουν οτι θα το κάνουμε και για να λέμε την αλήθεια, ούτε εμείς οι ίδιοι δεν το πιστεύουμε.

Διαπιστώνουν οτι έχουμε ένα εξαιρετικά διεφθαρμένο και κρατικιστικό πολιτικό προσωπικό το οποίο δεν είναι διατεθειμένο να μειώσει τις σπατάλες. Ξέρουν πολύ καλά οτι κάθε ευρώ που θα μας δώσουν θα φαγωθεί χωρίς να εξυγιανθεί η οικονομία. Και προσπαθούν να εξασφαλίσουν όσο καλύτερα μπορούν τα χρήματα τους. Γιατί τα χρήματα αυτά είναι χρήματα των δικών τους πολιτών, των δικών τους φορολογούμενων.

Όσο δύσκολο λοιπόν και αν είναι να ανεχθούμε την πίεση και τις ύβρεις, πρέπει να καταλάβουμε οτι εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι.

Συνεχίζουμε το ίδιο βιολί.

Συνεχίζουμε τις ρεμούλες, καλύπτουμε τους κλέφτες, κάνουμε τα πάντα να συντηρήσουμε το τεράστιο πελατοκεντρικό κράτος μας. Βάζουν οι πολιτικοί μας «κόκκινες γραμμές» για να προσατεύσουν τους ημέτερους, παλεύουν να επιβιώσουν πολιτικά υποσχόμενοι διαρκώς ψέμματα στους πολίτες. Δεν εφαρμόζουν τους νόμους, προφασίζονται διαρκώς δικαιολογίες, καθυστερούν τις μεταρρυθμίσεις.

Η οργή των ξένων δυστυχώς είναι δικαιολογημένη. Αυτό που είναι αδικαιολόγητο, είναι η δική μας ανοχή απέναντι σε αυτό το εντελώς σάπιο πολιτικό σύστημα και η αδράνεια μας. Και καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να πιαστούν απο κανένα κόμμα για να αποκτήσουν ελπίδα, θα κινούνται προς τα άκρα, και προς την βία, εκτός αν κάποιοι απο μέσα απο τα κοινοβουλευτικά κόμματα, κάποιοι νέοι βουλευτές δηλαδή, αντιδράσουν στην αδράνεια, πούν την αλήθεια στον λαό και πάρουν πρωτοβουλίες για πραγματικές μεταρρυθμίσεις. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr