Οι θεωρίες συνωμοσίας που αναπτύσσονται απο διαφόρους σχετικά με την πρόθεση των ευρωπαίων να αρπάξουν κοψοχρονιά ότι αξίζει σε αυτή τη χώρα, βρίσκουν γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν ακριβώς επειδή υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με τη στάση που κρατούν οι εταίροι έναντι της Ελλάδας.

Κρίσιμο ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί ποτέ είναι γιατί δεν επιτρέπεται στην ελληνική κυβένρηση να αγοράζει τα ομόλογα μας απο τη δευτερογεννή αγορά σε τιμές που πλησιάζουν το 20% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων και έτσι να μειώνει το δημόσιο χρέος. Με τα 110 δις που μας δάνεισαν οι εταίροι θα μπορούσαμε να έχουμε σβήσει πολύ μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους και να είχαμε ήδη βγεί στις αγορές. Εν πάσει περιπτώσει αυτό δεν μας το επέτρεπαν. Όμως όταν ακούει κανείς οτι η τρόικα δυσανασχέτησε επειδή ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας πρότεινε να δέχεται η Ελλάδα ελληνικά ομόλογα ώς αντάλλαγμα για τις αποκρατικοποιήσεις, τότε πλέον το πράγμα αρχίζει και βρωμάει ενοχλητικά. Είναι δικαίωμα μας και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Γιατί όχι; Καμία απάντηση.

Όπως δεν υπάρχει και καμία απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν μας επιτρέπεται να βρίσκουμε δανεικά ή να κλείνουμε συμφωνίες με τρίτες χώρες, εκτός ΕΕ, όπως Ρωσία, ή Κίνα ή ΗΠΑ, ή Αραβικές χώρες. Η Κύπρος το ζητάει επίσης επιμόνως και η Ευρώπη της το αρνείται. Παράλογο εντελώς και ανάρμοστο. Στο κάτω κάτω δικαίωμα μας είναι – και της Κύπρου φυσικά- να συνεργαζόμαστε με όποιον μας συμφέρει και όχι μόνο με τους ασφυκτικούς όρους που επιβάλει η Ευρωπαική Ένωση δίκην τιμωρίας στο  ελληνικό λαό.

Τέλος ένα ακόμη παράλογο είναι η στάση της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας η οποία έχει μαζέψει τεράστιο μέρος των ελληνικών ομολόγων απο τη δευτερογεννή αγορά και απο τις τράπεζες σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές και ζητά απο την Ελλάδα να της τα πληρώσει στην ονομαστική τους τιμή. Τα μάζεψε η ΕΚΤ επειδή δεν μας επέτρεπαν εμάς να τα μαζέψουμε και τώρα μας ζητάνε να τους πληρώσουμε κέρδος απο 60% έως 80%. Αδιανόητο και ώς απαίτηση αλλά και ώς στάση εταίρου. Εχθρού ίσως, αλλά εταίρου σε καμμία περίπτωση.

Αυτά και αρκετά άλλα, τα οποία είναι προφανώς παράλογα και κατά τη γνώμη μου ανεπίτρεπτα και τα οποία υπέγραψε ένας και μόνον υπουργός στο πρώτο Μνημόνιο, ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου, πρέπει να αποτελέσουν το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης που θα κάνει ο κ. Στουρνάρας. Και όχι το ποιά μέτρα θα πάρει για να μειώσει το έλλειμμα. Το ποιά μέτρα θα πάρουμε είναι δική μας υπόθεση και δεν αφορά την τρόικα ή τους εταίρους με την προυπόθεση βεβαίως οτι τα μέτρα που θα προτείνουμε εμείς οδηγούν στη μείωση του ελλείμματος και τους χρέους. Μην ξεχνάμε οτι οι προηγούμενες κυβενρήσεις επέλεξαν να πάρουν αυτά τα καταστροφικά και αντιλαικά μέτρα αντι να κάνουν μεταρρυθμισεις- δεν τα επέβαλε η τρόικα, απλώς τα δέχτηκε.

Οι όροι όμως με τους οποίους τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί τον Παπακωνσταντίνου και αυτός τη χώρα, είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Είναι το ζήτημα το οποίο πρέπει να διαπραγματευθεί πολύ επίμονα και αποφασιστικά ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας διότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα και η αιτία της κρίσης.

Με λίγα λόγια εμείς που χαρακτηριζόμαστε «μνημονιακοί» απο τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τον Φωτόπουλο και άλλους κραυγάζοντες, επειδή θέλουμε να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, έχουμε παράλληλα την υποχρέωση να αλλάξουμε το μνημόνιο και να το φέρουμε εκεί που θα έπρεπε απο την αρχή να είναι: Μια δανειακή σύμβαση με απαιτήσεις λογικές – όπως η μείωση του ελλείμματος το άνοιγμα της οικονομίας κλπ – αλλά και με δικαιώματα αυτονόητα, όπως να επαναγοράζουμε το χρέος μας σε χαμηλές τιμές, να μην επιτρέπουμε σε ευρωπαικούς θεσμούς όπως η ΕΚΤ να κερδοσκοπούν εις βάρος μας  και να συνεργαζόμαστε με όποιον θέλουμε για την ταχύτερη έξοδο μας απο την κρίση.

Αν αυτά δεν τα πετύχουμε, θα δικαιωθούν οι θεωρίες συνωμοσίας που θα μας καταστήσουν πράγματι θύμα των αρπακτικών της παγκόσμιας οικονομίας. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr