Η αλήθεια είναι οτι οι απόψεις τριών αναγνωστών του Reporter, οι οποίοι διαφωνούσαν με την άποψη μου, των κυρίων ΟΙΝΟΦΑΡΙΣ, gkam και Αθανασίου Γκίκα δίνουν μια διαφορετική διάσταση στο ζήτημα.

Μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ κάτω απο το προηγούμενο άρθρο μου. Θα συμφωνήσω τελικά μαζί τους.

Χονδρικά, αυτό που αλλάζει στην υπόθεση είναι οτι πρέπει να δούμε το ζήτημα απο την πλευρά του αγοραστή και όχι μόνο απο τη δική μας. Οι σημερινές αποτιμήσεις των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων είναι πολύ υποτιμημένες – όπως εξάλλου είναι και η αξία των ομολόγων μας στην αγορά.

Και καθώς υπάρχουν δυο προβλήματα σχεδόν ασυμβίβαστα, δηλαδή οι αγοραστές δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ακριβές τιμές για τα υποτιμημένα περιουσιακά μας στοιχεία και η κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχτεί χαμηλές τιμές στα ίδια στοιχεία διότι θα ελεγχθεί πολιτικά και νομικά, τελικά η λύση της αποδοχής ομολόγων αντί μετρητών δεν είναι κακή. Διότι έτσι και ο αγοραστής πληρώνει αυτά που θεωρεί οτι πρέπει να πληρώσει και το κράτος εισπράττει πολλαπλά μέσω της μείωσης πολύ περισσότερου χρέους.

Με κάποιες προυποθέσεις βεβαίως.

Αν η διαδικασία αποκρατικοποίησης είναι διαφανής και θεσμοθετημένη και αν συμφωνηθεί μια τιμή την οποία διατίθεται να πληρώσει ο αγοραστής που να θεωρείται ώς «λογική, τρέχουσα τιμή αγοράς», τότε είναι πράγματι καλή ιδέα να πούμε στον αγοραστή να αγοράσει ελληνικά ομόλογα στη δευτερογεννή αγορά και να μας τα δώσει αντί για τα μετρητά. Και αυτό διότι έτσι ο μεν αγοραστής θα πληρώσει αυτά που συμφωνούμε, το δε δημόσιο θα σβήσει πολλαπλάσιο χρέος.

Αυτό τελικά με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε είναι η ιδέα του πόσο αξίζουν πράγματι τα «φιλέτα» και τα «ασημικά» του Δημοσίου.

Αν εμείς θεωρούμε πχ οτι η πλατεία της Άνω Μουσουνίτσας αξίζει ένα δις ευρώ  και βρεθεί ένας Άρβας και πεί οτι «εγώ δίνω εκατό εκατομμύρια» και δεν βρεθεί κανενας άλλος να την πάρει ακριβότερα, τότε η πλατεία της Άνω Μουσουνίτσας αξίζει όσο λέει ο Άραβας. Αν βεβαίως την πουλήσουμε εκατό εκατομμύρια, θα σηκωθούν απο τους τάφους τα κόκκαλα των ένδοξων συντρόφων παπούδων μας να μας βαρέσουν. Οπότε εμείς λέμε στον Άραβα «Με αυτά τα 100 που συμφωνήσαμε, αγόρασε μας ομόλογα αξίας 500 εκατομμυρίων απο τη δευτερογεννή και δώστα μας να τα διαγράψουμε». Έτσι ο μεν Άραβας πληρώνει τα 100 ( ο Αλάχ να του δίνει μέρες) και εμείς σβήνουμε χρέος 500 και τα κόκκαλα των συντρόφων παπούδων μας αναπαύονται εν ειρήνη.

Τελικά, όπως φαίνεται απο τις απόψεις των τριών αναγνωστών του Reporter η λύση αυτή που πρότεινε ο κ. Στουρνάρας δεν είναι καθόλου κακή.

ΥΓ. Όπως προκύπτει απο την περίπτωση αυτού του άρθρου, όταν οι αναγνώστες παρεμβαίνουν με σοβαρή επιχειρηματολογία, ένα απλό – και ενδεχομένως βιαστικό – άρθρο, μπορεί με τη συνδρομή των σχολίων τους να οδηγήσει σε επικοιδομητικό διάλογο και να φωτίσει διαφορετικά ένα ζήτημα, θέτοντας το στην σωστή του διάσταση.

Ευχαριστώ λοιπόν τους αναγνώστες για τα σχόλια τους και περιμένω και νέες παρεμβάσεις τους που θα βελτιώσουν τη δική μου αρθρογραφία και θα ανεβάσουν το επίπεδο πληροφόρησης και ανάλυσης του Reporter.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr