Και η ολική καταστροφή (δεν εννοώ μόνο την έξοδο απο το Ευρώ αλλά και την κοινωνική και εθνική διάλυση) δεν μπορεί να αποφευχθεί παρά μόνο με έναν τρόπο: Με την δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα κόμματα. Κάθε άλλη κυβέρνηση θα αποτύχει και ακόμη χειρότερα το ενδεχόμενο του να μη μπορεί να διαμορφωθεί κυβέρνηση θα είναι ολέθριο.

Ας υποθέσουμε οτι μετά τις εκλογές διαμορφώνεται μια κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου έστω και με τη συμμετοχή του Κουβέλη, αλλά χωρις τον Τσίπρα. Ακόμη και αν η κυβέρνηση αυτή ξεκινήσει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, μεγάλες κοινωνικές ομάδες που πέρασαν το κατώφλι της φτώχειας τα τελευταία χρόνια, οι άνεργοι, οι ημιαπασχολούμενοι, οι απελπισμένοι, μαζί με τους μπαχαλάκηδες θα βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους. Όλοι αυτοί που σήμερα έχουν πεισθεί απο τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για αύξηση των εισοδημάτων τους και των θέσεων απασχόλησης, καθοδηγούμενοι απο τις ακραίες συνιστώσες του, θα βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι βιαίως.

Το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΚΚΕ σε αυτή την κυβέρνηση, δεν θα βελτιώσει ουσιαστικά την κατάσταση. Η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αναγκαία και αυτό διότι ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχει το πεζοδρόμιο αλλά και καθησυχάζει τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες οτι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να προασπίσει τα δικά τους συμφέροντα.

Στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές και καταφέρει να σχηματίσει μια κυβέρνηση συνεργασίας σαν αυτή που είχε περιγράψει ο Τσίπρας στις 7 Μαίου, δηλαδή με τη συμμετοχή της Αριστεράς και την ανοχή διαφόρων, όπως πχ των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι προσδοκίες των οικονομικά περιθωριοποιημένων ομάδων θα κορυφωθούν.

Κάθε προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να βάλει νερό στο κρασί του και να διαπραγματευθεί σε ρεαλιστική βάση με την Ευρώπη θα προσκρούει στις προεκλογικές υποσχέσεις του και στις προσδοκίες που αυτές δημιούργησαν. Θα προσκρούει επίσης στις ιδεολογικές ακρότητες των συνιστωσών που απαρτίζουν το πολύ ετερογενές αυτό κόμμα. Η «κωλοτούμπα» λοιπόν που πολλοί περιμένουν απο τον κ. Τσίπρα σε περίπτωση εκλογικής νίκης, δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει. Και αν δεν γίνει, όπως όλα μέχρι στιγμής δείχνουν, η Ευρώπη θα διακόψει τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και η έλλειψη χρήματος θα οδηγήσει το σύνολο του πληθυσμού στα άκρα. Σε αυτή την περίπτωση η κατάσταση θα είναι μη διαχειρίσιμη ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος μέσα σε λιγότερο απο τρείς μήνες θα έχει εισπράξει όλη τη δυσαρέσκεια του απελπισμένου λαού.

Όπως και να έχει το πράγμα, είτε με κυβέρνηση συνεργασίας Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη και ενδεχομένως όποιου άλλου κόμματος του μεσαίου χώρου καταφέρει να μπεί στη Βουλή, είτε με κυβέρνηση συνεργασίας Τσίπρα και αντιμνημονιακών, σε λίγους μήνες η χώρα θα αναγκαστεί να πάει εκ νέου σε εκλογές. Θα βρεθούμε λοιπόν σε ένα διαρκές πτωτικό σπιράλ, τις επιπτώσεις του οποίου θα πληρώνει επι πολλά χρόνια το σύνολο του λαού.

Μοναδικός τρόπος αποφυγής αυτής της εξέλιξης είναι η δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ τουλάχιστον και μακάρι και του ΚΚΕ.

Σε αυτή την περίπτωση και εφόσον τεθεί σε ειλικρινή βάση μια πλατφόρμα συνενόησης και συγκεκριμενοποιηθεί ένας ρεαλιστικός στόχος επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου με τους Ευρωπαίους, μπορεί η χώρα να κυβερνηθεί.

Το «πείραμα» αυτό, δεν θα οδηγήσει μόνο στην άμεση αποφυγή των χειρότερων (δεν ξέρουμε ποιά είναι τα χειρότερα διότι δεν μπορούμε να φανταστούμε που μπορεί να φτάσει η κοινωνική έκρηξη που προέρχεται απο την φτώχεια και πλέον και απο την πείνα) αλλά θα αποτελέσει και τη βάση για μελλοντικές συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων, θα αναδείξει για πρώτη φορά έναν εθνικό στόχο και θα θέσει τις βάσεις για μια πιο υγιή πολιτική ζωή που θα στηρίζεται στην εφικτή και ρεαλιστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά και της θέσης της χώρας στη διεθνή σκηνή.

Κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη υγιής λύση για το σημερινό αδιέξοδο το οποίο έχει δημιουργηθεί τελικά απο τις ψευδείς υποσχέσεις όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων, σε άπληστους (παλιότερα) και απελπισμένους (σήμερα) ψηφοφόρους.

Δυστυχώς, όπως πολιτεύονται μέχρι σήμερα Σαμαράς και Τσίπρας, το σενάριο αυτό φαίνεται ουτοπικό. Όμως και οι δυο πολιτικά όντα είναι, πολιτικό ένστικτο διαθέτουν και ίσως καταλάβουν οτι όποιος κερδίσει τις εκλογές, θα καταστραφεί πολιτικά αν δεν συνεργαστεί με τον άλλον και με όλους τους υπόλοιπους. Η μοίρα Τσίπρα και Σαμαρά είναι κοινή. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr