Δηλαδή σήμερα οι προοπτικές της οικονομίας είναι καλύτερες απ’ ό,τι ήταν πέρυσι, αλλά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες η σταθεροποίησή της και η μετάβαση από την ύφεση στην ανάπτυξη. Υπάρχει δε ο κίνδυνος -που είναι κατεξοχήν πολιτικός, όπως και το πρόβλημα πάντα πολιτικό ήταν- να μην προκύψει ισχυρή κυβέρνηση από τις εκλογές ή η νέα κυβέρνηση να μη δείξει την απαιτούμενη ικανότητα και αποφασιστικότητα και να ξαναφτάσουμε στο σημείο μηδέν, δηλαδή μπροστά στην πτώχευση, μέσα σε λίγους μήνες. 

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι τι θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι στις εκλογές και τι θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση. Αν δηλαδή οι ψηφοφόροι θα στηρίξουν με την ψήφο τους την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και αν η επόμενη κυβέρνηση (κατά πάσα πιθανότητα, κυβέρνηση συνεργασίας) θα μπορέσει να μειώσει τις σπατάλες, να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, να προχωρήσει σε κάποιες αποκρατικοποιήσεις και να σταθεροποιήσει την οικονομία. Αυτές είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να ξεφύγουμε από την ύφεση και να μπούμε σε ρυθμό ανάπτυξης. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για να αλλάξει το κλίμα και να επανέλθει η αισιοδοξία. Για να αρχίσουμε να βλέπουμε «το ποτήρι μισογεμάτο» αντί για «μισοάδειο». Θα μου πείτε ότι για να υπάρξει ανάπτυξη χρειάζεται χρήμα. Θα πάρω το ρίσκο να πω (όπως έχει πει και κάποιος άλλος και ακόμη γελάμε και κλαίμε): «Λεφτά υπάρχουν»! 

Πολλά από αυτά όμως σήμερα βρίσκονται στα στρώματα, στα σεντούκια, στις θυρίδες ή στο εξωτερικό. Πάρα πολλοί Ελληνες, φοβούμενοι ότι η χώρα θα πτωχεύσει και θα βρεθούμε εκτός ευρωζώνης, έβγαλαν τα λεφτά τους από τις τράπεζες και τα έστειλαν σε αντίστοιχες του εξωτερικού ή τα φύλαξαν στις θυρίδες ή στο σπίτι. Θα απέφευγαν έτσι τη μετατροπή των ευρώ τους σε δραχμές. Συνολικά εκτιμούν οι τραπεζίτες ότι τα λεφτά που αποσύρθηκαν από τις τράπεζες και δεν καταναλώθηκαν αλλά μπήκαν σε θυρίδες, σεντούκια και εξωτερικό πλησιάζουν τα 30 δισ. από το 2009 έως σήμερα. Η μείωση των καταθέσεων ήταν 70 δισ. ευρώ, αλλά πολλά από αυτά τα χρήματα εκτιμούν οι τραπεζίτες ότι δεν θα επιστρέψουν διότι χρησιμοποιήθηκαν για διάφορες συναλλαγές. Οι τραπεζίτες επίσης υπολογίζουν ότι μπορεί και να επιστρέψουν στο τραπεζικό σύστημα περί τα 20-30 δισ. ευρώ, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο στις σημερινές συνθήκες. Από αυτά τα χρήματα, περίπου τα μισά, λένε οι τραπεζίτες, θα δοθούν σε χρηματοδοτήσεις και τα υπόλοιπα θα μειώσουν τα δάνεια των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Παράλληλα, μετά την υπογραφή του PSI μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το τραπεζικό σύστημα θα ενισχυθεί με πολύ μεγάλα κεφάλαια ύψους περίπου 40 δισ. ευρώ. Από αυτά ένα ποσό περίπου 10-15 δισ. ευρώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δανειοδοτήσεις.

Συνολικά, λοιπόν, μέσα στη χρονιά -και με την προϋπόθεση πάντα της πολιτικής σταθερότητας και της σταθεροποίησης της οικονομίας- η ρευστότητα της αγοράς μπορεί να αυξηθεί κατά περίπου 20-30 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό είναι επαρκές για να επιταχυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, να χρηματοδοτηθεί η οικονομία και να αναστραφεί η πορεία της ύφεσης. Ακόμη περισσότερο αν απορροφηθούν τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ και αν μέσω των αποκρατικοποιήσεων και της σταθεροποίησης της οικονομίας αρχίσουν να πραγματοποιούνται κάποιες ιδιωτικές επενδύσεις, ελληνικές και ξένες. 

Υπάρχει λοιπόν και καλό σενάριο πλέον για την ελληνική οικονομία, ενώ μέχρι πριν από έναν χρόνο αυτό το σενάριο δεν υπήρχε. Μόνο που το καλό σενάριο εξαρτάται και πάλι από τους πολιτικούς και τη -δικαίως αμφισβητούμενη- βούληση και ικανότητά τους.