Οι «φοροφυγάδες»

Με ποιά λογική κατηγορεί η κυβέρνηση τους πολίτες που δεν μπορούν να πληρώσουν αυτούς τους επαχθέστατους και ληστρικούς φόρους;

Όταν ο συντελεστής του ΦΠΑ έχει φτάσει στο 23%, όταν το δημόσιο δεν πληρώνει τα χρέη του προς τους ιδιώτες, όταν οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν την επιχείρηση η οποία πληρώνει ΦΠΑ τον οποίο δεν έχει ακόμη εισπράξει, όταν τα έσοδα κάθε επιχείρησης έχουν καταρρεύσει και ουσιαστικά κανείς δεν εισπράττει τίποτα, πώς μπορεί η επιχείρηση να πληρώσει τους φόρους της;

Εαν ο ΦΠΑ ήταν πχ στο 10%, κάθε επιχειρηματίας θα προτιμούσε να δώσει 10 ευρώ απο το κατοστάρικο που εισπράττει για να είναι νόμιμος και να έχει το κεφάλι ψηλά. Όταν όμως πρέπει να δώσει 23 ευρώ σε κάθε κατοστάρικο και μάλιστα 23 ευρώ που δεν τα έχει εσπράξει ακόμη, η αντιμετώπιση του αλλάζει. Η μη απόδοση ΦΠΑ, η φοροδιαφυγή, αποκτούν μεγάλη βαρύτητα για την επιβίωση του και ουσιαστικά γίνονται η κυρίως εργασία του. Διότι το περιθώριο κέρδους του – αν υπάρχει με αυτόν τον χαμηλό τζίρο – αποδίδει λιγότερα απο το ποσόν του ΦΠΑ. Και καθώς τα έξοδα δεν βγαίνουν, τα έσοδα δεν επαρκούν και η αγορά διαλύεται, η φοροδιαφυγή γίνεται η κύρια ενασχόληση του.

Για να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις της κυβέρνησης και να πληρώσει τους φόρους του, πρέπει να νοιώθει αφενός οτι είναι δίκαιοι, δεύτερον οτι θα αξιοποιηθούν σωστά και τρίτον οτι κάποια στιγμή θα σταματήσει αυτή η φοροκαταιγίδα. Καμία απο αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει σήμερα.

Οι καταθέτες

Απο την άλλη μεριά, ο καταθέτης που έχει βγάλει τα χρήματα του στο εξωτερικό, το έκανε για κάποιο πολύ συγκεκριμένο λόγο: Διότι φοβήθηκε οτι αν τα αφήσει εδώ θα τα χάσει. Φοβήθηκε οτι θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα. Φοβήθηκε οτι η κυβέρνηση που είναι ανίκανη και δεν μπορεί να μειώσει τις δαπάνες, αφού εφόρμησε στην περιουσία του, θα ορμήσει και στην κατάθεση του. Φοβάται οτι θα του πάρει τα λεφτά απο τον λογαριασμό του. Και επειδή αυτά τα λεφτά ο καταθέτης τα έχει δουλέψει – στην συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών– δεν σκοπεύει φυσικά να τα εκχωρήσει στην κυβέρνηση για να συντηρήσει τη διαφθορά και τη σπατάλη.

Φοβάται επίσης ο καταθέτης – και λογικό είναι να το φοβάται – οτι η ανικανότητα και η ανοησία του πολιτικού συστήματος θα μας οδηγήσουν στη δραχμή και οι καταθέσεις του θα μετατραπούν εν μία νυκτί σε ένα ανίσχυρο, πληθωριστικό νόμισμα που θα υποτιμάται διαρκώς. Για να φέρει τα λεφτά του πίσω στην Ελλάδα, πρέπει αυτοί οι κίνδυνοι να έχουν εκλείψει. Το αντίθετο συμβαίνει. Οι κίνδυνοι αυξάνονται.

Και στο κάτω - κάτω, αν οι τράπεζες και η κυβέρνηση θέλουν λεφτά, ας προσφέρουν αποδόσεις. Ας προσφέρουν οι τράπεζες επιτόκια για να γίνει ελκυστικός ο επαναπατρισμός των κεφαλαίων και να σταματήσει η διαρροή στο εξωτερικό. Ας εκδώσει το δημόσιο έντοκο γραμμάτια τρίμηνα, εξάμηνα ή ετήσια με μεγάλο επιτόκιο μπάς και τα αγοράσει κάποιος Έλληνας, αφού οι ξένοι αρνούνται πλέον να μας δανείσουν.

Αν οι πολιτικοί είχαν μειώσει τις σπατάλες τους, αν είχαν μαζέψει τα ελλείμματα, αν είχαν μειώσει το χρέος και αν είχαν δημιουργήσει μια στοιχειώδη ασφάλεια και προοπτική για την οικονομία, όλοι θα ήταν πρόθυμοι να στηρίξουν την προσπάθεια. Τώρα δεν είναι κανείς και δικαίως δεν είναι.

Ελληνικά προιόντα

Όσον αφορά στην προτροπή να αγοράζουμε ελληνικά προιόντα, θα είχε μια λογική, αν τα ελληνικά προιόντα ήταν ανταγωνιστικά σε ποιότητα και σε τιμή. Δεν είναι.

Οι τιμές των ελληνικών προιόντων είναι ακόμη πολύ υψηλότερες απο των εισαγομένων. Δεν είναι ανάγκη να πάμε μακριά για να το διαπιστώσουμε. Δείτε τις τιμές των ελληνικών κρασιών στο σούπερ μάρκετ. Πολύ ψηλότερες απο αυτές των εφάμιλλων εισαγομένων και πάρα πολύ ψηλότερες απο αυτές των κρασιών των «νεών οινοπαραγωγικών χωρών» όπως είναι η Χιλή, η Αργεντινή, η Νότιος Αφρική, η Νέα Ζηλανδία.

Και ακόμη χειρότερες είναι οι τιμές διαφόρων άλλων προιόντων, αν τις ψάξει κανείς στο διαδίκτυο. Δείτε πχ στο Amazon.com τις τιμές δίσκων και βιβλίων και ρωτήστε πόσο κάνουν σε ελληνικό δισκοπωλείο ή βιβλιοπωλείο. Θα πάθετε σόκ. Είναι πολύ φθηνότερο να αγοράσεις τον οποιοδήποτε δίσκο ή cd απο το διαδίκτυο και να στο στείλουν στο σπίτι παρά να το αγοράσεις σε ελληνικό μαγαζί.

Και τέλος, με ποιά λογική τολμούν οι πολιτικοί να απευθύνουν στο λαό εκκλήσεις για αύξηση της παραγωγικότητας, όταν ο ένας στους τέσσερεις είναι άνεργος, όταν οι νέοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν, όταν οι μισθοί καταρρέουν και ότι απομένει «κατάσχεται» απο την εφορία ευθέως, ή μέσω της ΔΕΗ;

Η αγάπη για την πατρίδα

Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να μην αγαπάει την πατρίδα του, που να μην πονάει για την κατάρρευση που βιώνουμε. Όμως δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πλέον που να εμπιστεύεται το πολιτικό σύστημα και να πιστεύει αυτά που οι πολιτικοί του λένε.
 Δεν δικαιούνται οι πολιτικοί να ζητούν τίποτα απολύτως απο τους πολίτες. Διότι δεν τους προσέφεραν τίποτα. Επι δυο χρόνια, τους έπαιρναν τα λεφτά με όποιον τρόπο μπορούσε. Επι δυο χρόνια προστάτευαν τη λαμογιά, τη σπατάλη, την κακοδιαχείριση. Δεν μείωσαν τις αποδοχές τους, δεν μείωσαν τις σπατάλες, δεν πλήρωσαν κανέναν απο αυτούς στους οποίους χρωστάγανε, δεν μείωσαν το έλλειμμα, αύξησαν το χρέος, κορόιδεψαν και την τρόικα και τους Έλληνες.

Αν αγαπάς την πατρίδα σου, πρέπει να την προστατεύσεις. Και δεν θα την προστατεύσεις διαιωνίζοντας τα κακώς κείμενα, ούτε στηρίζοντας τις σάπιες λογικές και πρακτικές. Θα την προστατεύσεις, αν είσαι εσύ προσωπικά και ο καθένας, ισχυρός, ώστε όταν έρθει η ώρα να μπορείς και να επενδύσεις και να χρηματοδοτήσεις και να δουλέψεις.

Αυτοί οι συγκεκριμένοι πολιτικοί που τώρα κάνουν εκκλήσεις, που ευθέως κατηγορούν τους πολίτες οτι δεν στηρίζουν την πατρίδα τους, κατέστρεψαν τη χώρα και συνεχίζουν να την καταστρέφουν. Έχουν χάσει – όλοι – την εμπιστοσύνη του λαού και δεν έχουν το δικαίωμα να του απευθύνουν εκκλήσεις για να προκαλέσουν το εθνικό αίσθημα και να αρπάξουν τις αποταμιεύσεις μιας ζωής.

Ας πρόσεχαν. Τώρα πλέον είναι αργά.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr