Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση. Θέλει να διατηρήσει τον έλεγχο και την ιδιοκτησία των δύο αυτών τραπεζών- και ενδεχομένως και άλλων, όπως του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και της Τράπεζας Αττικής- ή θέλει να τις πουλήσει;

Οι πολιτικοί θεωρούν ότι πρέπει να έχουν μια ισχυρή παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα για να ασκούν πολιτική. Αυτό το επιχείρημα μόνο ως πρόφαση μπορεί να χαρακτηρισθεί, τουλάχιστον από την εμπειρία που έχουμε ως σήμερα. Όταν οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα λένε ότι «ασκούν πολιτική» εννοούν ότι αγοράζουν ψήφους κάνοντας ρουσφέτια. Τόσο η Αγροτική όσο και το ΤΤ και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων μόνο ως μηχανισμοί ρουσφετιών έχουν χρησιμοποιηθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια. Μέσω αυτών γίνονται αδικαιολόγητες και χαριστικές χρηματοδοτήσεις, σε αυτούς τους οργανισμούς γίνονται οι προσλήψεις των ημετέρων και εκεί τοποθετούνται τα κομματικά στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης. Υπάρχουν εξαιρέσεις βέβαια και μία από αυτές είναι η τοποθέτηση στη διοίκηση της ΑΤΕ του έμπειρου τραπεζίτη κ. Θ. Πανταλάκη.

Ο κ. Πανταλάκης λοιπόν αντιπρότεινε στην κυβέρνηση τη συγχώνευση της ΑΤΕ με το ΤΤ, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και την Τράπεζα Αττικής. Η πρότασή του και λογική είναι και εξυγιαντική για τους τέσσερις οργανισμούς. Πάσχει όμως σε μια σημαντική «λεπτομέρεια». Ενώ είναι βέβαιον ότι όσο διοικεί ο κ. Πανταλάκης τον νέο οργανισμό που θα δημιουργηθεί, αν εγκριθεί η πρότασή του, τα πράγματα θα πηγαίνουν καλά, δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι μετά από αυτόν τα πράγματα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά. Όταν αντικατασταθεί κάποια στιγμή από κάποια κυβέρνηση, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να τοποθετηθεί στη θέση του ένα σκληροπυρηνικό κομματικό στέλεχος. Τότε ο νέος υπερμεγέθης οργανισμός θα βρεθεί ξανά στο έλεος του κυβερνώντος κόμματος. Και θα αρχίσει ξανά να «ασκεί πολιτική» όπως την αντιλαμβάνονται τα κόμματα.

Η στιγμή σήμερα δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε γενναία αποκρατικοποίηση των τεσσάρων τραπεζικών ιδρυμάτων. Οχι για να ευνοήσει τους ιδιώτες επιχειρηματίες (εξάλλου αυτοί και να πληρώσουν ακριβά πρέπει και να επιφορτιστούν το κόστος των συγχωνεύσεων και να βάλουν λεφτά για αυξήσεις κεφαλαίων) αλλά για να απελευθερώσει αυτές τις τράπεζες από την ασφυκτική επιρροή των κομμάτων. Κακά τα ψέματα. Στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ότι ο ρόλος των κομμάτων είναι επιζήμιος για τη χώρα.

Η ενδεδειγμένη κίνηση λοιπόν της κυβέρνησης θα είναι να πουλήσει και τις τέσσερις τράπεζες σε κάποιον ιδιώτη- μέχρι στιγμής μόνο η Πειραιώς έχει κάνει πρόταση, αλλά αν οριστεί το πλαίσιο της αποκρατικοποίησης σίγουρα θα υπάρξουν και άλλες- και να εισπράξει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί. Και το όφελος του κράτους δεν θα είναι μόνο από τα έσοδα που θα έχει από την πώληση αλλά και από την οικονομία που θα κάνει αφού δεν θα χρειαστεί να συμμετάσχει σε αυξήσεις κεφαλαίου αρκετών δισεκατομμυρίων σε αυτές τις τράπεζες.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr